Το Queen.gr σε ανοιχτή γραμμή με τις αναγνώστριές του

Φαντάσματα από το παρελθόν.

Το γράμμα της αναγνώστριας

Aγαπητό Queen.gr, γεια σας
Η δική μου ιστορία αρχίζει ακριβώς 2 χρόνια πριν. Τότε που γνώρισα εκείνον που αγάπησα και θα αγαπώ για πάντα πιστεύω. Με πονάει και μόνο η θύμηση του όμως ξέρω πως δεν θα τον ξεπεράσω ποτέ όσο και αν το προσπαθώ.
Η γνωριμία μας ξεκίνησε σε ένα κοινωνικό γεγονός όπου ήμασταν καλεσμένοι κι οι δύο. Συγκεκριμένα οι οικογένειες μας. Με τον άντρα αυτό είμαστε οικογενειακοί

φίλοι. Εκείνη την βραδιά το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν να ακολουθήσω τους γονείς μου σε μια κοινωνική υποχρέωση. Το συγκεκριμένο άτομο ήταν το μόνο πράγμα που έκανε τη βραδιά μου ενδιαφέρουσα. Δεν με θυμόταν όπως ούτε και εγώ και φυσικό είναι αφού είχαν περάσει και τόσα χρόνια από τότε που παίζαμε μαζί. Η βραδιά εξελισσόταν συνεχώς με βλέμματα. Κανείς δεν βρήκε το θάρρος να μιλήσει και φυσικό ήταν αφού ήταν μπροστά οι δικοί μας. Μετά απο κάποιους μήνες έμαθε τον αριθμό μου μέσω του ξαδέρφου μου και έκανε την κίνηση επιτέλους. Εγώ τον είχα ξεχάσει κάπως αφού δεν είχαμε επικοινωνία και δεν μπορούσα να μάθω από τους δικούς μου κάτι για εκείνον. Σαν σήμερα 2 χρόνια πριν είχαμε βγει για πρώτη φορά. Η βραδιά είχε τα πάντα, από την αμηχανία του πρώτου ραντεβού μέχρι αυτό το γνωστό σφίξιμο στο στομάχι που αργότερα ανακάλυψα πως το είχα σε κάθε μας συνάντηση. Από εκείνη τη μέρα ξεκίνησε κάτι τόσο όμορφο αλλά παράλληλα και τόσο άσχημο. Κάναμε τα πάντα μαζί, ό,τι κάνει ένα ζευγάρι εκτός από το να λέμε πως είμαστε μαζί. Δεν ήθελε να βάζουμε ταμπέλες έλεγε. Κι εγώ έδειχνα κατανόηση καθώς καταλάβαινα το γεγονός πως είχαμε διαφορά ηλικίας και όπως ήταν φυσικό είχαμε διαφορετικές προτεραιότητες. Όλα τα ανεχόμουν γιατί πρώτη φορά στη ζωή μου ήμουν τόσο ερωτευμένη. Το κακό ήταν πως δεν με ήθελε όσο εγώ και όταν έχεις κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να το αντιμετωπίσεις. Πόσο μάλλον να φύγεις από αυτού του είδους τη σχέση. Υπήρχαν στιγμές που πραγματικά πίστευα πως όλο αυτό ήταν αμοιβαίο, πως και εκείνος ένιωθε με τον ίδιο τρόπο. Πέρασε ο καιρός, πολλές υποσχέσεις, πολλοί καβγάδες που τώρα τους θυμάμαι και σκέφτομαι πόσο ανούσιοι ήταν. Τα πάντα σε αυτή τη σχέση ήταν στο μέγιστο. Έρωτας, τσακωμοί, ζήλιες. Όλα.
Χωρίσαμε οριστικά πριν από 6 μήνες με πολύ άσχημο τρόπο. Ειπώθηκαν πολλά και άσχημα και από τις δύο πλευρές. Ηταν το ξέσπασμα σχεδόν 2 χρόνων, που με άφηνε να πιστεύω πράγματα που μπορεί και να μην ίσχυαν όμως λόγο του κλειστού του χαρακτήρα λίγες φορές έδινε εξηγήσεις για ότι έκανε. Ταπεινώθηκα, η λέξη εγωισμός δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο μου, άλλωστε όταν είσαι ερωτευμένος δεν σκέφτεσαι με αποτέλεσμα να κάνεις και να σκέφτεσαι πράγματα που υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα έκανες και δεν θα σκεφτόσουν καν. Πέρασε αρκετό διάστημα που δεν είχαμε επικοινωνία.
Λίγες μέρες πριν φύγει για στρατό αποφάσισα να μιλήσουμε ξανά. Ήθελα να τον δω από κοντά να του πω κάποια πράγματα και να ξεκαθαρίσω τη θέση μου, να του δείξω από κοντά πως ήμουν καλά κ πως δεν ήθελα να σταματήσει η επικοινωνία μα