150 μέρες ήταν πολλές…

Το πιο εύκολο που θα μπορούσε να γίνει μετά την ήττα του Ολυμπιακού από τη Μαρσέιγ, θα ήταν να αναθεματίσουν όλοι τον προπονητή για τις επιλογές του και τους ποδοσφαιριστές για την απόδοσή τους…Το πιο δύσκολο, είναι απλώς να αναγνωρίσει την ανωτερότητα των νικητών. Καλώς ή… κακώς για τους «ερυθρόλευκους», έχασαν από μια καλύτερη ομάδα. Πιο έτοιμη, πιο οργανωμένη, πιο τεχνική, πιο αποφασισμένη να πάρει το αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός ήθελε, αλλά δεν μπορούσε. Όπως περίμενα και είχα γράψει πριν από μερικές ημέρες, ο Βαλβέρδε προσπάθησε να κρατήσει κλειστά τα χαρτιά του και να αιφνιδιάσει τους Γάλλους. Είναι γεγονός ότι ο Θρύλος μπήκε δυνατά στον αγώνα, απείλησε με κύριο εκφραστή των επιθετικών του ενεργειών τον Μιραλάς, αλλά μέχρι εκεί. Κόντρα στην καλογυμνασμένη και πολύ πιεστική ομάδα του Ντεσάμπ, οι πρωταθλητές Ελλάδας τα βρήκαν σκούρα από το ξεκίνημα. Κι αυτό επειδή υστερούν σε βαθμό ετοιμότητας από τους αντιπάλους τους. Όπως αποδείχθηκε, 150 ημέρες χωρίς επίσημο παιχνίδι, ήταν πολλές, πάρα πολλές. Οι Γάλλοι είχαν κολλήσει τη μπάλα στα έδαφος, έπαιζαν με τη μία, έκαναν τρίγωνα για πλάκα, ενώ οι γηπεδούχοι ήθελαν δύο με τρεις επαφές για να κάνουν κοντρόλ. Ασφαλώς και δεν έχουν ξεχάσει τη μπάλα, ασφαλώς και άξιζαν καλύτερης τύχης αν είχαν αποκτήσει ομοιογένεια και ρυθμό, αλλά ο καλός Θεός του ποδοσφαίρου, τους έκανε τη χάρη μόνο στο πρώτο ημίχρονο. Την ισοπαλία θα μπορούσαν να την κλέψουν, αλλά μάλλον δεν την άξιζαν... Με βάση την εικόνα του αγώνα και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, δεν είμαι από εκείνους που θα ψέξουν τον Βαλβέρδε για τις επιλογές του. Περίμενα ότι θα προτιμήσει τον Μακούν από τον άπειρο Φέισα, αλλά η συμμετοχή του Καμερουνέζου στο τελευταίο ημίωρο δικαίωσε την αρχική επιλογή του Ερνέστο, έστω κι αν ο Σέρβος χαφ φάνηκε σε μία μόλις φάση σε όλο το παιχνίδι. Το κλέψιμο της μπάλας και το γύρισμά του στο 19’ προς τον Μιραλάς, ο οποίος θα μπορούσε να ανοίξει το σκορ, ήταν η μοναδική στιγμή που καταλάβαμε ότι έπαιζε ο πρώην παίκτης της Παρτιζάν. Και ο πολύς Μακούν, όμως, στις τρεις φορές που πήρε τη μπάλα στα πόδια του, τις δύο την έστειλε πάνω σε αντίπαλο… Άρα δεν έχει προσαρμοστεί ακόμη στις απαιτήσεις της νέας του ομάδας ούτε στο ελάχιστο. Ο Φραν Γέστε είναι εξαιρετικός με τη μπάλα στα πόδια και το απέδειξε όσο άντεξε. Η… ποδιά του στο 9’ επί του αμυντικού χαφ της Μαρσέιγ που πήγε χαλαρά να τον κόψει, ξεσήκωσε τον κόσμο, αλλά συνέχεια δεν υπήρξε. Ο Βάσκος θα βοηθήσει πολύ όταν αυξήσει σημαντικά τα αποθέματα φυσικής κατάστασης. Μέχρι τότε θα φαίνεται για ένα διάστημα του ημιχρόνου ή έστω για μισό ματς, λόγω της άριστης τεχνικής και ποιότητάς του. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο, όμως, απαιτεί και δυνάμεις, αλλιώς οι αντίπαλοι θα σε... καταπιούν. Έξω από τα νερά του ήταν και ο πάντα μαχητικός Μοδέστο, όχι επειδή δεν ήθελε ή δεν προσπάθησε, αλλά επειδή όταν το παιχνίδι αποκτά γρήγορο ρυθμό στη μεσαία γραμμή, απλά δεν μπορεί να το παρακολουθήσει. Η απώλεια του Ιμπαγάσα από την ενδεκάδα ήταν τεράστια, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι το μοναδικό γκολ