To πείραμα Τσιώλη

Χαίρετε κύριοι

Στο ντέρμπι στο Βικελίδης ο Τσιώλης παρουσίασε ένα πείραμα. Έγινε ο πρώτος προπονητής στην ιστορία του ποδοσφαίρου που έκανε μόνος του συγχώνευση ομάδων.

Βλέποντας τον τρόπο που σχεδιάζει τον φετινό Άρη είναι φανερό πως ο άνθρωπος πέταξε στα σκουπίδια την προετοιμασία. Ο Τσιώλης δουλεύει, σκέφτεται λες και ο Άρης είναι συνέχεια της δουλειάς του στο Βόλο.

Μπορεί να οδηγείται σε αυτήν τη λύση επειδή απογοητεύτηκε από όσα είδε και από το υλικό

που βρήκε στον Άρη. Ακόμη και έτσι να είναι όμως φαίνεται πως δεν πιστεύει στον εαυτό του και προσπαθεί να ξεπατικώσει τη συνταγή που του είχε βγει στο παρελθόν, μπας και φέρει ξανά τα ίδια αποτελέσματα. Αναρωτιέμαι, πάντως, αν δεν είχε τιμωρηθεί ο Βόλος, ο Τσιώλης τι θα έκανε;

Ξεπατικωσούρα

Στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ εφάρμοσε το αγαπημένο του 4-1-4-1 που καθιέρωσε στο Βόλο. Ο Πρίττας πήρε το ρόλο του Αλβάρεζ και από κει και πέρα υπήρχαν διαφοροποιήσεις προς το χειρότερο και σε μια πιο αμυντικογενή λογική. Το ξέρω είναι περίεργο ένας προπονητής να αναλαμβάνει ανώτερη ομάδα και να εφαρμόζει το ίδιο σχέδιο που είχε στην προηγούμενη και με πιο αμυντικογενή συμπεριφορά. Στο Βόλο, όμως, είχε τη δυνατότητα να αλλάξει θέσεις και ρόλους τους Μπρέσκα, Ούμπιντες. Ο Μπρέσκα, όμως, πήγε στην Τρίπολη και το ρόλο του στα δεξιά τον πήρε ο Ούμπιντες με τον Φατί να παίζει δίπλα στον Καπετάνο που κράτησε το ρόλο του. Ενώ στα αριστερά χρησιμοποιήθηκε ο αναπληρωματικός του Μόνχε, Ακόστα.

Ανύπαρκτη δημιουργική ικανότητα

Με λίγα λόγια ο Άρης κατέβηκε σε ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ με ανύπαρκτη δημιουργική ικανότητα. Ο άξονάς του ήταν υπερβολικά βαρύς με τους Πρίττα, Φατι, Καπετάνο να μην μπορούν να κρατήσουν τη μπάλα στα πόδια τους.

Ο Τσιώλης για μένα στάθηκε πολύ τυχερός γιατί βρήκε γκολ στην πρώτη φάση που δημιούργησε η ομάδα του, έχω τη βεβαιότητα πως αν έπρεπε να κυνηγήσει για περισσότερη ώρα το γκολ θα εκτιθόταν ακόμα περισσότερο. Το γρήγορο τέρμα του έδωσε τη δυνατότητα για μεγάλο διάστημα να ακολουθήσει το μοναδικό τρόπο παιχνιδιού που μπορούσαν να εφαρμόσουν οι παίκτες που είχε στο γήπεδο.

Δηλαδή να περιμένουν πίσω από τη μπάλα και να πρεσάρουν. Παίζοντας δηλαδή μέσα στο γήπεδό τους σαν μικρή ομάδα και περιμένοντας αποκλειστικά από ένα κλέψιμο να βγει κάποια επίθεση. Το να περιμένεις τον αντίπαλο δεν είναι απαραίτητα κακό.

Κακό είναι να είναι η μοναδική σου επιλογή και να μην έχεις σχεδιάσει ούτε καν τρόπο για να βγάλεις την κόντρα σωστά. Γιατί με σέντερ φορ τον Γιάκομπ και πιο κοντινό του παίκτη τον Φατί ποδόσφαιρο αντεπιθέσεων δεν γίνεται να παίξεις.

Ετσι ο Άρης εξουδετερώθηκε μόνος του. Ήταν ακίνδυνος μέχρι να δεχτεί την ισοφάριση και από εκεί και πέρα είδαμε το φεστιβάλ της γιόμας.

Οι δυο εκπλήξεις του Μπόλονι

Ο ΠΑΟΚ έχασε ευκαιρία να πάρει μια εύκολη νίκη στο Βικελίδης, αλλά είχε δικαιολογίες. Δέχτηκε ένα κρύο γκολ νωρίς σε ένα παιχνίδι που κατέβηκε με πολλές απουσίες.

Ο Μπόλονι πήρε δύο ρίσκα και του βγήκε το ένα. Γνωρίζοντας π