«Α2 και ακόμα ψηλότερα»

Την πρώτη του συνέντευξη ως προπονητής της Ολυμπιάδας έδωσε στην εφημερίδα «Κόσμος της Πάτρας» ο Βασίλης Αναστασόπουλος.Αναλυτικά η συνέντευξη…- Πως κρίνετε το έργο σας στα τέσσερα χρόνια παραμονής στον πάγκο της Ακράτας;«Ίσως είναι το πιο σημαντικό κομμάτι στην μέχρι τώρα προπονητική μου καριέρα. Θεωρώ ότι ήταν 4 πετυχημένα χρόνια που πέρα από τις αγωνιστικές επιτυχίες που είχαμε μέσα στο γήπεδο, δημιουργήθηκε μια συναισθηματική σχέση με την Ακράτα, με τους παίκτες, με τους ανθρώπους της διοίκησης. Είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, η Ακράτα είναι μια εστία που θα προσβλέπω πάντα να πηγαίνω να βρίσκω φίλους και να πίνω καφέ μαζί τους. Είναι σχέση για μια ζωή. Ακόμα και ο φύλακας του γηπέδου με παίρνει καθημερινά τηλέφωνο γιατί είχαμε δεθεί μεταξύ μας. Πέρασα συγκινητικές στιγμές που δεν ξεχνιούνται ποτέ».- Ήταν σχολείο για εσάς η Ακράτα;«Η Ακράτα ήταν σχολείο γιατί ήταν μια ομάδα που πάντα είχε υψηλούς στόχους. Ζήσαμε μεγάλες στιγμές με αποκορύφωμα τους τελικούς με την Παναχαϊκή στο περσινό πρωτάθλημα.  Αν και είχαμε κάποια μελανά σημεία τα γήπεδα και των δυο ομάδων ήταν ασφυκτικά γεμάτα που σε αγώνες τοπικών πρωταθλημάτων δεν γίνεται κάτι τέτοιο.  Αυτό λειτούργησε σαν σκαλοπάτι για την χρονιά που τελείωσε αφού ήρθε το ταξίδι στην Γ’ Εθνική, που η Ακράτα το έκανε για πρώτη φορά με μεγάλες επιτυχίες και με μεγάλες νίκες στα παιχνίδια με την Αγία Παρασκευή, με τον Έσπερο, με την Παναχαϊκή,  με τον Μίλωνα. Αυτές ήταν νίκες και παιχνίδια σταθμοί για την ομάδα».- Ήταν άθλος η παραμονή της Ακράτας;«Ήταν τρομερή επιτυχία που σώθηκε η Ακράτα. Μας είχαν στην αρχή από τους πρώτους υποψήφιους που θα έπεφταν. Η ομάδα όμως έκανε εξαιρετική πορεία, υπήρχε πολύ καλό κλίμα, ο ένας  έπαιζε για τον άλλο, είμαστε μια παρέα όλοι μαζί. Ο πολυπόθητος στόχος της παραμονής μέχρι το τέλος επετεύχθη και πιστεύω ότι αδικούμαστε που περιμέναμε το αποτέλεσμα του αγώνα της Β’ Εθνικής για να μάθουμε αν μείναμε στην κατηγορία. Η τελευταία αγωνιστική με το άτυχο αποτέλεσμα στο παιχνίδι του Εσπέρου μας έκανε να περιμένουμε δυο εβδομάδες και αυτό ήταν αγχωτικό γιατί φοβόμαστε. Ήταν τρομερή επιτυχία γιατί υπήρχαν ομάδες με μεγάλο μπάτζετ όπως το Λεωνίδιο, ο Κρόνος στην μάχη της παραμονής και κατορθώσαμε να τους ξεπεράσουμε. Για εμάς που πηγαίναμε  από την Πάτρα στην  Ακράτα υπήρχε καταβολή δυνάμεων αφού είχαμε το ταξίδι, πήγαινε − έλα και  δυο ώρες προπόνηση. Αυτό κουράζει σωματικά και ψυχολογικά, αφού πρέπει να βάλεις μεγάλη δύναμη για να δείξεις ψυχικά αποθέματα και να ξεπεράσεις την σωματική καταβολή. Εμείς δεν είμαστε πέντε λεπτά από το σπίτι μας, δεν έχει αυτό το πρόβλημα άλλη ομάδα, γι αυτό και η επιτυχία αποκτά μεγαλύτερη αξία».- Αποχωρήσατε και ήδη ακούγεται πως το μέλλον της Ακράτας δεν είναι ευοίωνο. Πως νιώθετε γι αυτό;«Δεν μπορώ να νιώθω καλά γιατί με την ομάδα αυτή απέκτησα εμπειρία, έζησα την Γ’ Εθνική και είναι λυπηρό να μαθαίνω ότι το μέλλον είναι δυσοίωνο. Υπάρχει μια γενικότερη κρίση στις  επαρχιακές ομάδες αφού ακόμα και η μεταφορά των αθλητών είναι πρόβλημα