Χάσαμε τη μπάλα!

Τι ντροπή κι αυτή! Ο Φώτσης, ο Ζήσης, ο Μπουρούσης και οι υπόλοιποι διεθνείς του Ηλία Ζούρου δεν κατάφεραν να υπερασπιστούν τη Μακεδονία. Τη χάσαμε από τον γνήσιο απόγονο του Μεγαλέξανδρου, Μπομπ ΜακΚάλεμπ, που θα περάσει μια βραδιά γεμάτη περηφάνια για την πατρίδα του! Μας την πήρε, τη Μακεδονία μας, ο άσος της Σιένα και οι συμπαίκτες του...Ψυχραιμία φίλες και φίλοι, γιατί χάσαμε τη μπάλα! Στο Αλίτους της Λιθουανίας, ούτε τα εδάφη της Μακεδονίας, μα ούτε καν την ονομασία της γειτονικής χώρας έπαιζε η Εθνική μας ομάδα. Ένα ματς έδινε για το Ευρωμπάσκετ, ένα αγώνα που θα της έδινε την μισή πρωτιά, ένα παιχνίδι μπάσκετ διάολε και τίποτα περισσότερο.Καμία ντροπή, προσωπικά δεν αισθάνομαι ως Έλληνας επειδή χάσαμε από την ΠΓΔΜ (που πλέον σχεδόν μόνο εμείς την αποκαλούμε έτσι). Νιώθω όμως απογοητευμένος, όταν ένα σύνολο παικτών με μεγαλύτερη ποιότητα, όταν ένα ρόστερ γεμάτο νιάτα, φρεσκάδα και κίνητρο, όταν μια ομάδα που έχει να δώσει απαντήσεις, δεν μπαίνει στο παρκέ σαν να θέλει (ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΣΑΝ ΝΑ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ) υπερασπιστεί τη χώρα.Από το Ακρόπολις, λίγο πριν αρχίσει το τουρνουά της Λιθουανίας, είχε προβλέψει ό,τι αυτή η Εθνική ομάδα θα μας κάνει υπερήφανους, για έναν και μόνο λόγο: γιατί θα παλεύει κάθε ματς, θα σκίζεται για κάθε μπάλα που θα είναι διεκδικούμενη, θα ματώνει στο παρκέ από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό.Δυστυχώς σήμερα απέναντι στους Σκοπιανούς κάτι τέτοιο δεν φάνηκε. Αντιθέτως, στο “ξύλο” των αντιπάλων μας, στην αποφασιστικότητα τους, οι διεθνείς μας δεν ήταν έτοιμοι να απαντήσουν. Δεν αντέδρασαν και έχασαν τις περισσότερες μάχες. Με κυριότερη εκείνη του ρυθμού και της επικράτησης του πλάνου της, με αποτέλεσμα να αλλοιωθεί η σκέψη της, να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο, να έχει επιθετικές επιλογές χωρίς λογική και να επιτρέψει στα Σκόπια να πάρουν μια δίκαια νίκη, που βάζει την Εθνική σε μεγάλες περιπέτειες.Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών ειδήσεων, αλλά αν στο ματς με το Μαυροβούνιο η θέληση και το πάθος είναι το ίδιο με το σημερινό, τότε κόντρα στην Κροατία θα παίζουμε την επιβίωση μας στο Ευρωμπάσκετ. Δεν επιτρέπεται σε αυτήν την Εθνική ομάδα ο εφησυχασμός. Είναι ανεπίτρεπτο να χάνει τη συγκέντρωση της, ειδικά μάλιστα μόλις παίρνει στα χέρια της το momentum ενός αγώνα στα χέρια της.Μετά το 49-50, όταν γύρισε το ματς από το 42-50, η Εθνική όφειλε να βάλει στο παιχνίδι το μυαλό και την οξυδέρκεια της. Να πιέσει στην άμυνα ακόμη περισσότερο (ένα μόλις λάθος αναγράφει στην ΠΓΔΜ η στατιστική του δεθυτέρου ημιχρόνου), να έχει υπομονή στην επίθεση ώστε να διαβάσει τις αδυναμίες της άμυνας των Σκοπιανών, να ψάξει τους Μπουρούση, Κουφό, Μαυροειδή μέσα στη ρακέτα και όχι να βιάζεται, κάνοντας λάθη (με πρώτο και... χειρότερο, τον Νικ Καλάθη που μάλλον από τα γρήγορα φάουλ δεν μπόρεσε να βρει ρυθμό) και επιλογές με κακές προϋποθέσεις.Πόντοι μέσα από τη ρακέτα δεν ήρθαν. Τα μακρινά σουτ δεν μπήκαν, τα λάθη πολλαπλασιάστηκαν (5 εναντίον 1 στο 2ο 20λεπτο), τα ριμπάουντ χάθηκαν (20 έναντι 31) και δυστυχώς η απειρία, έφερε απογοήτευση, η απογοή