Δεν έδωσε μάχη

Χαίρετε κύριοιΟ Ολυμπιακός εμφανίστηκε ανέτοιμος και ηττήθηκε χωρίς ουσιαστικά να μπορέσει να προβάλλει αντίσταση στη Μαρσέιγ. Για το τι συνέβη στο παιχνίδι μπορούμε να πούμε πολλά. Το πρώτο πράγμα όμως που πρέπει να αναφέρουμε είναι η αγωνιστική απραξία των «ερυθρολεύκων».Οποιαδήποτε κριτική λοιπόν κάνουμε για πρόσωπα και αποφάσεις πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως ο Βαλβέρδε είχε να διαχειριστεί μια ομάδα που για 5 μήνες δεν είχε δώσει επίσημο παιχνίδι. Πέρα από το βαθμό ετοιμότητας που μπορούν να δώσουν 2-3 επίσημα παιχνίδια στους ποδοσφαιριστές, βοηθάνε και τους προπονητές να μάθουν καλύτερα τους παίκτες τους. Πολλές φορές ένας προπονητής έχει στο μυαλό του μια εικόνα από τις προπονήσεις, αλλά η εξέλιξη των αγώνων ανατρέπει αυτά που πίστευε.Η μοίρα τα έφερε έτσι τα πράγματα που το συγκεκριμένο πλεονέκτημα εκμεταλλεύτηκε ο Ντεσάμπ και μια αλλαγή του που βγήκε μέσα από την εικόνα των παιχνιδιών,  έφερε τη φάση στο γκολ. Το καλοκαίρι ο Ντεσάμπ έψαχνε για αντικαταστάτη του Τάιβο. Επειδή ο Μορέλ στη Λοριάν έπαιζε όλη την πλευρά πίστεψε πως αυτός είναι ιδανική επιλογή. Στην πράξη αποδείχθηκε πως δεν έχει τις κατάλληλες επιστροφές.Αυτό το διαπίστωσε μέσα από τα παιχνίδια. Έφαγε την πρώτη σφαλιάρα, τη δεύτερη και την τρίτη. Στο Καραϊσκάκη, λοιπόν, απουσίαζε και ο Αγιού έτσι αποφάσισε ο τεχνικός της Μαρσέιγ να ανεβάσει ψηλά τον Μορέλ και να βάλει πίσω του τον Τάιβο. Ο Ντεσάμπ γνωρίζοντας πως πλέον πίσω του έχει παίκτη, του φώναζε διαρκώς να μένει ψηλά. Μία ατομική του ενέργεια έφερε τη νίκη. Αν ήταν το πρώτο παιχνίδι της Μαρσέιγ ο Μορέλ δεν υπήρχε περίπτωση να βρισκόταν σε αυτήν τη θέση.Ο Βαλβέρδε, βέβαια, είχε και άλλες δυσκολίες. Ο Ολυμπιακός ήθελε 6άρι ο Μαρινάκης του έφερε δύο, αλλά την τελευταία στιγμή. Ο Βάσκος τους έκρινε ανέτοιμους και τους άφησε στον πάγκο. Στην πράξη, όμως, το κέντρο του Ολυμπιακού ήταν άδειο. Οι Φέισα, Φουστέρ ήταν αόρατοι και ο Μοντεστό δεινοπαθούσε να κυνηγάει μόνος του τον Λούτσο και να βλέπει τον Σεϊρού διαρκώς ελεύθερο. Βάσει σύνθεσης είναι δεδομένο πως το κέντρο του Ολυμπιακού θα ήταν άδειο. Δεν είναι δυνατόν να βγει παιχνίδι Champions League με αυτήν την τριάδα στα χαφ.Η Μαρσέιγ κυριάρχησε εύκολα σε αυτό το νευραλγικό χώρο και είχε ένα εύκολο και δημιουργικό passing game. Οι Λούτσο, Σεϊρού είχαν πάρει πάνω τους την ενέργεια και το ρυθμό του παιχνιδιού, αλλά επειδή οι Μασσαλοί λόγω της άσχημης πορείας στο Σαμπιονά δεν είχαν ψυχολογία δεν είχαν τον αριθμό των τελικών φάσεων που θα μπορούσαν βάση της εύκολης επικράτησης τους στο κέντρο.Έλειπε και ο Βαλμπουένα, ο Ρεμί σούταρε στο δοκάρι, έκοψε και πέντε κάθετες ο Μέλμπεργκ τέλος πάντων το ημίχρονο έληξε στο 0-0. Εδώ έγινε και το μεγάλο λάθος  του Βαλβέρδε. Δεν τον κατηγορώ που είναι κολλημένος σε ένα σύστημα και δεν το αλλάζει παρότι πλέον δεν έχει εξτρέμ. Ούτε που έχει αποφασίσει πως ότι και να γίνει τελευταίος παίκτης να μένει σαν χαφ τον Τοροσίδη δεν θα τον βάλει. Τον κατηγορώ όμως πως δεν έκανε κάποια κίνηση στο ημίχρονο.Προσέξτε, ο Βαλβέρδε το πρόβλημα στο κέντρο τ