Δεν «φεύγει», αλλά να μείνει

Παράλληλα με τα δικαιολογημένα πανηγυρικά ρεπορτάζ για την απόκτηση του Μακούν από τον Ολυμπιακό, διαβάζουμε και κάποια άλλα. Για φήμες που μιλούν για ενδιαφέρον της Γαλατά για τον Ριέρα, για προτάσεις που μπορεί να έρθουν για τον Ισπανό και για τον Ολυμπιακό που ίσως δεν θα ήταν αρνητικός αν μπορούσε να πάρει καλά λεφτά για τον Ριέρα και να απαλλαγεί κι από το πολύ μεγάλο του συμβόλαιο.«Δεν φεύγει»Υπάρχει σε πάρα πολλούς η βεβαιωμένη αίσθηση πως ο Ριέρα δεν έκανε πέρσι καλή χρονιά. Το διαβάζα και το διαβάζω στον Τύπο, το άκουγα και το ακούω ακόμα από ακροατές που, ίσως επηρεασμένοι κι απ’αυτά που διαβάζουν, δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι από την παρουσία του πρώτη παίκτη της Λίβερπουλ.Η αλήθεια είναι πως ο Ριέρα εμφανίστηκε βαρύς, χωρίς πέταγμα, χωρίς ευχέρεια στο να περάσει τον αντίπαλό του. Εύκολα διαπίστωνε κανείς την αδυναμία του, ειδικά απέναντι σε οργανωμένη άμυνα, αδυναμία που καμουφλαρόταν όταν ο Ολυμπιακός εκδήλωνε αντεπίθεση κι ο Ριέρα κάλπαζε στους κενούς χώρους.Ο Ισπανός είχε την δικαιολογία πως είχε να αγωνιστεί βασικός σε επίσημο παιχνίδι από τις 18 Φεβρουαρίου του 2010, το διάστημα της αποχής του από τους αγώνες ήταν πολύ μεγάλο. Ο κόσμος κι ο Τύπος, όμως, δεν τον είδε να βελτιώνεται σ’αυτό το κομμάτι με την πάροδο του χρόνο, οπότε η γκρίνια φυσιολογικά συνεχίστηκε και μεγάλωσε.Πλήρης παίκτης, καλός κόουτςΑντίβαρο στο αρνητικό στοιχείο του Ριέρα, ήρθαν δύο πολύ θετικά. Πρώτον, ο Ισπανός είναι ένας ολοκληρωμένος παίκτης, που μπορεί να παίζει μόνο μια θέση στο γήπεδο, αλλά δεν ήταν ποτέ μονοδιάστατος. Άπειρα εξτρέμ έχουν ως μόνο όπλο την έκρηξη, την ταχύτητα, λάμπουν χάρις στο πέταγμά τους, χάνονται από το χάρτη όταν το απολέσουν. Ο Ριέρα δεν ήταν ποτέ τέτοιος ποδοσφαιριστής.Δεύτερη ευτυχής συγκυρία, ο Ολυμπιακός είχε προπονητή τον Βαλβέρδε. Με κατώτερο κόουτς θα ήταν πολύ πιθανό ο Ολυμπιακός να είναι μια ομάδα που χρησιμοποιεί τον Ριέρα με έναν και μόνο τρόπο: «Πάρε την μπάλα, κάνε μια προσωπική ενέργεια, πέρασέ τους απ’αριστερά, να κάνουμε φάση, να βάλουμε γκολ. Τόσα λεφτά σκάσαμε, κάνε τον παιχταρά».Ευτυχώς για όλους, στην άκρη του πάγκου καθόταν ο Βαλβέρδε. Καρφάκι δεν του κάηκε που ο Ριέρα δεν «έφευγε» όπως παλιά, ήξερε πως θα πάρει πράγματα απ’αυτόν. Ο Ισπανός πήρε ακριβώς τον ίδιο ρόλο που είχε πάρει κι ο Τζόρτζεβιτς στην πρώτη θητεία του Βαλβέρδε. Και τότε, ο Τζόλε ήταν ένας πρώην αέρινος που πλέον ήταν βαρύς. Όμως, όπως κι ο Ριέρα, ο Σέρβος δεν ήξερε να προσφέρει μόνο περνώντας σαν σίφουνας.Ο 2ος πλέι-μέικερΟ Ριέρα, λοιπόν, δεν χρησιμοποιήθηκε με το «πάρε την μπάλα και πέρνα τους», αλλά με την πλήρη αξιοποίηση των υπόλοιπών, πολύ ανεπτυγμένων ποδοσφαιρικών του στοιχείων. Ο Ισπανός πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της περσινής σεζόν κάνοντας αυτά που μπορεί στο χορτάρι, όχι εγκλωβισμένος στο πλάι, να προσπαθεί μάταια αυτά που πλέον δεν μπορεί.Αριστερά έπαιζε, αλλά ποτέ δεν συμπεριφέρθηκε ως παίκτης γραμμής. Έπαιρνε την μπάλα στο κέντρο, ο Μιράλας έβγαινε στα αριστερά, στον χώρο που υποτίθεται πως θα ανέβαινε ο Ριέρα, κι ο Ισπ