Δικέφαλοι, αρρώστια και υγεία…

Ποιο να είναι άραγε το μεγαλύτερο πρόβλημα μιας ομάδας, πέρα βέβαια από το οικονομικό, το οποίο και καθορίζει σε μεγάλο βαθμό πράγματα και καταστάσεις;Κατά την προσωπική μου άποψη –μετά από ένα μεγάλο σεργιάνι στον κόσμο, που έλεγε κι ο Νταλάρας- είναι το σαράκι της γκρίνιας, που κουβαλάει μαζί του και δυσπιστία, καχυποψία, κακοδαιμονία και άλλα πολλά… κακά της μοίρας.Κι είναι ένα δαιμονισμένο σαράκι, που άπαξ και τρυπώσει στ’ αποδυτήρια, είναι ικανό να τα γκρεμίσει.Κι έχει τόσες αντοχές το ρημάδι, που σκαρφαλώνει με άνεση στην εξέδρα, τρυπώνοντας σε κάθε κάθισμα.Κι αν τα καθίσματα μπορούν και ν’ αδειάσουν, το πρόβλημα παραμένει, γιατί εξακολουθεί κι έχει την ουρά του στ’ αποδυτήρια, μαζί με το συρφετό που κουβαλάει: κακοδαιμονία, δυσπιστία, καχυποψία…Απ’ αυτό λοιπόν πάσχει η ΑΕΚ, αφού έχει περικυκλωθεί ολόκληρη από το σύνδρομο της γκρίνιας και της μιζέριας.Η ήττα από τη Στουρμ Γκρατς και μάλιστα με τον τρόπο που ήρθε στο φινάλε, κατέδειξε –για μια ακόμα φορά, αλλά τούτη εδώ μάλλον πιο έντονα- ότι η ΑΕΚ νοσεί. Κι όταν οι ίδιοι οι άνθρωποί της αδυνατούν όχι να λύσουν αλλά έστω να προσεγγίσουν το πρόβλημα, τότε η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη…Η εύκολη λύση είναι πάντα ο προπονητής. Έτσι γινόταν, έτσι θα γίνεται πάντα.Τον διώχνεις και θεωρείς ότι καθαρίζεις, αφού έχεις ένα άλλοθι τουλάχιστον για την αρχή.Αλλά λύνεται έτσι το πρόβλημα; Και πώς μπορεί η απομάκρυνση του προπονητή να φέρει... υγεία και ευεξία στο ποδοσφαιρικό τμήμα;Ασφαλώς ο Μανόλο Χιμένεθ έχει σημαντική ευθύνη. Δείχνει να πελαγοδρομεί, διαβάζει λάθος τα παιχνίδια, έχει κατά καιρούς προβλήματα και στο στήσιμο της ομάδας και στη διαχείριση του αγώνα.Του χρεώνουν και λάθος αλλαγές, όπως καλή ώρα του Λεονάρντο.Μπορεί να είναι και έτσι.Στέκεται όμως κανείς στο υλικό που διαχειρίζεται, στους παίχτες που έχει να επιλέξει, στο τι έχει να πάρει απ’ αυτούς;Γιατί είναι φανερό ότι κάποιοι έχουν κλείσει τον κύκλο τους, αλλά, παρόλα αυτά, τους χρειάζεται η ΑΕΚ.Αυτομάτως χάνεται έτσι η ισορροπία, και στη συνέχεια χάνεται η μπάλα, όπως ακριβώς συνέβη στα δύο τελευταία παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ.Ο κόσμος με το δίκιο του αντιδρά, και μετά η κατάσταση δύσκολα μαζεύεται…Βεβαίως χρειάζεται ένα ηλεκτροσόκ για να ξεπεραστούν πράγματα και καταστάσεις, και, όπως φαίνεται, ο Χιμένεθ δεν μπορεί να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση.Όταν και ο ίδιος αντιλαμβάνεται –γιατί μαθαίνει…- ότι μία μεγάλη μερίδα τον αποκαλεί… Αποτυχιμένεθ, είναι λογικό να λειτουργεί υπό πίεση και όχι με καθαρό μυαλό.Κι αυτό κάνει ακόμα πιο βεβαρυμμένη τη λειτουργία της ομάδας, που μαθαίνει να κινείται στην εσωστρέφειά της.Η ακριβώς αντίθετη κατάσταση συμβαίνει στον ΠΑΟΚ.Δεν είναι το 2-2 στο δύσκολο Καζάν αυτό που εκτοξεύει δικαιολογημένα τον ενθουσιασμό.Είναι η εικόνα υγείας που βγάζει η ομάδα, εικόνα που θα έβγαινε ακόμα κι αν έχανε το παιχνίδι από τη Ρούμπιν.Βλέπει κανείς να ξεδιπλώνεται σε όλους τους τομείς η έννοια ομάδα, κι αυτό δεν προκύπτει μόνο από τον αγωνιστικό χώρο.Αν κάνει κανείς τη σύγκριση με την ΑΕΚ θα καταλάβει