Εκλογές

Χαίρετε κύριοι

Βρισκόμαστε παραμονές των πιο κρίσιμων εκλογών από την ημέρα τουλάχιστον της γέννησής μου. Είμαι γεννημένος το '77 και η γενιά η δική μου δεν έζησε εμφυλίους, δικτατορίες και εγχώριους σπαραγμούς.

Όταν μου έλεγε κάποιος πως θα ψηφίσει Νέα Δημοκρατία στο μυαλό μου δεν ερχόταν η λέξη φασίστας, ούτε ένιωθα περίεργα αν συναναστρεφόμουν με έναν κομουνιστή. Με έκπληξη λοιπόν διαπιστώνω πως τα στερεότυπα του μακρινού παρελθόντος ακόμα μας κυνηγάνε.

Η γενιά η δική μου αλλά και οι νεότερες στα πιο παραγωγικά μας χρόνια νιώθουμε το χειρότερο συναίσθημα. Το μέλλον μας είναι αβέβαιο και στις καλύτερες περιπτώσεις κρίνεται από ένα τηλέφωνο. Μιλάω για τις καλύτερες περιπτώσεις αναφερόμενος σε αυτούς που ακόμα έχουν δουλειά. Όσοι απολαμβάνουν αυτήν την πολυτέλεια πέρα από τις μειώσεις που έχουν στους μισθούς, ζούνε με το φόβο μήπως κάποια στιγμή χτυπήσει το τηλέφωνο και ακούσουν την άσχημη λέξη. Η λέξη απολύεσαι είναι σαν την κακιά αρρώστια που για χρόνια δεν θέλαμε να την πούμε. Δυστυχώς αυτοί που την έχουν ακούσει, γνωρίζουν πως η επιστροφή είναι δύσκολη.

Ο τρόπος που διαχειρίστηκε το πολιτικό μας σύστημα το Ευρωπαϊκό κοινό νόμισμα, άφησε τη χώρα μας χωρίς παραγωγή, χωρίς θέσεις εργασίας και με ένα τεράστιο, δυσβάσταχτο απεχθές χρέος. Χρέος για το οποίο δεν ευθύνονται οι πολίτες, δεν γίνεται να εξυπηρετηθεί και οι πολιτικοί που εμείς εκλέξαμε δεν προσπάθησαν καν να διαπραγματευτούν και να βρουν μια δίκαιη πολιτική λύση που θα ανακούφιζε τον Έλληνα. Παρότι φώναζε όλη η Ευρώπη πως αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ θα σήμαινε καταστροφή για όλη την Ευρωζώνη, η πολιτική ηγεσία δεν είχε το απαιτούμενο θάρρος η την βούλησην για να διεκδικήσει μια ευνοϊκή ρύθμιση. Αντί να καθησυχάσουν τον Έλληνα πολίτη, την εργαζόμενη Ελληνική οικογένεια και να δημιουργήσουν ένα plan b το οποίο θα ήταν όχημα για μια σθεναρή στάση, αυτοι εκβίασαν τον Έλληνα και παρδόθηκαν άνευ όρων στα θέλω των δανειστών. Έκαναν ένα νόμισμα να φαντάζει ισχυρό σαν θρησκεία και μέσα από διλήμματα ευρώ ή απόλυτη εξαθλίωση κατάντησαν τον περήφανο Έλληνα φοβισμένο και αναξιοπρεπή. Που να αναζητά την τροφή του από τα συσσίτια και να τρέμει μην του κόψουν το ρεύμα. Νέους ανθρώπους με πτυχία και μεταπτυχιακά να μην μπορούν να εργαστούν. Που έχουν φτάσει στο σημείο να ζητάνε τσάμπα εργασία. Όσοι δεν το γνωρίζεται μην σας φαίνεται παρατραβηγμένο. Υπάρχει κόσμος που έχει απηυδήσει που δεν βρίσκει δουλειά και επειδή φοβάται πως αν συνεχίσει να μην εργάζεται με το βιογραφικό που θα έχει σε ένα δύο χρόνια αποκλείεται να ξανβρεί, προσπαθεί να χωθεί κάπου άμεσα απλά για να έχει σαν κέρδος μια παραπάνω σειρά στο βιογραφικό του. Με την ελπίδα πως θα του φανεί χρήσιμο αν αλλάξουν τα πράγματα.

Φανταστείτε πόσο σκληρό είναι γι αυτόν που αγαπά τη χώρα του, το σπίτι του, την οικογένειά του, τους φίλους του, να ακούει από τους δικούς του ανθρώπους πως η λύση που του προτείνουν είναι να ξενιτευτεί. Πολλές φορές έχω κάνει και εγώ το λάθος να δώσω την