Ελευθερόπουλος: «Στην Ελλάδα δεν αγαπούν τον ποδοσφαιριστή»

Για τη βία, τα «στημένα», τους νέους ποδοσφαιριστές και για πολλά άλλα μίλησε ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος, ο οποίος ετοιμάζεται να φορέσει τη φόρμα του προπονητή.

Αναλυτικά τα όσα είπε ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος στην εφημερίδα «Βήμα»:

-Ο πρώην διεθνής τερματοφύλακας ετοιμάζεται να συνεχίσει το υπέροχο ταξίδι από τη θέση του προπονητή. Ο λόγος;

«Επειδή είχε αρχίσει να με κουράζει η κατάσταση στο ελληνικό πρωτάθλημα και ένιωθα να μην το αγαπάω με πάθος το ποδόσφαιρο όπως πριν, αποφάσισα να το σταματήσω προτού αρχίσει να φθείρεται μέσα μου. Ηθελα

να δοκιμάσω αν μπορώ να το δω από άλλη οπτική γωνία. Πήγα στη σχολή προπονητών της ΕΠΟ με την προοπτική να αποκτήσω κάποια διπλώματα και να συνεχίσω στην Ιταλία. Διαπίστωσα ότι το επίπεδο είναι υψηλότατο χάρη στον κ. Τέλη Μπατάκη που πήρε τη σχολή σε ανυποληψία και την έκανε εφάμιλλη των ευρωπαϊκών. Απέκτησα το πρώτο δίπλωμα, συνεχίζω για το δεύτερο και ενδιάμεσα θα παρακολουθήσω σεμινάριο διαχείρισης ανθρώπινου προσωπικού στο εξωτερικό. Μου φαίνεται ενδιαφέρουσα η προπονητική».

-Παρ' ότι την είχες χαρακτηρίσει ψυχοφθόρα.

«Οντως είναι ψυχοφθόρα. Είναι θέση με μεγαλύτερο άγχος και από εκείνη του τερματοφύλακα. Ισως το έχει η μοίρα μου να επιλέγω θέσεις με μεγάλο άγχος. Οπως λέει ο Γκουαρντιόλα, πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας».

-Το πτυχίο της Ψυχολογίας το πήρες τελικά;

«Απέμεινε η τελευταία εξεταστική. Φοίτησα τέσσερα χρόνια. Διάβασα αρκετά. Η σχολή είχε ενδιαφέρον, πήρα πολλές γνώσεις, αλλά στο τέλος όταν είδα την ψυχολογία επαγγελματικά, η αλήθεια είναι ότι τρόμαξα μπροστά στο γεγονός ότι θα ήμουνα υπόλογος απέναντι σε ανθρώπινες ζωές και θα έπαιζα σημαντικό ρόλο στη ζωή τους. Είμαι ενοχικός άνθρωπος και επειδή θεωρώ την ενοχικότητα από τα μεγαλύτερα προτερήματα, θα μου ήταν δύσκολο να ξεπεράσω μια κακή συνεδρία».

-Πώς βιώνεις την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όπου ιστορικές ομάδες κινδυνεύουν με πτώχευση, αποτελέσματα αμφισβητούνται και η οπαδική βία σκιάζει τα πάντα;

«Η βία και τα στημένα δεν είναι παιδιά του ποδοσφαίρου. Είναι εισβολείς στους οποίους εμείς επιτρέψαμε να μπούνε σπίτι μας και να μας βιάσουν. Φταίμε που βρήκαν την πόρτα ανοιχτή. Το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια, όπως εξελίχθηκε ως άθλημα αγωνιστικά, μπορεί να προσφέρει ένα παράδειγμα στην κοινωνία. Βρήκε λύσεις ακόμη και στις αγωνιστικές δυσκολίες. Ο ποδοσφαιριστής δέχεται μεγάλη πίεση από τον αντίπαλο και καλείται να λειτουργήσει σε ελάχιστο χώρο και χρόνο. Κατ' επέκταση το ποδόσφαιρο μπορεί να αποτελέσει έναν καλό οδηγό για την κοινωνία, ως προς το πώς θα προσαρμοστούμε στις απαιτήσεις της. Κυνηγώντας τον χαμένο θησαυρό η κοινωνία μάς επέβαλε τρελούς ρυθμούς».

-Αισιοδοξείς δηλαδή ότι υπάρχει ένα καλύτερο αύριο;

«Όταν σκεφτόμαστε θετικά, υπάρχουν λύσεις. Θεωρώ τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή μια ευκαιρία να χτιστούν νοοτροπίες. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν χρήματα για να αγοράζουμε όποιον θέλουμε, είναι μια καλή ευκαιρί