Ετσι, δεν τη «παλεύεις»!

Ποιο φιλικό με τη Σίβασπορ, ποια συστήματα και ποια συμπεράσματα. Το σοκ με τον τραυματισμό του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου τα επισκιάζει όλα. Απλούστατα διότι πρόκειται για τεράστια απώλεια για την ομάδα.Ξέχωρα δηλαδή από την ατυχία του παλικαριού, που πέρυσι δεν έκανε καν προετοιμασία και τράβηξε τα πάνδεινα αλλά κατάφερε μέσα από τις κακουχίες να επιβιώσει και να δείξει για πρώτη φορά ότι μπορεί πράγματι να αποτελέσει σημαντική μονάδα για τον Παναθηναϊκό, ήρθε και η φετινή αναποδιά. Για να δέσει το γλυκό και να κάνει τον Λάζαρο κουρέλι.Αλλά στη ζωή ενός αθλητή οι «στραβές» και οι ατυχίες είναι μέσα στο πρόγραμμα. Για τον Παναθηναϊκό όμως ήταν ακόμα χειρότερη η εξέλιξη. Διότι έτσι όπως είναι τα οικονομικά δεδομένα στην ομάδα το δόγμα-μονόδρομος είναι «για να έρθει παίκτης θα πρέπει να φεύγει κάποιος άλλος». Και όχι «έρχεται παίκτης (και) όταν κάποιος άλλος τραυματίζεται».Τώρα εάν κάνουν την έκπληξη και πάρουν εκτός του Κουίνσι και άλλον πλάγιο επιθετικό, τι να πω. Μακάρι. Αλλά προσωπικά ότι κι αν διαρρέεται δεν το βλέπω. Αντιλαμβάνεστε ότι ειδικά για τα ματς με την Οντένσε δεν υπάρχουν πολλές λύσεις. Πόσο μάλλον όταν ακόμα και ο «δεδομένος» Κουίνσι δεν τα προλαβαίνει τα ματς με τους Δανούς. Η πιο λογική εκ των έσω προσέγγιση θα ήταν να παίξει ο Καραγκούνης στον άξονα ως 8άρι και να μετατεθεί ακραίος εξτρέμ ο Νίνης. Αλλά ο Φερέιρα σε πρώτη τουλάχιστον φάση έδειξε Μαρίνο έξω δεξιά και διατήρησε ακούνητη την τριάδα του άξονα. Το σίγουρο είναι ότι ο Λάζαρος είναι ο μοναδικός πλάγιος επιθετικός στην ομάδα που πατάει περιοχή και μπορεί να απειλήσει μέσα στο «κουτί». Και όταν δεν έχεις στράικερ-φονιά, το γεγονός ότι δύσκολα θα βρεις επιλογές για γκολ από τα άκρα, καθιστά το πρόβλημα... βουνό.Γενικώς, η ενδεκάδα του Παναθηναϊκού «παλεύεται». Σε εναλλακτικές λύσεις ωστόσο υπάρχει τόσο μεγάλο πρόβλημα που σε κάνει να μελαγχολείς από την έλλειψη ποιότητας. Ηταν που ήταν λίγες οι επιλογές του Φερέιρα, τώρα έγιναν ελάχιστες.Οσον αφορά τον στράικερ το... μπάσιμο της Σανταντέρ για τον Τοτσέ υποτίθεται ότι δεν ανησυχεί τον Παναθηναϊκό. Η μεταγραφή λογικά δεν πρόκειται να χαλάσει και εμένα όλο το σκηνικό μου μοιάζει με ανέκδοτο. Οπως και η επικοινωνιακή τακτική ότι «είναι επιλογή του προπονητή». Δηλαδή τον Νούνο Γκόμες ποιος τον ήθελε; Ο Γόντικας; Και τότε γιατί τον έκοψε με τη χατζάρα; Δεν μπορεί να «κόβεις» ως διοίκηση την πρώτη επιλογή του προπονητή που στηρίζεις, να του κάνεις τη δεύτερη και να του την «χρεώνεις» και από πάνω. Και μην νομίζεται ότι τα λέω αυτά επειδή το θέμα βγήκε από άλλο Μέσο, διότι και για τον Μαδρίδ που κάποιοι τον ακολουθήσαμε ρεπορταζιακά, τα ίδια είχα γράψει έστω και αν ήταν άλλοι οι λόγοι.