«Φάκελος» Μακούν

Όταν ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε λίγο πριν το τέλος της μεταγραφικής περιόδου την απόκτηση του Ζαν Μακούν, οι περισσότεροι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι με αυτή την κίνηση η μεσαία γραμμή της ομάδας βρήκε τον παίκτη που θα κάνει τη διαφορά.Από τότε μέχρι τώρα, ο διεθνής Καμερουνέζος χαφ είναι σα να μην πέρασε ποτέ το κατώφλι του Ρέντη. Αγωνίστηκε μόνο ως αλλαγή στα παιχνίδια με τη Μαρσέιγ και την Ξάνθη, χωρίς να δείξει κάτι ιδιαίτερο και το πότε θα ξαναπαίξει, μάλλον… αγνοείται. Υπό νορμάλ συνθήκες θα έλεγε κανείς ότι ενόψει Άρσεναλ η ενδεκάδα των «ερυθρολεύκων» θα ξεκινά από τον πρώην άσο της Λιόν και της Άστον Βίλα. Η πραγματικότητα δείχνει ότι μάλλον κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί και οι λόγοι είναι συγκεκριμένοι. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε παρότι τον δέχθηκε στην ομάδα, ουδέποτε ενθουσιάστηκε με τη συγκεκριμένη επιλογή. Αυτό είναι ξεκάθαρο από τη στιγμή που προτιμά τον -κατά συνθήκην «κόφτη»- Φρανσουά Μοδέστο, τον ταλαντούχο, αλλά άπειρο, Φέισα, αλλά και τον Πάμπλο Ορμπάιθ, ο οποίος στα 33 του χρόνια, είναι αξιόπιστος, δεν είναι, όμως, ο κατάλληλος για να χτίσεις πάνω του με το βλέμμα στο μέλλον. Θυμάμαι ότι και στο πρόσφατο παρελθόν άλλοι προπονητές της ομάδας δεν γούσταραν κάποιες από τις βεντέτες της. Ο Μπάγεβιτς έβαζε... δεξί χαφ τον Ριβάλντο, ο Μαντζουράκης άφηνε στον πάγκο τον… Ζιοβάνι, ο Λεμονής δεν ήθελε να επιστρέψει ο Γεωργάτος και χρειάστηκε να πάει στην ΑΕΚ, πριν τον πάρει πίσω ο Κόκκαλης. Ο προπονητής είναι υπεύθυνος για κάθε ομάδα, παίρνει τις αποφάσεις και κρίνεται γι’ αυτές από το αποτέλεσμα και τον εκάστοτε πρόεδρο. Ο Μαρινάκης έχει δώσει εν λευκώ τα κλειδιά του Ρέντη στον Βαλβέρδε, δεν μπλέκεται ούτε στο ελάχιστο στα πόδια του, αλλά είναι σίγουρο ότι θα ήθελε να αξιοποιηθεί ο Μακούν όπως και όλα τα άλλα «βαριά χαρτιά» της ομάδας. Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι το τι κάνει ο Βαλβέρδε με τον Μακούν και τον κάθε Μακούν, αλλά ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής για τον εαυτό του και την καριέρα του. Διάβασα με ενδιαφέρον προχθές στον «Πρωταθλητή» δηλώσεις του Καμερουνέζου, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι είναι αμυντικό χαφ κι όχι 8άρι όπως κάποιοι πιστεύουν και ότι θέλει να μείνει για πολλά χρόνια στον Ολυμπιακό. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, τι κάνει ο Μακούν για να κερδίσει αυτό που επιθυμεί. Από το ρεπορτάζ δεν προκύπτει κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια στις προπονήσεις για να πείσει τον προπονητή ότι κάνει λάθος. Τις πρώτες μέρες έκανε αισθητή την παρουσία του και έτερον ουδέν. Είναι δυνατόν ένας παίκτης τέτοιου βεληνεκούς στα 28 του χρόνια και να μην έχει σκυλιάσει που δεν είναι βασικός; Και ο Πάντελιτς είναι σκασμένος που δεν παίζει, αλλά κάθε φορά που μπαίνει στο γήπεδο σκοτώνεται να αποδείξει με κάθε τρόπο στον προπονητή ότι τον έχει αδικήσει. Και μπορεί θέση στην ενδεκάδα να μην έχει εξασφαλίσει, έχει εξασφαλίσει, όμως, στην καρδιά των οπαδών κι ίσως αυτό να μετράει ακόμη περισσότερο… Πού θέλω να καταλήξω; Ο κάθε προπονητής έχει τη νοοτροπία, τα «πιστεύω» και τα «κουσούρια» του. Ο μεγάλος παίκτης, όμως, δεν θα αντιμετωπίσει μοιρολατρικά το πεπρωμένο. Θα κυνηγήσει