Φερνάντο, Άντι, έναν χρόνο μετά

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος και μερικές μέρες. Τελευταίες ώρες στην deadline day των μεταγγραφών του Ιανουαρίου του 2011 κι ο κόσμος κουνήθηκε.

Η Λίβερπουλ έκανε αποδεκτή την πρόταση των 50 εκατομμυρίων λιρών, αφού πρώτα είχε απορρίψει μια πρόταση 40 εκατομμυρίων, και, με τη σύμφωνη γνώμη του παίκτη, ο Τόρες πήγε στη Τσέλσι, τρεις μέρες αφού οι Κόκκινοι είχαν αποκτήσει τον Λουίς Σουάρες για να παίξει μαζί του. Ταυτόχρονα, αφού πρώτα κοίταξε κάποιες άλλες επιλογές, η Λίβερπουλ έδωσε 35 εκατομμύρια λίρες στην Νιουκάστλ κι ο Άντι Κάρολ έγινε η πιο ακριβή μεταγγραφή

Μέχρι τον Μάιο

Για τον Κάρολ οι πρώτοι μήνες δεν ήταν τόσο άσχημοι, όσο για τον Τόρες. Ο 23χρονος από το Νιουκάστλ ήταν τραυματίας όταν έγινε η μεταγγραφή, ενώ ακόμα κι όταν άρχισε να παίρνει παιχνίδια, δεν πρόλαβε να αποκτήσει αγωνιστικό ρυθμό και χτύπησε πάλι. Έτσι, έπαιξε σε μόλις εννέα αγώνες μέχρι το Μάιο, έξι απ’ αυτούς ως βασικός, και κανείς δεν γκρίνιαξε για την παρουσία του, αφού στο μοναδικό πραγματικά καλό του παιχνίδι, σκόραρε δύο φορές απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτι. Όλοι περίμεναν την νέα σεζόν, να τον δουν όταν θα είναι σε καλύτερη κατάσταση και με μια νέα ομάδα να έχει φτιαχτεί στο Άνφιλντ.

Για τον Τόρες τα πράγματα ήταν αλλιώς. Ο Φερνάντο πήγε σε μια ομάδα, η οποία βρισκόταν σε σαφώς καλύτερη κατάσταση από την Λίβερπουλ που βρήκε ο Κάρολ, μια ομάδα που πάλευε να συνέλθει από τον τυφώνα Χόγκσον και τις ιδιοκτησιακές περιπέτειες. Η Τσέλσι ήταν έξι πόντους πίσω από την Γιουνάιτεντ και πλέον, με το αγαπημένο παιδί του Αμπράμοβιτς να έχει έρθει στο Λονδίνο, η ομάδα είχε και υψηλές βλέψεις στο Champions League. Τίποτα δεν πήγε καλά, ούτε για τον παίκτη, ούτε για την ομάδα.

Στο ντεμπούτο του είδε την Λίβερπουλ να παίρνει την νίκη μέσα στο Στάμφορντ Μπριτζ και τους οπαδούς των Κόκκινων να του φωνάζουν «Έπρεπε να μείνεις στην μεγάλη ομάδα». Η συνέχεια ήταν ακόμα χειρότερη. Ο Τόρες έπρεπε να περιμένει να φτάσει ο Απρίλιος, για να σκοράρει απέναντι στην Γουέστ Χαμ και το πρώτο του τέρμα πανηγυρίστηκε λες και έβαλε γκολ ο Καπετάνος, ενώ ενδιάμεσα δεν κατάφερε να πετύχει απολύτως τίποτα στο Champions League και στον αποκλεισμό στους 8 από την Γιουνάιτεντ. Τελείωσε τη σεζόν με μόλις ένα γκολ σε 18 αγώνες, τους 10 ως βασικός.

Το πρόβλημα δεν ήταν μόνο του παίκτη, αλλά αφορούσε τη συνολική λειτουργία της ομάδας, που για χρόνια είχε μάθει να παίζει «με τον Ντρογκμπά/για τον Ντρογμπά» και δεν είχε ούτε τακτική ούτε παίκτες για να αξιοποιήσουν τον Τόρες. Θέμα που είχαμε συζητήσει τότε στο κείμενο με τίτλο «The Chelsea issue» (που μπορείτε να διαβάσετε μ’ένα κλικ εδώ) όταν και σας προϊδέαζα πως η Τσέλσι θα αλλάξει τακτική προσέγγιση και φιλοσοφία ποδοσφαίρου το καλοκαίρι. Όπερ και εγένετο, οπότε ο Τόρες, όπως κι ο Κάρολ, θα είχαν καλύτερες συνθήκες στη νέα σεζόν. Οι ομάδες άλλαξαν, όχι όμως και τα προβλή