Φόβος και τρόμος!

Όλοι όσοι παρακολουθείτε τα post μου, θέλω να πιστεύω πως έχετε αντιληφθεί ότι καιρό τώρα τα αθλητικά, το μπάσκετ με το οποίο ασχολούμαι, περνά σε δεύτερη μοίρα στην καθημερινότητα μου.

Τι να σχολιασεις; Τι να ασχοληθείς όταν γύρω σου καταρρέει η χώρα; Όταν η κρίση οδηγεί πολλές οικογένειες στα όρια της εξαθλίωσης. Όταν οι πολιτικοί ηγέτες αποδεικνύονται τόσο μικροί και ανίκανοι να διαχειριστούν την κατάσταση που έχουν μετατραπεί σε άβουλες μαριονέτες...

Ειλικρινά, πάνε μήνες που έχω συνειδητοποιήσει ότι οι μικρές χώρες, σαν την δική μας καλή ώρα, έχουν «παραδοθεί» σε μεγαλύτερες

(ισχυρότερες) χώρες και συνολικά όλες τους στις Τράπεζες. Έχω κατανοήσει πλήρως πως η ελληνική κυβέρνηση έχει δηλώσει ανίκανη να δώσει λύσεις και να παίξει το ρόλο για τον οποίο ζήτησε και πήρε την ψήφο των Ελλήνων. Είναι ξεκάθαρο, αναφέρεται ρητώς στο Μνημόνιο, πως η χώρα έχει υποθηκευτεί για να λαμβάνει τις δόσεις με τις οποίες καταβάλει τους τόκους και ελάχιστο κεφάλαιο από το χρέος της.

Όμως επειδή είναι διαφορετικό να το υποθέτεις, ακόμη-ακόμη και το να το αντιλαμβάνεσαι, από το να το βλέπεις μπροστά στα μάτια σου, το σκηνικό που στήθηκε στις Κάννες και την Αθήνα είναι τουλάχιστον θλιβερό. Είναι καταθλιπτικό ως τρομακτικό!

Καταθλιπτικό από την σκληρή εικόνα, τρομακτικό για την ερμηνεία αυτής.

Το πρώτο γιατί ο Πρωθυπουργός της χώρας δεν μπορεί να ελέγξει ή να πείσει τους Υπουργούς και τους βουλευτές του, δεν μπορεί να εμπνεύσει ούτε τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του και φοβισμένος και ταπεινομένος καταφεύγει στην Μέρκελ και τον Σαρκοζί, σαν το παιδάκι που ζητά από τη μανούλα του και τον μπαμπάκα του να μαλώσει εκείνους τους φίλους του που δεν υπακούουν στους κανόνες του παιχνιδιού και τους βάζει να τους απειλήσει «πως θα σας πάρουμε τη μπάλα αν δεν κάνατε αυτά που λέει ο Γιωργάκης μας και θα σας αφήσουμε χωρίς παιχνίδι».

Το δεύτερο γιατί αδυνατώ να πιστέψω πως ένας άνθρωπος που ηγείται ενός κόμματος, που έχει κερδίσει την Πρωθυπουργία, που κρατά τις τύχες μιας ολόκληρης χώρας στα χέρια του είναι τόσο άσχετος και ανίκανος, όσο φαίνεται και όσο τον χαρακτηρίζουμε αυθαίρετα όλοι μας με τα ξυπνητζίδικα status update μας στο λατρεμένο ηλεκτρονικό καφενείο μας, το facebook. Αδυνατώ να το πιστέψω!

Σχεδόν το αποκλείω και για αυτό προσπαθώ να καταλάβω γιατί έφθασε ως εδώ. Γιατι σύρθηκε σε αυτό το σημείο. Γιατί είμαστε υποχρεωμένοι ως χώρα να μας ενημερώνει η Μέρκελ και κάθε Μέρκελ αν πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουμε δημοψήφισμα. Και κυρίως πότε και ποιο θα πρέπει να είναι το -ούτως ή άλλως- εκβιαστικό ερώτημα του. Γιατί πρέπει να μας εκφοβίσει η Μέρκελ; Γιατί πρέπει να δημιουργηθεί το κλίμα τρομοκρατίας που κυριαρχεί σήμερα, σχετικά με την παραμονή μας στο ευρώ και την Ε.Ε;

Τρομακτική είναι η μοναδική απάντηση που βρίσκω. Φοβάμαι λοιπόν πως φθάσαμε εδώ γιατί οι (επόμενες) περικοπές που έρχονται, τα μέτρα που θέλουν στο σύντομο μέλλον να μας επιβάλλουν, θα είναι τόσο σκληρά και βαριά, που δεν μπορούν να περάσουν με την υπάρχ