Γέστε, ένας επαναστάτης από... κούνια!

Ο στόλος του Μαγγελάνου ίσως να μην επέστρεφε στην Ευρώπη αν επικεφαλής του δεν τίθετο ο Χουάν Σεμπαστιάν ντε Ελκάνο… Το Περού δεν θα υπήρχε όπως είναι σήμερα χωρίς τον Σιμόν Μπολιβάρ και η Μεσόγειος δεν θα γνώριζε ποτέ την Ερυθρά θάλασσα, αν ο Βάσκος μηχανικός Φερντινάν Λεσέπς δεν άνοιγε τη διώρυγα του Σουέζ...Ανάμεσα στα επιβλητικά Πυρηναία, βουνά άγρια, θεόσταλτα για τους ντόπιους που τους αποκόβουν προς μεγάλη τους χαρά από την υπόλοιπη Ισπανία και τον ανελέητο ωκεανό του Ατλαντικού που βρυχάται στα αχανή, κουρνιάζει η χώρα των Βάσκων, ανήμπορη να τιθασεύσει το ανήσυχο επαναστατικό πνεύμα της που εκρήγνυται κάθε τόσο σαν λάβα από τα σπλάχνα της.Από τα χώματα, της διάσπαρτης από καλλιτεχνικά θαύματα της φύσης, αυτής χώρας, κατάγεται άλλωστε και η θρυλική Πασιονάρια, ενώ όπως μαρτυρά και το ρητό τους: «πριν ο Θεός γίνει Θεός και οι πέτρες γίνουν πέτρες, οι Βάσκοι ήταν ήδη Βάσκοι»…Καθαρόαιμος...Και ο Φραν Γέστε, γαλουχημένος με τις αξίες και τις παραδόσεις οι οποίες αντιστέκονται στην κυριαρχία της Καστίλλης (Κεντρική Ισπανία), αναπνέοντας ακόμα τον ζωοφόρο αέρα της ελευθερίας που χαϊδεύει την περιοχή και αντιστεκόμενες πεισματικά στο πέρας των αιώνων, ήταν ήδη Βάσκος…Καθαρόαιμος… Από το ίδιο αίμα που καταλήγει στην καρδιά της χώρας, το Μπιλμπάο. Από το Μπασουάρι του Μπισκάι, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τις «Δυο όχθες» (bi albo στα βασκικά ) του πλωτού ποταμού Νερβιόν.Εκεί, που οι αψεγάδιαστα στρογγυλεμένοι, πλαγιάζοντας ο ένας στον άλλο, λόφοι που ζωγραφίζαμε παιδιά, χρησιμοποιώντας όλη την γκάμα του πράσινου χρώματος που είχαμε στη διάθεσή μας, υπάρχουν για να αποδείξουν εμφατικά πως αυτή η εικόνα δεν είναι προϊόν αχαλίνωτης συλλογικής παιδικής φαντασίας…Εκεί, που σύμφωνα με τον Κοέλιο όταν βρέχει, βρέχει σε όλο τον κόσμο. Και τότε, οι φωτεινές κουκκίδες των πινακίδων - από τις οποίες έχει σβηστεί η ισπανική μετάφραση και έχει μείνει η τοπική διάλεκτος εουσκάρα (η πιο παλιά γλώσσα της Ευρώπης, οι ρίζες της οποίας παραμένουν αδιευκρίνιστες) - πηγαινοέρχονται με συχνότητα αναφιλητού, φευγαλέες αναλαμπές σε δακρυσμένο βλέμμα, κάνοντας τον ταξιδιώτη να αισθάνεται πρωταγωνιστής σε ταινία τρόμου που ψάχνει την έξοδο από τον λαβύρινθο.Τον είχε χαράξει…Ο Γέστε ωστόσο δεν χρειάστηκε ταμπέλες να βρει τον δρόμο προς την κορυφή και την απόλυτη καταξίωση. Η τροχιά της μπάλας η οποία είχε γίνει συνταξιδιώτης του τόσο στον κόσμο των ονείρων που καταβυθιζόταν κάθε βράδυ, όσο και στις αλάνες της περιοχής, τον είχε χαράξει…Ακόμα και αν έπρεπε να διαβεί κακοτράχαλα μονοπάτια ξενιτεμού, επικρίσεων, αψιμαχιών, διωγμών και ανάδοχων οικογενειών. Ακόμα και αν έπρεπε να δει τον εαυτό του… άτακτο ήρωα κόμικς, την ώρα που γυμνές φωτογραφίες του πάνω σε κότερο παρουσία άλλων αντρών έκαναν τον γύρο του κόσμου… Οι αποσκευές του άλλωστε ασφυκτιούσαν από το αστείρευτο πηγαίο ταλέντο του. Πάντα όμως κάπου υπήρχε χώρος και για το ανήσυχο πνεύμα του…Έτσι όπως πάντα ήταν…Αυτό που πάντα ήταν, ένας ηγέτης της μεσαίας γραμμής, καθρεφτίστηκε και σ