Η απλή εξίσωση του Ερνέστο

Δεν μπορώ καν να μετρήσω τις φορές που άκουσα ή συμμετείχα σε μια τέτοια συζήτηση, ή διάβασα κάτι σχετικό. “Καλά είναι αυτά για Ελλάδα, αλλά του χρόνου στο Champions League δεν μπορεί να παίξει έτσι. Θα πρέπει να προσαρμοστεί, να το αλλάξει.”

Δεν συμφώνησα ποτέ, αντίθετα δήλωνα ενθουσιασμένος στην προοπτική να δω τον Ολυμπιακό του Βαλβέρδε,

με έναν χρόνο δουλειάς πίσω του, να δοκιμάζει την πρόοδο του σχεδίου του στην δύσκολη πίστα του ομίλου. Από τη μία ήμουν σίγουρος πως ο Βαλβέρδε δεν έχει καμία διάθεση ν’αλλάξει το σχέδιο και από την άλλη ήθελα πάρα πολύ να δω τον Ολυμπιακό να δοκιμάζει μ’αυτόν τον τρόπο να τα βγάλει πέρα στο Champions League.

Πίστη

Ποιος ο λόγος να προετοιμάζεις και δουλεύεις ένα νέο σχέδιο ποδοσφαίρου για έναν χρόνο, αν δεν το περάσεις από τις πιο αυστηρές εξετάσεις, για να δεις την πραγματική σου πρόοδο; Ποιος ο λόγος να φας τις σφαλιάρες στην διαδρομή, που είναι δεδομένες όταν το σχέδιο είναι σε εξέλιξη, αν στο τέλος αρνηθείς να περάσεις το απόλυτο τεστ και αλλάξεις το σχέδιο την κρίσιμη ώρα;

Το να απαρνηθείς τη φιλοσοφία σου για χάρη μιας “μεγαλύτερης ασφάλειας” είναι σαν να απαξιώνεις τις ατελείωτες ώρες δουλειάς που ξόδεψες για να την χτίσεις, άσκηση με την άσκηση, προπόνηση με την προπόνηση, αγώνα με τον αγώνα. Κι ο Βαλβέρδε βασίζει τα πάντα στην πίστη στο σχέδιο και στην δουλειά, δεν είχε καμία διάθεση να τα πετάξει όλα στα σκουπίδια για να το ασήμαντο κέρδος του να τον “καταλάβουν” περισσότεροι.

Τέλειο σχέδιο δεν υπάρχει

Ναι, ξέρω, ο Βαλβέρδε έχει εμμονές. Δεν τις ονομάζω έτσι κι αν το κάνω καμιά φορά είναι για συνεννοηθούμε. Δεν έχει εμμονές ο Ερνέστο, απλώς το σχέδιο του έχει ατέλειες, ελαττώματα. Και πριν προλάβετε να ρωτήσετε το γιατί, θα σας απαντήσω πως όλες οι ποδοσφαιρικές τακτικές έχουν. Τέλειο ποδοσφαιρικό σχέδιο δεν υπάρχει.

Ό,τι κι αν επιλέξεις να κάνεις στο χορτάρι, μπάζει κάπου. Για κάθε πλεονέκτημα που κερδίζεις σε κάποιον τομέα, χάνεις κάπου αλλού. Έχεις επιθετικό ακραίο μπακ, κερδίζεις παίκτη στην επίθεση, έχεις κενά πίσω. Αν περιμένεις τον αντίπαλο, έχεις περισσότερους χώρους στην κόντρα, αλλά κινδυνεύεις να κλειστείς και τελικώς να χάσεις, αν ο αντίπαλος είναι ανώτερος. Πιέζεις ψηλά κι επιτίθεσαι, κινδυνεύεις να σε ξεσκίσουν στην αντεπίθεση. Η λίστα δεν τελειώνει.

Δεν υπάρχει τέλειο σχέδιο, ούτε στην διάταξη και κυρίως ούτε στην τακτική. Το μόνο που υπάρχει είναι ομάδες που βρίσκουν μια φιλοσοφία παιχνιδιού, δουλεύουν πολύ και την φτάνουν σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο επιτυχίας στο χορτάρι, σε συνδυασμό με 100% κατάλληλα και εξίσου ποιοτικά εργαλεία. Τότε, ακριβώς λόγω του βαθμού επιτυχίας του σχεδίου, όλα μας φαίνονται τέλεια και, για όσο διάστημα κρατάει αυτό, έχουμε την ψευδαίσθηση πως ανακαλύφθηκε το τέλειο πλάνο που δεν έχει ατέλειες.

Εξέλιξη

Μιλάμε, λοιπόν, για εμμονές όταν βλέπουμε την άρνηση ενός προπονητή να διορθώσει το κομμάτι που δεν δουλεύει και προκαλεί προβλήματα, είτε αλλάζοντας τακτική είτε πρόσωπα. Μόνο που στην ουσία