Η καλόπιστη κριτική είναι χρήσιμη…

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: βεβαίως και υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν ότι η (κάθε) είδους κριτική συνιστά μια μορφή… ολοκληρωτικής αμφισβήτησης και, άρα, «ακύρωσης» όλων όσων συνθέτουν τον δεχόμενο την κριτική. Ευτυχώς είναι λίγοι. Και μάλλον πάρα πολύ φανατικοί (άρα και παρωπιδικοί) ώστε να νιώθει υποχρεωμένος κανείς να μετρήσει την άποψή τους ως βαρύνουσα.

Οι συντριπτικά περισσότεροι γνωρίζουν πολύ καλά ότι, εν γένει, η κριτική είναι χρήσιμη, ωφέλιμη και οι κρινόμενοι που είναι σωστοί επαγγελματίες την εκτιμούν και την αποζητούν. Αρκεί βεβαίως να είναι καλόπιστη, επιχειρηματολογημένη και ουσιαστική.

(Άσχετο: και η κακόπιστη και άνευ ουσίας, χρήσιμη είναι, αλλά όχι στον κρινόμενο. Σε όσους… κρίνουν τους κρίνοντες, αν με εννοείτε τι εννοώ…)

Στον Φερέιρα έγινε από προχθές το βράδυ κριτική και των δύο ειδών. Και τέτοια που (ήταν σαφές ότι) έβγαζε μια εμπάθεια κάποιου είδους –και για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους. Και τέτοια όμως, που, ως σωστός επαγγελματίας, είμαι βέβαιος ότι ο Πορτογάλος έχει ήδη λάβει υπόψη του και θα την συνεκτιμήσει για τις μελλοντικές του κινήσεις και αποφάσεις.

Ακριβώς επειδή η κριτική που (ακόμη και πριν τον αγώνα) έγινε, π.χ., για την επιλογή να λείψει ο Λέτο στο συγκεκριμένο ματς αποδείχθηκε σωστή, θεωρώ δεδομένο ότι ο Φερέιρα δεν θα λειτουργήσει ως «αγύριστο κεφάλι» ως προς τέτοιου είδους ζητήματα. Άλλωστε και στην πλευρά του τεχνικού, υπήρχαν επιχειρήματα για την επιλογή: ο Λέτο είναι ήδη ο πιο «ταλαιπωρημένος» από τους παίκτες της ομάδας και αυτός που ήταν γνωστό ότι θα κάνει το πιο μακρινό ταξίδι στις διακοπές.

Αντιστοίχως (και γι’ αυτό λέω ότι η καλόπιστη κριτική είναι χρήσιμη: επειδή ανοίγει ζητήματα για διάλογο και όχι για «αξιωματικές προτάσεις» και δογματισμούς), η επιλογή να αγωνιστεί για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς «φουνταριστό» η ομάδα, κατ’ αρχήν δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε «σωστή» ούτε «λάθος». Στην πορεία αποδείχθηκε το δεύτερο. Έγινε, όμως, προσπάθεια να διορθωθεί. Δεν αφέθηκε στη μοίρα του το πράγμα. Και συνεπώς, πολύ σκληρή κριτική ούτε γι’ αυτό μπορεί να γίνει. Επισήμανση, ναι. «Σταύρωση», όχι.

Αντίστοιχα, τέλος, όταν λείπει ο πρώτος σου σε τελικές πάσες παίκτης, ο Κουίνσι (από τραυματισμό), το να επιλέξεις να ξεκινήσει ο Καραγκούνης μόνο παράλογο δεν είναι. Άσχετα αν –στην πορεία και πάλι- αποδείχθηκε πως «χημεία» με τον Κλέιτον δεν υπήρξε, ούτε, απ’ την άλλη, η ανασταλτική δραστηριότητα που προφανώς υπολόγιζε ο Φερέιρα από τον «Κάρα» -κυρίως, αν προσέξατε, για να βρίσκεται ακόμη και στη ροή του αγώνα, όχι μόνο στις στημένες φάσεις, ο… Μπουμσόνγκ (!) ως φουνταριστός στη μικρή περιοχή του Παναιτωλικού.

Γενικώς, θέλω να πω και στην περίπτωση αυτή ισχύει ότι «όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος». Αλλά, συγχρόνως, ισχύει και ότι ποτέ δεν έβλαψε να πει κάποιος στον νοικοκύρη αν ένα… τζάμι είναι σπασμένο ή ένα λούκι στραβό. Εκείνος μπορεί να ξέρει πώς έσπασε το ένα και πώς στράβωσε το άλλο, αλλά και ότι… πρέπει να αντικαταστ