Η μάχη του Βελοντρόμ

Χαίρετε κύριοι

O απόηχος του ντέρμπι σιγά σιγά σβήνει και ο Ολυμπιακός προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του. Από τον αγώνα του Σαββάτου πήρε τα εύσημα για την εμφάνιση οι απώλειες όμως που άφησε είναι πολλές. Το ντέρμπι για τον Βαλβέρδε ήρθε σε μια πολύ δύσκολη χρονική συγκυρία, καθώς την Τετάρτη ο Ολυμπιακός

παίζει το τελευταίο του χαρτί για να παραμείνει στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Η τύχη έπαιξε άσχημο παιχνίδι στον Ολυμπιακό και τα δύο παιχνίδι κόντρα στον άμεσο αντίπαλο του στον όμιλο του έτυχαν στις χειρότερες δυνατές χρονικές συγκυρίες. Οι απουσίες του Ολυμπιακού γνωστές. Εκτός αποστολής βρίσκονται οι τρεις παίκτες (Ορμπάιθ, Μακούν, Ιμπαγάσα) που κανονικά θα έπρεπε να είναι βασικοί στον άξονα του Ολυμπιακού. Ο Βαλβέρδε για το αυριανό παιχνίδι καλείται να βρει ένα ειδικό σχήμα που θα επιτρέψει στην ομάδα του να είναι ανταγωνιστική. Ας θυμηθούμε όμως πρώτα τη Μαρσέιγ που είδαμε στις 13 Σεπτεμβρίου στο Καραϊσκάκης και στην συνέχεια να δούμε που βρίσκονται σήμερα οι Μασσαλοί.

Η Μαρσέιγ στο Καραϊσκάκης ήρθε μετρώντας 5 παιχνίδια χωρίς νίκη στο Σαμπιονά. Χαρακτηριστικό στο πόσο μπερδεμένος ήταν ο Γάλλος τεχνικός το γεγονός πως σε όλα τα παιχνίδια μέχρι τότε χρησιμοποιούσε και διαφορετικό αμυντικό δίδυμο Ο Ντεσάμπ σε εκείνο τον αγώνα έβαλε για πρώτη φορά μαζί τους Ντιαβαρά, Εν Κουλού στο κέντρο της άμυνας και κοίταξε να προφυλάξει τις αδυναμίες της ομάδας του. Στο παιχνίδι που έχει προηγηθεί με την Ρεν ο Μορέλ είχε προβλήματα, το γκολ είχε έρθει από την πλευρά του και ο προπονητής του αποφάσισε να τον προστατέψει βάζοντας πίσω του τον Τραορέ. Ο τεχνικός της Μαρσέιγ μπορεί να μην το έχει σκεφτεί αλλά την παραμονή του στον πάγκο της αγαπημένους του Μαρσέιγ την οφείλει και στα κακώς κείμενα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Στο Καραϊσκάκης οι παίκτες του δεν παρουσιάστηκαν σε καλή κατάσταση εκμεταλλεύτηκαν όμως το γεγονός πως ο Ολυμπιακός είχε 5 ½ μήνες να δώσει επίσημο παιχνίδι. Από τα πρώτα λεπτά οι Λούτσο, Σειρού βρήκαν έναν άδειο χώρο στο κέντρο και με την ποιότητα τους επέβαλαν το παιχνίδι τους. Το γκολ της νίκης ήρθε από ένα τρέξιμο με τη μπάλα του Μορέλ και ένα κόψιμο στον κενό χώρο που εκμεταλλεύτηκε ο Λούτσο.

Από τότε έχουν αλλάξει πολλά στη Μαρσέιγ. Το δίδυμο στην άμυνα (Ντιαβάρα, Εν Κουλού) μονιμοποιήθηκε, ο Μορέλ έγινε πιο συντηρητικός στον τρόπο παιχνιδιού του και δεν ξαναχρειάστηκε να παίξει στα χαφ ενώ ο Λούτσο βγήκε από την βασική ενδεκάδα. Μια βελτίωση ήρθε αλλά η Μαρσέιγ δεν έχει το ρυθμό των προηγούμενων χρόνων. Οι αμυντικοί της κάνουν από το πουθενά λάθη που κοστίζουν και όλα αυτά έχουν αναγκάσει τον Ντεσάμπ να αλλάξει το αγαπημένο του 4-3-3. Για να σας έρθει πιο εύκολα στο μυαλό παίζει ένα στυλ ποδοσφαίρου που φέρνει λίγο με του Παναθηναϊκού. Περισσότερο με 4-6-0 μοιάζει ή με 4-2-3-1 παρά με 4-4-2 που μας μεταφέρεται. Ουσιαστικά ο Ντεσάμπ εφαρμόζει στην ίδια λογική δύο παραλλαγές (σημειώνουμε και τις δύο καθώς ο Βαλβέρδε μπορεί να συναντήσει και τους δύο τρόπους παιχνιδιού του αντιπάλου). Οι Ντιαρά, Σειρού