Η μόνη σταθερή αξία στο ελληνικό ποδόσφαιρο…

Τελικά, στον θαυμαστό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου μία είναι η σταθερή αξία εδώ και πολλά χρόνια… Αναφέρομαι, φυσικά, στον Ολυμπιακό, τη μοναδική ομάδα που έχει σταθεί στο ύψος της και πρωταγωνιστεί κάθε χρόνο την τελευταία 15ετία τουλάχιστον!

Αν έρθει κανείς ξαφνικά στην Ελλάδα και παρακολουθήσει τα όσα συμβαίνουν, έστω και για λίγες μέρες, κινδυνεύει να τρελαθεί.

Ομάδες ανεβοκατεβαίνουν κατηγορίες μέσα σε διάστημα μερικών

ημερών ή ωρών, δικαστικές επιτροπές γελοιοποιούνται με τις αντιφατικές και άκρως συγκρουόμενες αποφάσεις τους, υποψήφιοι επενδυτές πάνε κι έρχονται, χωρίς κανείς να ξέρει από πού κρατά η σκούφια τους και αν πραγματικά υπάρχουν, ενώ δεν λείπουν και κάθε λογής παράγοντες.

Άλλοι αμφιβόλου προελεύσεως, άλλοι ουρανοκατέβατοι, άλλα τυχοδιώκτες και αριβίστες. Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Τελικά, κανείς δεν ξέρει από πού έρχεται και πού πηγαίνει και όλοι μαζί δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει…

Μιλάμε για αστείες καταστάσεις που έχουν μικρύνει σε απίστευτο βαθμό το προϊόν που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο. Πρόκειται ουσιαστικά για μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας που κάποιοι… βιάζουν καθημερινά, επειδή εκείνοι που ορίζουν τις τύχες της δεν έχουν το στοιχειώδη ανδρισμό να ορθώσουν ανάστημα και να βάλουν, έστω και θεμελιώδη ζητήματα, σε μια σειρά.

Κόντρα σε όλη αυτή τη φαρσοκωμωδία, ο Ολυμπιακός έχει χαράξει τη δική του γραμμή. Μπορεί κάποιοι να τη θεωρούν παλιομοδίτικη, αφού διατηρείται ή «ενός ανδρός αρχή», αλλά το αποτέλεσμα είναι εκείνο που μετράει.

Ο Ολυμπιακός του Σωκράτη Κόκκαλη και του Βαγγέλη Μαρινάκη, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, έχει χαράξει τη δική του σταθερή πορεία και με τη συμπαράσταση του κόσμου του, δείχνει κάτι πολύ διαφορετικό και «ξένο», απ’ όλα όσα βιώνουμε καθημερινά.

Δεν στέκομαι αποκλειστικά στους τίτλους και τις κατακτήσεις που έχουν γίνει συνώνυμα της ομάδας εδώ και πολύ καιρό, αλλά συνολικά στις κινήσεις που έχουν εκτοξεύσει το Θρύλο σε όλα τα επίπεδα. Ανεξάρτητα απ’ όλους εκείνους που… απεχθάνονται από συνήθεια ή από αντίδραση τους προέδρους του Ολυμπιακού, είναι σίγουρο ότι ψάχνουν απεγνωσμένα έναν άνθρωπο να επενδύσει ανάλογα και στη δική τους ομάδα.

Ακόμη και σε μια περίοδο εκτεταμένης οικονομικής ύφεσης που τα χρήματα βρίσκονται με το σταγονόμετρο, ο Ολυμπιακός είναι εκείνος που χωρίς αναταράξεις και σκαμπανεβάσματα πηγαίνει μπροστά κι αφήνει τους άλλους στη μιζέρια τους, έστω κι αν με λάσπη προσπαθούν να απαξιώσουν τη μεγάλη προσπάθεια…

Η ουσία, όμως, δεν είναι τι θα κάνει ένας σύλλογος σε μια χρονιά ή μια ομάδα σε ένα παιχνίδι. Το γενικότερο πλαίσιο και η δυναμική είναι εκείνη που ξεχωρίζει τους πραγματικά ισχυρούς, εκείνους που έχουν σταθερά θεμέλια και αποπνέουν υγεία.

Εύχομαι και ελπίζω, αν όχι όλες έστω οι περισσότερες ομάδες, μεγάλες και μικρές, να βρουν το δρόμο τους σύντομα, ώστε να αυξηθεί ο ανταγωνισμός, να γίνει πιο ελκυστικό το προϊόν και όλοι μαζί να απολαύσουμε και να αγκαλιάσουμε ακόμη περισσότερο αυτό που αγαπάμε: Το ποδόσφαιρο