Κάτι (νέο) γεννιέται...

Ο Ολυμπιακός εφέτος έχει διαλέξει το δύσκολο δρόμο και ύστερα από επτά επίσημους αγώνες ο Σωτήρης Βετάκης βλέπει πως μέσα από τα λογικά σκαμπανεβάσματα ο Ίβκοβιτς σιγα-σιγα βρίσκει τη «χημεία» της ομάδας.

Δεν είναι εύκολο να βάλεις το νερό στο αυλάκι. Είναι δύσκολο να φτιάξεις μια τεχνητή λίμνη. Το φράγμα που θα την δημιουργήσει, χρειάζεται χρόνια και μεγάλο κόστος για να κατασκευαστεί.

Το φράγμα του Ασουάν, στον Νείλο, κόστισε το 1970 περισσότερα από 1 δις

δολάρια και άρχισε να κτίζεται 10 χρόνια πριν από την λειτουργία του. Αντίστοιχα δύσκολο και χρονοβόρο, ενδεχομένως και δαπανηρό αθροιστικά, είναι να δημιουργήσεις ομάδα.

Ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ προσπαθεί επί σειρά ετών να το κατορθώσει. Έχει, συνολικά, ξοδέψει ποταμούς ευρώ σε μεταγραφές, αποδεσμεύσεις, προπονητές. Έχει αλλάξει φιλοσοφία, έχει φέρει παίκτες που προκάλεσαν αίσθηση ακόμη και στο ΝΒΑ, αλλά πάντα κατέληγε το καλοκαίρι να προχωρά σε πλήρη αναδόμηση.

Εφέτος οι «ερυθρόλευκοι», επέλεξαν τον τρόπο στον οποίο έχει... εξειδίκευση ο Ντούσαν Ίβκοβιτς και ύστερα από επτά επίσημους αγώνες φαίνεται ότι στο λιμάνι... μπαίνει το νερό στο αυλάκι. Ο συνδυασμός (πολλών) «άγουρων ταλέντων» με τεράστιο κίνητρο, με έμπειρους παίκτες που δεν διακατέχονται από εγωιστικά σύνδρομα, είναι ο συνδυασμός που λατρεύει ο Σέρβος, είναι ο συνδυασμός που του έχει αποφέρει τα σπουδαιότερα παράσημα στην λαμπρή καριέρα του.

Τόσο στη Βιτόρια, όσο και σήμερα Σάββατο στο Ρέθυμνο ο Ολυμπιακός έδειξε πως βρίσκει τις κατάλληλες «ενώσεις» για να αποκτήσει τη σωστή χημεία. Το σήμα κατατεθέν του θα είναι η πιεστική άμυνα και τα χαμηλά σχήματα, με στόχο να βγάλει τα... συκώτια των αντιπάλων του, να τους οδηγήσει σε λάθη, να τρέξει στο ανοικτό γήπεδο για να «κτυπήσει» στον πρωτεύοντα ή στον δευτερεύοντα αιφνιδιασμό (συχνά με τον Χάινς να ορμά στο καλάθι από την κορυφή της ρακέτας και με τη μπάλα στο παρκέ).

Ο Σπανούλης θα είναι η σταθερά της επιθετικής λειτουργίας και ο Λάζαρος Παπαδόπουλος σημείο αναφοράς στο σετ-παιχνίδι. Είτε για να αξιοποιείται η επαφή του με το καλάθι, είτε για να δημιουργεί παιχνίδι από μέσα προς τα έξω. Το κρίσιμο για την ομάδα του Ίβκοβιτς είναι να προσθέτει αγώνα με αγώνα, μήνα με το μήνα, παίκτες στον «κορμό» της.

Γύρω από την τριπλέτα των Σπανούλη-Χάινς-Παπαδόπουλου, που γίνεται τετράδα με τον έμπειρο Πέρο Άντιτς, να γίνει πολύτιμος ο Κώστας Παπανικολάου, να αναλάβει ρόλο ο Κέιλιν Λούκας και να λειτουργήσει αρμονικά μαζί με τον Σπανούλη, να αποκτήσει σταθερότητα ο Πρίντεζης, να γίνουν σημαντικοί οι Κατσίβελης, Μάντζαρης.

Ειδικά ο προτελευταίος φαίνεται πως είναι το επιμέρους στοίχημα του «Ντούντα» στο μεγάλο στοίχημα του εφετινού Ολυμπιακού, που έχει πολλές αδυναμίες, αλλά συνάμα έχει τον τρόπο -μέσα από δουλειά και την καθοδήγηση του Σέρβου- να μετατρέψει πολλές εξ αυτών σε ατού.

Ο Κατσίβελης, είναι επιρρεπής στα λάθη. Λάθη αβίαστα, λάθη που φανερώνουν επιπόλαια, αλλά πρωτίστως αποκαλύπτουν την απειρία του. Συνάμα η επιμονή του Ίβκοβιτς, σ