Λογοκρισία στο γήπεδο…

Την εποχή που ο Φρανσίσκο Φράνκο ζούσε και… βασίλευε στην Ισπανία, οι αντιφρονούντες του καθεστώτος δεν ρίσκαραν να εκφραστούν δημοσίως. Το μόνο μέρος που τους έδινε τη δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης της δυσαρέσκειάς τους ήταν ένα γήπεδο. Το Καμπ Νόου.Μόνο εκεί δεν πάταγε κανένας «κοντινός» του Φράνκο ή έστω οι «ρουφιάνοι» του, φοβούμενοι μήπως γίνουν αντιληπτοί. Τα παιχνίδια της Μπαρτσελόνα είχαν λοιπόν διττό χαρακτήρα, καθώς αφενός ο κόσμος διασκέδαζε και ξεχνιόταν, αφετέρου μπορούσε να διαμαρτυρηθεί ελεύθερα.Κάτι που μάλλον δεν ανέχονται κάποιοι στην Ελλάδα περισσότερο από 50 χρόνια μετά. Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν λέω ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει μόνο και μόνο επειδή βρίσκεται σε ένα γήπεδο και καλύπτεται από τη μάζα. Συμφωνώ, ας πούμε, με την απόφαση των αστυνομικών αρχών να ζητήσουν να κατέβει ένα πανό που είχε αναρτηθεί στην AEL FC Arena στον αγώνα της Λάρισας με τον Ολυμπιακό Βόλου. Πολύ απλά, διότι το συγκεκριμένο πανό ξεπερνούσε όντως τα όρια, ήταν τουλάχιστον προσβλητικό και «ακατάλληλο».Αυτό όμως που όχι μόνο δεν καταλαβαίνω, αλλά δεν δέχομαι κιόλας, είναι η απαίτηση του διαιτητή (δυστυχώς δεν δημοσιοποιήθηκε η ταυτότητά του) της φιλικής αναμέτρησης της Ξάνθης με τον Πανσερραϊκό, να κατέβει ένα πανό που είχαν αναρτήσει οι φίλοι των Σερρών. Δύο φορές διέκοψε το φιλικό για να πετύχει τον σκοπό του και προφανώς δεν αποφάσισε από μόνος του να μπει σε αυτή τη διαδικασία.«Με Γερουλάνο, Μπιτσαξή, Πιλάβιο, για ένα ποδόσφαιρο χωρίς αύριο» ήταν το μήνυμα και ειλικρινά δεν κατανοώ τη… λογοκρισία. Ούτε προσβλητικό ήταν, ούτε άσεμνες λέξεις χρησιμοποιήθηκαν. Απλώς, κάποιοι οπαδοί-φίλαθλοι θέλησαν να διαμαρτυρηθούν με τον τρόπο τους για τα όσα συμβαίνουν τελευταία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Προφανώς, μας ενδιαφέρει λιγότερο το τι κάνουμε για να αλλάξουμε την κατάσταση και περισσότερο τι εικόνα βγαίνει για μας προς τα έξω.Το λιγότερο που δικαιούται κάποιος ο οποίος εξακολουθεί να παρακολουθεί ελληνικό ποδόσφαιρο είναι να διαμαρτύρεται ελεύθερα. Ευτυχώς, οι οπαδοί του Πανσερραϊκού δεν μάσησαν. Το πανό έμεινε στη θέση του…