Μισοάδειο ή μισογεμάτο...

Το πρωτάθλημα, ουσιαστικά, έκανε φτερά... Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Στην Ελλάδα, δεν ανατρέπεται διαφορά τεσσάρων βαθμών. Ειδικά όταν επικρατούν οι συγκεκριμένες συνθήκες που λίγο πολύ όλοι τις γνωρίζουν, απλά πολλοί θέλουν να βάζουν το κεφάλι τους στο χώμα σαν τις στρουθοκάμηλους, θεωρώντας πως τα πάντα είναι αγγελικά πλασμένα.

Για τον Παναθηναϊκό λοιπόν, υπάρχουν δύο αναγνώσεις. Αυτή του μισοάδειου ποτηριού κι αυτή του μισογεμάτου. Ας ξεκινήσουμε απ’ το δεύτερο. Μια ομάδα με παίκτες απλήρωτους, μια ομάδα

παρατημένη απ’ όλους, μια ομάδα που δεν είχε διοίκηση να αντισταθεί τη στιγμή που οι άλλοι έκαναν ότι γούσταραν, όπως γούσταραν κι όποτε το γούσταραν χωρίς να ανοίγει ρουθούνι. Μια ομάδα με οικονομικά προβλήματα. Μια ομάδα χωρίς το ρόστερ που χρειάζεται, ποσοτικά και όχι ποιοτικά. Μια ομάδα που έχασε τον καλύτερο παίκτη του πρωταθλήματος στο κρισιμότερο σημείο.

Αυτή η ομάδα, κατάφερε λοιπόν να διεκδικεί τον τίτλο μέχρι τώρα. Μαθηματικά τίποτα δεν έχει χαθεί. Υπάρχει και το ντέρμπι του ΟΑΚΑ την ερχόμενη Κυριακή. Πείτε μας τρελούς, αλλά εμείς δεν το βρίσκουμε τόσο απίθανο να νικήσει ο Παναθηναϊκός και να πάει η διαφορά στον έναν πόντο. Σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για ένα μικρό θαύμα. Το οποίο επιτέλεσαν οι παίκτες και ο προπονητές. Μόνοι τους, με μια διοίκηση που όσο φιλότιμες προσπάθειες κι αν έκανε, δεν είχε σε καμία περίπτωση ούτε τα μέσα ούτε τον τρόπο για να επιβάλλει το αυτονόητο, δηλαδή τον σεβασμό σε έναν τόσο μεγάλο σύλλογο.

Φάνηκε και απέναντι στην ΑΕΚ αυτό, καθώς σε... καθάρισαν σαν αυγό, με ένα γκολ οφσάιντ και ένα πέναλτι που δεν δόθηκε υπέρ σου, τη στιγμή που μια εβδομάδα πριν αντίστοιχη φάση αποτέλεσε παράβαση χωρίς κανέναν δισταγμό. Για όλα αυτά, το ποτήρι είναι μισογεμάτο. Επειδή κάποια παλικάρια πολέμησαν μόνα τους, έχοντας για μοναδικό σύμμαχο ουσιαστικά τον κόσμο της ομάδας. Έναν κόσμο που χωρίς να έχει καταλάβει κανείς το γιατί, χτυπιέται αρκετά τον τελευταίο καιρό, με αποκορύφωμα το... ντου σε σύνδεσμο, με δακρυγόνα εντός κτιρίου! Αλήθεια, που τα έχετε δει αυτά ρε παιδιά; Και για να μην ξεχνιόμαστε, όσο κι αν πονάει ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που έπαιξε την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα στο διάστημα Οκτωβρίου-Νοεμβρίου της σεζόν που ολοκληρώνεται σε λίγο καιρό.

Πάμε τώρα στο μισοάδειο ποτήρι. Φτάσαμε μέχρι εδώ. Υπήρχαν δύο ματς απέναντι σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Η διαιτησία όσο εχθρική κι αν ήταν, δεν μπορούμε να χωνέψουμε γιατί υπήρχε αυτή η άνευρη αντιμετώπιση, γιατί δεν βγήκε τίποτα στην ομάδα, γιατί κάποιοι παίκτες που μας έκαναν να παραμιλάμε φαίνονται και παίζουν σαν υπνωτισμένοι. Σε αυτά τα δύο ματς χρειαζόταν απλά μια ισοπαλία για να παιχτούν όλα στο ΟΑΚΑ με τον Ολυμπιακό. Και δεν κατόρθωσε ο Παναθηναϊκός να πάρει ούτε τον έναν βαθμό. Απέναντι σε ομάδες που είναι χειρότερες απ’ αυτόν.

Τέλος, όσο παικταράς κι αν είναι ο Λέτο, δεν μπορούμε να χωνέψουμε πως η απουσία του έπαιξε τόσο καθοριστικό ρόλο, φέρνοντας ουσιαστικά τα πάνω κάτω και κάνοντας το «τριφύλλι» να μοιάζει με άλλη ομάδα.