Νίκη... βήμα προς τη δόξα του τίτλου!

Όταν, στις αρχές της σεζόν -και μετά την πρώτη διακοπή του πρωταθλήματος για τους "πράσινους"- ο Παναθηναϊκός έπαιζε σπουδαία μπάλα και έπαιρνε νίκες με μεγάλα σκορ και πολύ καλή μπάλα, όλοι συζητούσαμε για το "θαύμα του Φερέιρα".

Όμως, στη ζωή -και πολύ περισσότερο στο ποδόσφαιρο- όσοι δεν προετοιμάζονται και για τις βροχερές μέρες λέγονται αφελείς, δε λέγονται αισιόδοξοι...

Η νίκη του Παναθηναϊκού

επί της Δόξας, με το πλασέ (κάτι σαν σήμα-κατατεθέν, κάποτε, ειδικά σε "ριμπάουντ" μετά από στημένη φάση κοντά στην περιοχή) του Κατσουράνη στο 88΄ ήταν η τρίτη σερί με το "φτωχό" 1-0 για το "τριφύλλι" και μετά από όχι καλή μπάλα.

Απ' τη μία όμως, όσο "έκαναν" και οι εντυπωσιακές νίκες, άλλο τόσο "κάνουν" και οι φτωχές: τρεις βαθμούς έδιναν και εκείνες, τρεις και αυτές.

Και, επιπλέον, ο προσεκτικός παρατηρητής των αγώνων του Παναθηναϊκού αντιλαμβάνεται (θα το έκανε και στο ματς με τη Δόξα, αναπόφευκτα) ότι κοντά στα δεδομένα προβλήματά τους, οι "πράσινοι" έχουν ένα ακόμη να αντιμετωπίσουν στα τελευταία ματς: το άγχος του φαβορί.

Άγχος που, αν μιλάμε από ιστορικής άποψης βεβαίως και δεν θα έπρεπε να έχει το "τριφύλλι". Αλλά αν μιλάμε ειδικώς και με βάση τη σημερινή πραγματικότητα, καθόλου παράλογο δεν είναι που κάνει την εμφάνισή του.

Και έτσι, παρότι και το προχθεσινό αγωνιώδες "ανακάτεμα" τη τράπουλας από τον Φερέϊρα απέδωσε τελικά, "πειστικό" δεν ήταν ως προς το αν η ομάδα είναι ή όχι φτιαγμένη για να αντέξει ευθύνες βασικής πρωταγωνιίστριας για το τρόπαιο.

Γι' αυτό και το προχθεσινό 1-0 έχει τεράστια αξία! Διότι δεν ήταν μια απλή νίκη επί της Δόξας, αλλά ένα υπερπολύτιμο βήμα προς τη... δόξα του τίτλου. (Και αύριο, φυσικά, για το θέμα, πιο αναλυτικά...)