Ο Survivor «Κατσούρ» και ο... Τάραμας Φερέιρα

Ηταν μεγάλη η... ανακούφιση που ένιωσαν τα εκατομμύρια των φίλων του Παναθηναϊκού στο γκολ του Κατσουράνη. Ισως να ήταν και κάτι... παραπάνω από «ανακούφιση», αλλά εν πάση περιπτώσει πρέπει να διατηρούμε και την ευπρέπειά μας...

Ταυτόχρονα είναι και τεράστια δουλειά για μία ομάδα να έχει στις τάξεις της παίκτες με την προσωπικότητα, το «κρύο

Ενός ποδοσφαιριστή για τον οποίο διίστανται οι απόψεις και προφανώς ορισμένοι μπορεί να μην συμφωνούσατε με την πρόσφατη εκτίμησή μου περί του πόσο λείπει από τη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού η οξυδέρκειά του και η ικανότητά του να παίρνει τις κατάλληλες θέσεις στην αντίπαλη περιοχή και να «παστελώνει».

Οταν ο Φερέιρα τον έφερε στη μεσαία γραμμή, γυρίζοντας τον Βιτόλο στόπερ (!), δίπλα στον Μπιάρσμιρ, ο Παναθηναϊκός απέκτησε ένα επιπλέον «όπλο» για να «σκοτώσει» τον καλά «κλειδαμπαρωμένο» αντίπαλό του. Και το έκανε στο τέλος, δύο λεπτά πριν το φινάλε για να... ξεράνει τους αντιπάλους του και να «απογειώσει» τους οπαδούς του. Ετσι το ήθελε η μοίρα, έτσι το έκανε! Τι να κάνουμε...

Νωρίτερα είχε «πεταχθεί» ένα ημίχρονο στο καλάθι των αχρήστων (το πρώτο, όπως και στα Γιάννενα), όπου οι «πράσινοι» μπήκαν μπλαζέ στο γήπεδο, μη υποψιασμένοι από τις «γκέλες» ΑΕΚ και Ολυμπιακού και περιμένοντας η νίκη να έρθει... σβηστά. Αμ δε!

Ακόμα και έτσι, όμως, εάν ο Τοτσέ είχε πράξει το σωστό, δίνοντας πάσα στον Λέτο στη φάση του 8ου λεπτού και ο βοηθός-καρμανιόλα Φραγκιαδάκης δεν «ανακάλυπτε» δύο ανύπαρκτα οφ σάιντ σε Τοτσέ και Κούνσι στο 11' και το 34' αντίστοιχα (ειδικά του Κουίνσι είναι για να κάνεις το σταυρό σου...) θα βλέπαμε άλλο ματς στη συνέχεια...

Αλλά γενικώς η νοοτροπία -και κατ' επέκταση η εικόνα- της ομάδας στο πρώτο μέρος δεν ήταν καθόλου καλή.
Στο δεύτερο ημίχρονο βγήκε πάθος, αυταπάρνηση, τσαμπουκάς, μα και «θόλωμα» και άγχος, καθώς περνούσε ο χρόνος και η μπάλα στο «πλεχτό» δεν έμπαινε, απέναντι σε μία ομάδα που η γραμμή Μαζινό φαντάζει της πλάκας μπροστά στη λειτουργία-φιλοσοφία της.

Με 14 τελικές προσπάθειες έναντι μηδενός της Δόξας, με 72% κατοχή μπάλας και τον Φερέιρα να ανακατεύει διαρκώς την «τράπουλα» λες και ήταν ο Τζον Τάραμας (εξάντλησε τις αλλαγές του στο 72', ανέβασε την άμυνα στο όριο της μεσαίας γραμμής, έβαλε δεξί μπακ ο Ζέκα από το 68', στόπερ το Βιτόλο, ανέβασε τον Κατσουράνη στον άξονα, έβαλε δίπλα του τον Καραγκούνη, πέρασε τον Μαυρία δεξιά, τον Πετρόπουλο στην κορυφή και ζήτησε από τον Σπυρόπουλο να γίνεται αριστερός εξτρέμ... ουφ!) όμως η Δόξα κρατούσε.

Μέχρι που «καθάρισε» ο Κατσουράνης και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.

Ο «Κατσούρ»... ντύθηκε Κλέιτον, λοιπόν, το «τριφύλλι» πήρε ένα ακόμα «χρυσό» τρίποντο (3ο σερί 1-0, άλλο πάλι και τούτο... και για το ένα και για μηδέν φυσικά...), μείωσε τη διαφορά από την κορυφή στον ένα βαθμό με ένα ματς λιγότερο και αυξάνει ολοένα και περισσότερο τις πιθανότητες κατάκτησης του πρωταθλήματος.
Μιας κατάκτησης που το Σεπτέμβρη φάνταζε -γι