Ο μοναδικός δρόμος που υπάρχει για τον Παναθηναϊκό

Ο λόγος που δεν έγραψα κάποιο κομμάτι μετά τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι με την Μακάμπι και όσα έγιναν σ’ αυτό, ήταν ένας και μοναδικός. Το ότι επί της ουσίας, δεν είχα τίποτε να προσθέσω σε όσα έγραφα πριν το παιχνίδι. Και δεν υπήρχε κανένας λόγος να… αυτό-ικανοποιούμαστε πάνω στο πτώμα του Παναθηναϊκού, επειδή απλά είχαμε πει από πριν τι θα γίνει.Μακάρι να μην είχαν γίνει, μακάρι να είχε γίνει αυτό που μου έγραψε ένας φίλος στο σχόλιό του κάτω από το κείμενό μου. Να μου… τα είχαν δείξει δηλαδή και ο Φερέίρα και ο Κατσουράνης και ο Παναθηναϊκός να ήταν αυτή την στιγμή στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.Η πλάκα είναι, πως δεν είχα και τίποτε να προσθέσω, ακόμα και στα σχόλια που είχαν γραφτεί κάτω από το κείμενο. Όλοι μέσα ήταν σε όσα είχαν πει. Ακόμα και ο φίλος που είπα παραπάνω, ακόμα κι αυτός μέσα έπεσε. Καθώς πραγματικά επί της ουσίας… μου τα έδειξαν και ο Κατσουράνης και ο Φερέϊρα. Για την ακρίβεια… μας τα έδειξαν σε όλους μας. Κι αφού… μας τα έδειξαν, στην συνέχεια… μας έγραψαν και εμάς και τον Παναθηναϊκό στο… σημείο που μας έδειχναν.Τέλος πάντων, πάει έγινε κι αυτό. Για να καταλάβετε όλοι μια για πάντα, πως ο Θεός και ειδικά της μπάλας, σπάνια συγχωρεί. Κι ακόμα κι αν κάποια στιγμή τον βρεις να… κοιμάται και πετύχεις τους στόχους σου ή μια νίκη παρά το ότι περιφρονείς και τον ίδιο και το ποδόσφαιρο, αυτό δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια.Δοκίμασες για πολλοστή φορά δηλαδή να παίξεις χωρίς κέντρο, αυτό δεν υπάρχει πουθενά στο σύγχρονο –και όχι μόνο- ποδόσφαιρο, το πλήρωσες πάει και τελείωσε.Όσο για το πώς φθάσαμε μέχρι εκεί, αυτό είναι μεγάλη ιστορία. Κι απ’ ότι έχω συνεννοηθεί με τα παιδιά εδώ στο σάιτ, τις μέρες που ακολουθούν και με την ευκαιρία της διακοπής του πρωταθλήματος, θα δοκιμάσουμε να το συζητήσουμε αναλυτικότερα. Το τι έγινε δηλαδή σ’ αυτά τα τρία τελευταία χρόνια στον Παναθηναϊκό ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ και ο ιστορικός σύλλογος έφτασε να αναζητά σαν οξυγόνο στην εντατική, μια νίκη με την Κέρκυρα.Και μ’ αυτό να περάσουμε και στην… επικαιρότητα.Για τον Παναθηναϊκό, το πιο δύσκολο κομμάτι, δεν ήταν να πάει και να κερδίσει στην Κέρκυρα. Αλίμονο πια, αν φτάσαμε στο σημείο να κρεμόμαστε από ένα τέτοιο… στόχο. Το ότι ανακουφίστηκε όλος ο Παναθηναϊκός, το ότι –λογικά- θα κερδίσει χρόνο και ηρεμία, εντάξει. Κατανοητό και επιθυμητό.Αλλά απ’ αυτό το σημείο, μέχρι να θεωρούμε μέγα και τρανό στόχο και… επίτευγμα, μια νίκη στην Κέρκυρα, υπάρχει τεράστια απόσταση. Τόση, όσο η απόσταση από τον Παναθηναϊκό που είχαν για δεκαετίες όλοι στο μυαλό τους, με τον σημερινό Παναθηναϊκό.Για να επιστρέψουμε όμως στην κουβέντα μας. Το δύσκολο δεν ήταν να κερδίσει. Το δύσκολο είναι να μπορέσει να… κρατηθεί ο Παναθηναϊκός. Να… κρατηθεί και να… αντέξει στην νέα επίθεση αμπαλοσύνης, που ξεκίνησε ήδη και είμαι σίγουρος ότι θα συνεχιστεί, με αφορμή την νίκη στην Κέρκυρα.Καθώς ήδη είδα και είμαι σίγουρος πως θα ξαναδώ να μιλάνε και να γράφουν για ηγέτες, για παικταράδες που έδωσαν απαντήσεις –σε ποιόν αλήθεια;- και όλα τα σχετικά. Σαν να μην υπάρχει