Ο ΠΑΟ και το... κούρεμα του!

Ο Παναθηναϊκός απέτυχε στη Γερμανία και ο Σωτήρης Βετάκης εξηγεί το γιατί αναλύοντας και τους λόγους που πλέον για τους «πράσινους» δεν αρκούν 2.399 δευτερόλεπτα «σωστού» μπάσκετ

Η τελευταία φορά που ο Παναθηναϊκός γνώρισε σερί ήττες στην α’ φάση της Ευρωλίγκα χρονολογείται πίσω στο 2006. Στο τέλος της regular season τη σεζόν 2006-2007, όταν ύστερα από ένα εντυπωσιακό 8-0 γνώρισε την ήττα στις επόμενες

τρεις συνεχόμενες αγωνιστικές. Τις τρεις τελευταίες (@Μάλαγα, Παρτίζαν, @Μακάμπι), δίχως ωστόσο να απολέσει την πρώτη θέση του ομίλου.

Από το Μπάμπεργκ η ομάδα του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς επιστρέφει με το κίτρινο φύλλο αγώνα για να το βάλει πάνω από εκείνο του αγώνα με την ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ και με το ρεκόρ για εφέτος να έχει γίνει 3-2 μετά το αρχικό 3-0. Η πρώτη θέση του ομίλου ήταν δύσκολη υπόθεση εξαρχής, έγινε δυσκολότερη ύστερα από την νίκη της ΤΣΣΚΑ στην Αθήνα και... χλώμιασε μετά το 79-76 της Μπάμπεργκ. Πλέον ο Παναθηναϊκός στην βαθμολογία του ομίλου πρέπει να κοιτάει περισσότερο πίσω του, παρά μπροστά του...

Τούτο όμως δεν είναι το πιο σημαντικό θέμα που προκύπτει από τη δεύτερη συνεχόμενη ήττα των “πράσινων”. Ομπράντοβιτς παρόντος, Διαμαντίδη θέλοντος ο Παναθηναϊκός δεν κινδυνεύει από... ψυχολογικές ασθένειες τύπου “θα συνηθίσει στις ήττες”, οι οποίες κυκλοφορούν στον αθλητισμό και στην Ελλάδα τις κολλάμε (όπως τα πάντα βεβαίως) με μεγάλη ευκολία σε όποιον κάνει 2-3 ήττες.

Το βασικό συμπέρασμα από την ήττα στο Μπάμπεργκ είναι πως ο Παναθηναϊκός πρέπει να αντιληφθεί πως δεν... δικαιούται δευτερόλεπτο εφησυχασμού, δεν επιτρέπεται να σώζει σταγόνα από τον ιδρώτα που μπορεί (και οφείλει) να βγάλει στο παρκέ. Οποιοσδήποτε κι αν είναι ο αντίπαλος!

Ορισμένα πράγματα στον αθλητισμό είναι νόμοι. Μοιάζουν με μαθηματικές πράξεις, αλλά είναι τόσο απλές που δεν θέλουν ιδιαίτερη ανάλυση. Όσο φθίνει η ποιότητα, τόσο πρέπει να αυξάνεται η ένταση, η επιθετικότητα, η συγκέντρωση. Όσο περιορίζεται η ποσότητα, τόσο πρέπει να πολλαπλασιάζεται η διάρκεια, η προσήλωση και ο αριθμός σωστών αποφάσεων.

Ο Παναθηναϊκός έχασε το καλοκαίρι κάποιους παίκτες και τους αντικατέστησε με άλλους που δεν βρίσκονται στο επίπεδο που ήταν οι προκάτοχοι των θέσεων τους. Στην πορεία έχασε και άλλους λόγω τραυματισμών, ενώ κάποιοι άλλοι δεν είναι στην αγωνιστική κατάσταση που μπορούν να αγωνιστούν.

Μείον, μείον, μείον...

Μείον Φώτσης-Νίκολας, μείον Περπέρογλου, Τσαρτσαρής, μείον Μπατίστ, Μάριτς... Αθροιστικά το... κούρεμα είναι μεγάλο!

Τέτοιες καταστάσεις δεν καλύπτονται με θαύματα. Δεν διορθώνονται με μαγικά, όσο τέτοια κι αν μπορεί να κάνει από την άκρη του πάγκου ο Ομπράντοβιτς. Δεν λύνονται προσθέτοντας παίκτες ή κάνοντας αλλαγές μεσούσης της περιόδου!

Αντιμετωπίζονται με ομαδική προσπάθεια, σκληρή άμυνα, προσεκτική επίθεση, προσήλωση στο σύστημα, χρησιμοποίηση των φάουλ και κυρίως διάρκεια, διάρκεια, διάρκεια. Αν εμφανίζονται νεκρά διαστήματα σαν κι αυτό στο τέλος του αγώνα με την ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ, όπου ο Παναθηναϊκός έχασε