Ο Βρύζας, το μέντιουμ και ο Δώνης

Γεια χαρά σας onsporωμένοι και onsporωμένες μου. Ο Ζήσης περπατούσε ήδη αρκετή ώρα μέσα στην έρημο Σαχάρα… Ο καυτός ήλιος έψηνε το πρόσωπό του, τα χείλη του ήταν ξεραμένα από τη δίψα, αλλά ένιωθε ότι πλησιάζει στον τελικό του προορισμό.

α, να. Στο βάθος διέκρινε τη σκηνή που του είχαν πει ότι θα συναντούσε το περίφημο μέντιουμ. Μπήκε μέσα και αντίκρισε τον μάγο, που από φάτσα ήταν ένα κράμα Τρύφων Ιβάνοφ και Ράντε Πάριτσα και από ρούχο είχε κλέψει κάτι από το κοστούμι-κουρτίνα του Γιώργου Μάγγα.

«Good afternoon» είπε στ’ αγγλικά ο Ζήσης.

«Καλώς τον Ζήση» είπε ο μάγος

«Μα, μιλάς ελληνικά και με γνωρίζεις κιόλας;»

«Πλάκα με κάνεις; Θεσσαλονίκη σπούδασα αστρολόγος και μαθηματικός, και ήμουνα μέσα στο Χάιμπουρι όταν τους κάρφωσες! Απλά, ως μαθηματικός δεν είχα κανένα μέλλον και είπα να… βλέπω το μέλλον.

Κι έτσι ήρθα εδώ, στην έρημο όπου με εκπαίδευσαν κάτι Βεδουίνοι και τώρα έχω μάστερ και το μόνο μέλλον που δεν μπορώ να δω είναι, το… water melon»

«Μάγε έκανα όλον αυτόν τον δρόμο για να…»

«Ξέρω ξέρω Ζήση, μην κουράζεσαι…»

«Πες μου καταρχάς. Με τους συνεργάτες μου τι θα κάνω;»

Ο μάγος κοίταξε στη γυάλα του και είπε: «Βλέπω ότι με έναν θα έχεις… Παντελή έλλειψη συνεννόησης και κοινής φιλοσοφίας. Βλέπω πάνες και μπλε πιπίλα δηλαδή… Μπέμπη!»

«Για το μέλλον της ομάδας, τα οικονομικά;»

«Ζήση δε θα πάρεις γεμάτα. Άρα θα πάρεις… άδεια!»

«Με τον επενδυτή τι θα γίνει;»

Ο μάγος σκόρπισε άμμο πάνω στο τραπέζι και έγραψε με το δάχτυλο: «Άμα σου πω, θα σε… ποΡώσο»

«Με τη διαιτησία τι θα κάνω του χρόνου, μάγε; Φέτος στα πλέι οφ με περάσανε πριονοκορδέλα»

«Οι γιαγιάδες θα βγουν δεύτερες στη Γιουροβίζιον»

«Μα αυτό είναι τελείως άσχετο»

«Γιατί, οι περισσότεροι από τους διαιτητές τι είναι;

Χμμ. Επίσης βλέπω ότι θα πάρεις και κάμποσα Γιούρο από το Euro. 4 παίκτες. Ένας κάπως κοντός με κάτι τρομπέτες κάτι σάλπιγγες τέλος πάντων, ένας πρώην μαλλιάς ψηλός μαθητής Χιλιανού, ένας με μουσάκι σχετικός με τη ΔΕΗ κι ένας ψηλός με γάντια»

«Μα καλά, τι να τα κάνει τα γάντια ο Κλάους; Τέλος πάντων…»

Το κινητό του μάγου χτυπάει με ρινγκ τόουν το «πήγα σε μάγισσες σε χαρτορίχτρες» της Γλυκερίας.

«Ναι. Ποιος; Έλα ρε Ντέμη. Τι θέλεις; Ναι, ναι ξέρω σου χρωστάω μια ευχή. Τι θέλεις; Πώς;
Μια κρεμαστή γέφυρα να ενώνει την Αθήνα με τη Μύκονο για να πηγαινοέρχεσαι το καλοκαίρι με τη Δέσποινα;
Δεν μπορώ ρε φίλε, είναι αδύνατο αυτό που ζητάς. Κάτι άλλο; Τι; Πώς; Να πάρει άδεια η ομάδα σου;
Δε μου λες, τη γέφυρα με πόσες λωρίδες τη θέλεις;»

Ο Μάγος κλείνει το κινητό. «Σόρι για τη διακοπή»

«Τι να κάνω μάγε με τον προπονητή, πες μου;»

Ο μάγος κοίταξε στη σφαίρα του, σήκωσε το χέρι έκλεισε τα μάτια και αργά αργά έγραψε και πάλι με το δάχτυλο πάνω στην άμμο:

Ένα χελι-δώνη ψάχνει το κ