Όταν και τα σοβαρά γίνονται αστεία…

Στο χθεσινό live chat στο onsports, η αλήθεια είναι ότι οι «Δικαννίτες» έδωσαν και πήραν. Αλλά μία ακόμη αλήθεια είναι ότι περίπου σ’ αυτό το ίδιο στιλ κινήθηκαν και όσοι θέλησαν να μιλήσουν για τον Παναθηναϊκό και τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών.Ο κόσμος της ομάδας φαίνεται πλέον να παρακολουθεί όχι απλά με απορία τα όσα συμβαίνουν (ή μάλλον… εκδηλώνουν την πρόθεσή τους να συμβούν, εάν, εφόσον και υπό προϋποθέσεις), αλλά και με μια διάθεση μάλλον… ανάλαφρη, για να το θέσω όσο πιο κομψά γίνεται.Με τον Τσάκα και τον πρίγκιπα (και δικαίως ή αδίκως) γίνεται έτσι κι αλλιώς εδώ και μέρες χαβαλές. Με τον Βγενόπουλο άκρη πραγματική δεν βγαίνει ως τώρα –το έχουμε πει άλλωστε και ότι αυτή τη συγκεκριμένη διάσταση του ζητήματος θα την αποτιμήσουμε πραγματικά μόνο όταν έχουμε στη διάθεσή μας όλα τα αδιάσειστα στοιχεία της υπόθεσης. Και αυτό, ειδικά όταν μια ιστορία τραβάει σε μάκρος, προδιαθέτει επίσης, κάπως.Όμως χθες, η μπάλα πήρε και τη νέα πρόταση που ήρθε και η οποία, αν μη τι άλλο, ήρθε… αρμοδίως: χωρίς «Τσάκα» και περιττή (;) δημοσιότητα. Ως εκδήλωση ενδιαφέροντος, επί της οποίας μπορεί κάποιος να τοποθετηθεί εξίσου σοβαρά και με τους προσήκοντες τύπους.Και αυτό είναι κάτι που δίνει πλέον στίγμα. Το στίγμα είναι ότι, κατά βάθος, ο κόσμος μάλλον δεν πιστεύει κανέναν αυτή τη στιγμή και όλα τα θεωρεί μέρος ενός «επικοινωνιακού» παιχνιδιού το οποίο ουδόλως τον αφορά και, εφόσον δεν ωθεί τα πράγματα προς λύση, ίσα ίσα, που τον εκνευρίζει κιόλας –και γι’ αυτό το ρίχνει στην πλάκα.Προσωπικά, είμαι ο μεγαλύτερος φαν αυτού του είδους αντιμετώπισης ακόμη και των πιο τραγικών καταστάσεων. Στην τελική, αν έχεις γελάσει με κάτι από πριν, μπορείς να γελάσεις ακόμη περισσότερο αν αποδειχθεί ότι δικαίως το διακωμωδούσες. Κι αν αποδειχθεί ότι αδίκως το διακωμωδούσες… ακόμη καλύτερα! Μπορείς να γελάσεις μετά με τον εαυτό σου –κι αυτό είναι το πιο χρήσιμο χιούμορ.Παρά ταύτα, οφείλω να καταθέσω την άποψή μου για κάτι που απασχολεί –έστω και σε επίπεδο πλάκας- πολύ κόσμο: το γιατί θα μπορούσε να υπάρχει ενδιαφέρον (και ξαφνικά… διπλό!) για τον Παναθηναϊκό, σε μια εποχή που η Ελλάδα αντιμετωπίζει όσα αντιμετωπίζει και το ποδόσφαιρό της είναι αυτό που είναι.Η απάντηση σ’ αυτό είναι μάλλον απλή: η εποχή της «κρίσης» για κάποιους είναι πάντα εποχή της «ευκαιρίας» για κάποιους άλλους. Όταν οι αξίες (και δεν εννοώ μόνο τις οικονομικές, δυστυχώς) καταρρέουν, όποιος έχει λεφτά στο παντελόνι είναι δυό φορές πιο ισχυρός και πολύ πιο ανοιχτός ο ίδιος στο να «ρισκάρει» πολύ περισσότερο, ακόμη και σε πεδία που, υπό άλλες συνθήκες, δεν θα άγγιζε.Αυτό μπορεί να μην τα εξηγεί όλα, μπορεί όμως να εξηγήσει αρκετά. Και, αν μη τι άλλο, να βάλει σε μια άλλη διάσταση κάποιο κομμάτι (έστω μικρό) από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα πλάκας. Είπαμε: και με τα πιο σοβαρά μπορεί –και πρέπει- κανείς να αστειεύεται. Αλλά ξέροντας αν είναι ή όχι σοβαρά…