Όταν συνάντησα τον Κόμπι

Το τηλεφώνημα που δέχτηκα την περασμένη Τετάρτη, ακόμη δεν έχω καταλήξει αν τη στιγμή που ολοκληρώθηκε, περισσότερο με χαροποίησε ή μου δημιούργησε άγχος! Η συνομιλία που μου δινόταν η ευκαιρία να έχω, δεν θα ήταν με τον... λαοπρόβλητο και μονίμως δεκτικό στα ΜΜΕ, κύριο Βλάση Τσάκα, αλλά με τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα στον πλανήτη.Για αυτό άλλωστε πριν πραγματοποιήσω τη μίνι-συνέντευξη που πήρα τη Δευτέρα (26/9) για «ΤΑ ΝΕΑ», έδωσα εγώ ένα interview. Χωρίς αστεία, η δική μου ήταν μεγαλύτερη σε διάρκεια από εκείνη που μου παραχώρησε η... αυτού εξοχότητα, Κόμπι Μπράιαντ! Οι περιορισμοί βλέπετε που είχαν θέσει η (διεθνής) NIKE, οι άνθρωποι της ασφάλειας του, οι εκπρόσωποι του και λιγότερο, έχω την πεποίθηση ο ίδιος ο Kobe, ήταν αρκετοί, αυστηροί, ρητοί και αμετάκλητοι.Στο περιθώριο, λοιπόν, των εγκαινίων του «House of Hoops» από την Foot Locker (του πρώτου και μοναδικού καταστήματος που απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε όσους αγαπούν το μπάσκετ και θέλουν να αγοράσουν οποιοδήποτε προϊόν για το άθλημα), ο σούπερ-σταρ του ΝΒΑ, ως επίσημος καλεσμένος της NIKE στην Αθήνα (προηγουμένως, για τους ίδιους λόγους, ήταν στην Κωνσταντινούπολη και αύριο Τετάρτη θα βρίσκεται στο Μιλάνο), δέχθηκε να έχει μια μικρή συζήτηση, με τρεις δημοσιογράφους -σε κάθε μία μέρα του διημέρου του στην ελληνική πρωτεύουσα.Το πρόγραμμα ήταν καθορισμένο μέχρι κεραίας. Από την ώρα που θα έφθανε στο πεζόδρομο της Ερμού (όπου είχε δημιουργηθεί το αδιαχώρητο σε σημείο να αναλογίζομαι τι θα συνέβαινε αν δεν επικρατούσε στο κέντρο της Αθήνας το χάος λόγω της απεργίας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς), μέχρι πότε θα ανέβαινε κάθε σκαλοπάτι του τριώροφου καταστήματος, με ποια σειρά θα καθόμασταν δίπλα του και φυσικά πότε και πόσο θα μιλούσε μαζί του ο κάθε ένας από εμάς.Τη στιγμή που έφθασε επιτέλους η σειρά των δημοσιογράφων, κλήθηκα από τους υπεύθυνους να καθίσω δίπλα του. Πρώτος στη σειρά, βρήκα την ευκαιρία να του εκμυστηρευτώ την αγωνία μου, όσο κάποια από τις συνεργάτιδες του φρόντιζε να τον αποδεσμεύσει από το χειλόφωνο που φορούσε και πλέον δεν χρειαζόταν.«Hey man! Be cool... and enjoy the time» μου είπε την ώρα που με πλατύ χαμόγελο με κτύπησε στοργικά στο γόνατο. Αυτό ήταν. Το άγχος που είχε συσσωρευτεί από την πολύωρη αναμονή, εξαφανίστηκε δια μαγείας. Μαγικά δεν κάνει ο άνθρωπος στο παρκέ με τη φανέλα των Λέικερς; Ε, πλέον, προσωπικά δεν χρειάζομαι τίποτα περισσότερο για να πεισθώ ό,τι μπορεί να κάνει το ίδιο και έξω από τα γήπεδα.«Το έχω κάνει πολλές φορές στη ζωή μου και θα το κάνω και πολλές περισσότερες ακόμη...» μου ψιθύρισε ολοκληρώνοντας την αντίδραση του στην ομολογία μου με την οποία «έσπασε ο πάγος». Ο δικός μου δηλαδή πάγος, γιατί εκείνος μια χαρά άνετος ήταν. «Ξέρεις, είμαι 23 χρόνια στην μεγαλύτερη εφημερίδα της χώρας μου, αλλά δεν θυμάμαι ποτέ να έχω το άγχος που νιώθω τώρα» ήταν η δημόσια παραδοχή, που επέλεξα να κάνω καθότι λένε πως με αυτόν τον τρόπο προκαλείς την καλύτερη... αποσυμπίεση.Δεν ξέρω αν επειδή όντως ισχύει αυτό ή γιατί ο «KB24» ήταν τόσο φιλικός κα