Παράξενη ομάδα η Σιένα

Χαίρετε κύριοι,

Με τη νίκη στο πρώτο παιχνίδι κατάφερε ο Ολυμπιακός να φέρει τη σειρά με τη Σιένα στην έδρα του. Αν κερδίσει δύο συνεχόμενα παιχνίδια στο ΣΕΦ ξεπερνάει τον εαυτό του, τους στόχους που είχαν μπει στην αρχή της σεζόν και με το πιο μικρό μπάτζετ από την ημέρα που ανέλαβαν οι Αγγελόπουλοι, ο Ολυμπιακός θα πάει στο final four.

Η δουλειά που έχει κάνει φέτος ο Ντούντα είναι εκπληκτική. Είναι ίσως ο πρώτος προπονητής στον Ολυμπιακό, μετά τον Ιωαννίδη, που κατάφερε να φτιάξει ομάδα. Ο Ολυμπιακός φέτος είναι ένα πειθαρχημένο νεανικό σύνολο, που βγάζει πολλή ενέργεια στο γήπεδο, έχει καλύτερη άμυνα στη ρακέτα απ' ό,τι κάθε άλλη χρονιά, παίζει γρήγορο μπάσκετ και κυριαρχεί στα ριμπάουντ. Τη συνολική προσπάθεια που γίνεται από το καλοκαίρι την ενισχύουν από τον Ιανουάριο δύο Αμερικανοί που ήρθαν χωρίς μεγάλα συμβόλαια και τυμπανοκρουσίες.

Ο Τρέισι Λόου αποδείχθηκε πολύ αξιόπιστος και σοβαρός γκαρντ. Παρότι δεν είχε εικόνες από ευρωπαϊκό μπάσκετ, πέρα από 3 μήνες που έπαιξε στην Παρτιζάν, στο ξεκίνημα της χρονιάς δείχνει πως έχει προσαρμοστεί τέλεια στις απαιτήσεις της Ευρωλίγκα. Θυμίζει Ευρωπαίο πλέι μέικερ, δεν προσπαθεί να παρασύρει την ομάδα του σε γρήγορες επιθέσεις, δεν δοκιμάζει αδικαιολόγητα ντράιβ, ούτε παίρνει στην επίθεση παραπάνω ρόλο από αυτόν που του αναλογεί.

Στα δύο πρώτα παιχνίδια με τη Σιένα πήρε επιθέσεις όταν έκαιγε η μπάλα, λειτούργησε σαν οργανωτής, καθώς ο Πιανιτζιάνι είχε βρει τρόπο να εξουδετερώσει τον Σπανούλη και αν δεν υπήρχε ο Λόου να μοιράσει από 5 ασίστ και να πάρει τη μπάλα σε κρίσιμες επιθέσεις ο Ολυμπιακός δεν θα μπορούσε να χτυπήσει κανένα από τα δύο παιχνίδια.

Μαζί με τον Λόου τον Ιανουάριο ήρθε από την Βιτόρια ο Ντόρσεϊ. Ο Αμερικανός σέντερ του Ολυμπιακού με ύψος μόλις 2μ.03 μπορεί και σκεπάζει τα καλάθια. Έχει εκπληκτική έφεση στα ριμπάουντ και είναι ο καλύτερος σέντερ στην άμυνα που είχε τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός.

Ουσιαστικά ο Ντόρσεϊ κάλυψε ένα κενό που υπήρχε χρόνια στο ρόστερ των «ερυθρολεύκων». Οι φίλοι του Ολυμπιακού θα θυμούνται πόσα παιχνίδια τους έχει πάρει ο Ομπράντοβιτς, στοχεύοντας στα αργά πόδια των Βούισιτς, Νεστέροβιτς και στην αδυναμία του Μπουρούση να μαρκάρει αντίπαλο που τον βάζει πλάτη. Ο Ντόρσεϊ όμως στην προσωπική άμυνα στη ρακέτα και στις βοήθειες που χρειάζονται, όταν παίζεται η επιθετική άμυνα είναι εκπληκτικός.

Σίγουρα έχει αδυναμίες, δεν μπορεί να παίξει με πλάτη στην επίθεση, σκοράρει κυρίως από επιθετικά ριμπάουντ (μέχρι στιγμής έχει πάρει 8 από τη Σιένα), αλλά επαναλαμβάνω είναι ένα κομμάτι που έλειπε για χρόνια από το παζλ του Ολυμπιακού.

Τη μεγάλη διαφορά πιστεύω πως την κάνει η ανέλπιστα μεγάλη χρονιά του Πρίντεζη. Όταν φτιάχτηκαν οι ομάδες, ο Ολυμπιακός με σέντερ τον Χάινς, κάτω από δύο μέτρα και τον Παπαδόπουλο στα τελειώματά του φαινόταν πως θα έχει μεγάλο πρόβλημα στη ρακέτα. Πέρα από την ενίσχυση που πρόσφερε ο Ντόρσεϊ κανένας δεν περίμενε τόσο καλό τον Πρίντεζη. Μιλάμε για έναν αθλητή που έφυγε ως αποτυχημένος