Στρατηγοί και στρατιώτες!

Γενικό προσκλητήριο σήμανε ο Ερνέστο Βαλβέρδε στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Ρέντη. Στον Βάσκο τεχνικό δεν αρέσουν τα πολλά λόγια. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, σιχαίνεται όπως ο διάβολος το λιβάνι τις δηλώσεις και μιλάει όταν είναι απολύτως απαραίτητο…

Αυτή τη φορά, όμως, επέλεξε να τοποθετηθεί για όλα και μάλιστα χωρίς κάτι τέτοιο να είναι προγραμματισμένο. Έκρινε ότι έπρεπε να πει κάποια πράγματα και ενημέρωσε τη διοίκηση ότι θέλει να «ανοιχτεί» στα ΜΜΕ

Ο Βαλβέρδε δεν περιμένε τίποτα στην καριέρα του από τα ΜΜΕ. Γι’ αυτό και δεν διαβάζει ποτέ εφημερίδες, δεν ακούει ραδιόφωνα και δεν ξέρει τι γράφουν οι ιστοσελίδες. Δεν τον ενδιαφέρει, και τον βολεύει το γεγονός πως δεν γνωρίζει καλά ελληνικά, ώστε να μη μπαίνει καν στον πειρασμό…

Ήθελε, ωστόσο, να περάσει τα μηνύματά του και να το κάνει τώρα που τα πολύ δύσκολα πλησιάζουν. Ήθελε να πει δημόσια ότι υπολογίζει όλους τους παίκτες του και να τους «δείξει» με αυτό τον τρόπο ότι δεν περισσεύει κανείς την ώρα της μεγάλης «μάχης», η οποία, μάλιστα, διεξάγεται σε τρία μέτωπα: Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Europa League.

Ήθελε παράλληλα να συσπειρώσει τον κόσμο, καθώς ο Ολυμπιακός δεν… πάει πουθενά, κυριολεκτικά και μεταφορικά, χωρίς τα εκατομμύρια των οπαδών του. Τώρα που κάθε αγώνας, έχει ξεχωριστή σημασία και το παραμικρό λάθος απαγορεύεται, θα πρέπει και οι φίλαθλοι να βρίσκονται σε… τοπ φόρμα για να σπρώξουν την ομάδα στους τίτλους.

Μέσα από τα λόγια του «σεμνού και ταπεινού» Ερνέστο, προκύπτει και κάτι άλλο. Δεν έχει παιδιά και αποπαίδια μέσα στην ομάδα. Ίσως με κάποιες του αποφάσεις, στην πορεία της χρονιάς, να αδίκησε κάποιους ή να ευνόησε κάποιους άλλους, αλλά σε γενικές γραμμές έχει δείξει σε όλους εμπιστοσύνη και αυτό το εισπράττει η ομάδα στη διάρκεια.

Δεν ξέρω πόσοι το πρόσεξαν, αλλά οι κρούσεις ή οι προτάσεις που υπήρξαν από το εξωτερικό στη διάρκεια του Γενάρη, δεν αφορούσαν μόνο τους… στρατηγούς της ομάδας, αλλά και τους απλούς… στρατιώτες. Δεν υπήρξε ενδιαφέρον μόνο για τον Τζιμπούρ και τον Μιραλάς, αλλά και για τον Αβραάμ, τον Φουστέρ και τον Μαρκάνο!

Τι σημαίνει αυτό; Ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν λάμπουν μόνο τα αστέρια, αλλά και οι εργάτες. Εκείνοι που είναι προσηλωμένοι στην τακτική, στις εντολές του προπονητή και τα δίνουν όλα σε κάθε παιχνίδι. Αυτή είναι και η επιτυχία του φετινού Ολυμπιακού, αυτό είναι το στοιχείο που τον «κρατάει» μέσα σε όλους τους στόχους.

Δεν στηρίζεται μόνο στις μεγάλες του βεντέτες ο Θρύλος, μόνο σε εκείνους που θα στείλουν τη μπάλα στο πλεκτό ή θα ξεσηκώσουν την εξέδρα με μια περίτεχνη ενέργεια. Στηρίζεται και στους ρολίστες, εκείνους που θα αναλάβουν συγκεκριμένες αποστολές και θα τις φέρουν σε πέρας θυσιάζοντας το «εγώ» τους για την ομάδα.

Αυτή είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, και η μεγάλη επιτυχία του Βαλβέρδε. Ότι κατάφερε να παντρέψει το ταλέντο με το φιλότιμο, την ποιότητα με το πάθος, την τακτική με τον τσαμπουκά. Και μέσα