Τα… χρυσά ρολόγια του πρίγκιπα (και τα μηνύματα του διπλού)

Σε ποιον άραγε θα χάριζε το πρώτον… χρυσούν ωρολόγιον ο πρίγκιπας, που είδε, όπως διαβεβαίωσε ο κύριος Τσάκας, το παιχνίδι της Ξάνθης στη δορυφορική του τηλεόραση;

Α. Στον Σεμπάστιαν Λέτο, που όχι μόνο έκανε όργια, όχι μόνο σημείωσε άλλα δύο γκολ, φτάνοντας τα πέντε, αλλά τα αφιέρωσε –ως ευαίσθητη ψυχή- στη μητέρα του στην Αργεντινή; Κι επειδή κι ο πρίγκιπας έχει ευαισθησίες, θα διάλεγε Λέτο με κλειστά μάτια.

Β. Στον Οβούσου Κουίνσι, που πέτυχε ένα καταπληκτικό-κι όπως αποδείχτηκε κρίσιμο- γκολ,

δίνοντας μια διαφορά στην ομάδα του, που στο τέλος κράτησε με νύχια και με δόντια; Του αρέσουν οι σπρίντερ του πρίγκιπα, όπως τα φανταστικά άτια Αραβίας, τα καλύτερα στον κόσμο.

Γ. Στον δεκαεπτάχρονο Στέφανο Καπίνο, που με δυο-τρεις υπέροχες αποκρούσεις και μεγάλη ψυχραιμία στο ανεμοδαρμένο γήπεδο, έδειξε ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί και να βρήκε τερματοφύλακα για τα επόμενα… 14 χρόνια; Έχει αδυναμία στους νεαρούς παίχτες ο πρίγκιπας, που κι αυτός είναι νεαρός.

Δ. Στον Βίτορ Βιτόλο, που με την αποβολή του στο 38ο λεπτό έδωσε την ευκαιρία στους συμπαίχτες του να αποδείξουν ότι μπορούν να κερδίζουν και με δέκα παίχτες, όπως μπορούν επίσης να ισοφαρίζουν με δέκα, κάτι που συνέβη στο Περιστέρι;

Ε. Στον Ζεσουάλδο Φερέϊρα που τόλμησε να αλλάξει τη μεσαία γραμμή βάζοντας μέσα Βιτόλο και Σιμάο, ανατρέποντας τις προβλέψεις και τα καθιερωμένα, και που όταν είδε τα σκούρα πέρασε και τον Καντέ για να «σφίξει» την ομάδα;

ΣΤ. Πάλι στον Ζεσουάλδο Φερέϊρα, που δήλωσε ότι «έχουμε όλες τις δυνατότητες να χτυπήσουμε στο πρωτάθλημα;». Αρέσουν στον πρίγκιπα τέτοιες δηλώσεις αισιοδοξίας και πίστης.

Το ωρολόγιον μπορεί να περιμένει, γιατί δεν ήρθαν ακόμα απαντήσεις επί των συγκεκριμένων υποψηφιοτήτων. Ούτε από τον πρίγκιπα ούτε από τον εκπρόσωπό του.

Όμως ο Παναθηναϊκός έκανε –και μάλιστα πολύ καλά- αυτό που έπρεπε να κάνει, δίχως να περιμένει κανείς κανένα ρολόι.

Χωρίς κυνηγό στην ουσία, με εκτός μάχης τους Ρούντολφ και Τοτσέ, ξανά με δέκα παίχτες, αυτή τη φορά για 55 λεπτά με τις καθυστερήσεις, οι πράσινοι έφτασαν σε ένα υπερπολύτιμο τρίποντο τόσο ουσίας (κυρίως) όσο και ψυχολογίας.

Γιατί ο καταδικασμένος από πολλούς στην αρχή της σεζόν, έδειξε αν μη τι άλλο ότι μπορεί και ξέρει να παλεύει και μάλιστα κάτω από αντίξοες συνθήκες, όπως συνέβη και στα δύο τελευταία του παιχνίδια με Ατρόμητο και Ξάνθη.

Μάλιστα στα Πηγάδια ίσως έπαιξε το καλύτερο ως τώρα 60λεπτό του στο πρωτάθλημα.

Ναι, δεν… σκότωσε δα τα θηρία, αλλά έδειξε ότι ως ομάδα μπορεί να πουλήσει ακριβά το τομάρι της και να παραμείνει ανταγωνιστική ως το τέλος, να βρει τρόπους να παίρνει τα παιχνίδια, και κάνει μετά τη σούμα.

Ίσως να μην τα καταφέρει στο φινάλε. Ωστόσο φανέρωσε τεράστια επιθυμία και δύναμη, πάθος και πίστη, και μια ομαδικότητα που είναι το σήμα κατατεθέν του.

Κι αυτό ακριβώς επιθυμεί ο Φερέϊρα, που μη διαθέτοντας σούπερ σταρ όπως ο Τζιμπρίλ Σισέ, προσαρμόζει τα πλάνα του στο σύνολο και όχι στα άτομα.

Εξυπακούεται ότι