Τα do or die θέλουν… κωλοπετσώματα

Τα ψέματα τελείωσαν λοιπόν και η Εθνική παίζει το πρώτο ματς ζωής ή θανάτου στη μετά… αστεριών εποχή.Τα ψέματα τελείωσαν λοιπόν και η Εθνική παίζει το πρώτο ματς ζωής ή θανάτου στη μετά… αστεριών εποχή. Το μπάχαλο που δημιουργήθηκε στον Γ’ όμιλο, με αποτελέσματα που ουδείς περίμενε, την οδήγησαν σε ένα 40λεπτο φωτιά κόντρα στην Κροατία, που βρέθηκε στην πλέον δεινή θέση μετά τη σφαλιάρα από τους Βόσνιους.Εδώ πλέον γεννούνται δύο ερωτήματα: Πρώτον τι χρειάζεται η Ελλάδα για να πάρει το ματς και να συνεχίσει; Δεύτερον: Ποιος μονομάχος είναι πιο έτοιμος για μια μάχη χαρακωμάτων; Ποιοτικά έχω την αίσθηση πως η Ελλάδα υπερέχει των Κροατών, όπως επίσης υπερισχύει σε πνεύμα ομαδικότητας από το συγκρότημα του Πέτροβιτς. Φτάνουν αυτά όμως;Σε πρώτη ανάγνωση θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι αρκετά, ωστόσο μια πρόκριση σε ματς τέτοιων συνθηκών θέλει και άλλα στοιχεία. Θέλει την …αλητεία και το καλώς εννοούμενο θράσος. Η παρέα του Μάρκο Πόποβιτς ίσως διαθέτει περισσότερα από αυτά. Και ονοματίζουμε τον Πόποβιτς καθώς είναι ένα κλασσικό παράδειγμα αθλητή ικανού για το καλύτερο και το χειρότερο, δείγμα της κροατικής φιλοσοφίας (ειδικά αυτής της ομάδας).Τα δικά μας παιδιά πρέπει να πατήσουν το παρκέ έχοντας μπει στην πρίζα από την προθέρμανση. Όχι νευρικά, αλλά με ένταση και πάθος που θα τσακίζει κόκκαλα. Αν καταφέρουν να παντρέψουν αυτό με τις δυνατότητες τους, τότε θα φτάσουν στην πολυπόθητη νίκη και θα κερδίσουν και το άγχος της πρώτης φοράς.Αν όχι τότε θα αντιμετωπίσουν αρκετά προβλήματα κόντρα σε μια φαινομενικά… διαλυμένη Κροατία, που όμως έχει ακόμη σφυγμό. Με λίγα λόγια ένας αγώνα με τον χαρακτήρα do or die θέλει… κωλοπετσώματα. Οι Κροάτες είναι, εμείς;ΥΓ.: Επαναλαμβάνω και ας κουράζω. Ό,τι και αν γίνει αυτή η ομάδα χρίζει ψήφου εμπιστοσύνης, διότι έχει βάθος δεκαετίας.