Το δράμα συνεχίζεται…

Κάθε παιχνίδι και ένα βήμα ακόμα πιο χαμηλά. Ακόμα και πιο κοντά προς τον πάτο. Τα μάτια ταλαιπωρούνται, οι απορίες πολλαπλασιάζονται και η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο τραγική. Η ΑΕΚ πληγώνεται κάθε φορά και περισσότερο, δίχως κανείς να δείχνει ικανός να αλλάξει τη κατάσταση.

Ετσι όπως εξελίσσονται τα ματς της ΑΕΚ, χρειάζονται…βαρέα και ανθυγιεινά για να μπορείς να τα παρακολουθείς με ηρεμία. Με ποδοσφαιριστές που δείχνουν πως δεν αντέχουν το βάρος της φανέλας που φορούν.

Είναι ανώφελο πλέον να ψάχνεις έπειτα από κάθε ματς, μια σανίδα σωτηρίας για να πιαστείς. Την Τετάρτη ήταν οι Μανωλάς και Κλωναρίδης, στην Θεσσαλονίκη ο Φούντας και ο Εγγλέζου. Σημαντική αναμφίβολα η παρουσία των πιτσιρικάδων, αλλά δεν φτάνει.

Αναρωτήθηκα σε αρκετές στιγμές της αναμέτρησης με την Δράμα, αν οι φανέλες ήταν αντίστροφες πόσοι παίκτες θα ξεχώριζαν. Εκανα και τον απολογισμό και όσες φορές κι αν τους μέτρησα, δεν ξεπέρασα τα δάχτυλα του ενός χεριού. Κάποιοι πιτσιρικάδες με προοπτική και από εκεί και έπειτα, κουρασμένα και βαριεστημένα παλικάρια.

Μου έλεγε κάποιος γνωστός που παρακολουθούσαμε μαζί το παιχνίδι, πως δεν είχαν κίνητρο. Φανταστείτε, πως μπορεί το 2012 να υπάρχουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές που έχουν την τιμή να φορούν τη φανέλα της ΑΕΚ και αυτό δεν αποτελεί κίνητρο. Αλλά και ποιο κίνητρο είχαν οι παίκτες της υποβιβασμένης εδώ και μήνες Δόξας, που προσπάθησαν με εντιμότητα να σταθούν επάξια στο γήπεδο; Θέμα κινήτρου, δεν τίθεται. Απλά είναι ζήτημα αρρωστημένης νοοτροπίας, που αποτελεί το σύγχρονο σαράκι της ΑΕΚ. Κατά την εκτίμηση μου, μεγαλύτερο πρόβλημα ακόμα και από το οικονομικό.

Δεν μου αρέσει να στοχοποιώ ποδοσφαιριστές, αλλά αυτό που συμβαίνει με τον Αργυρίου δεν έχει προηγούμενο. Επί δύο χρόνια, αναζητώ τα φοβερά και τρομερά στοιχεία που είχε αυτό το παιδί για να τον πάρει η ΑΕΚ από τα χέρια της Μπλάκμπερν και να σκάσει 400.000 στον Πανθρακικό. Ποιο κοφτερό μάτι διέγνωσε πως αυτός μπορεί να είναι ο δεξιός μπακ του αύριο. Παίκτης χωρίς νεύρο, χωρίς διάθεση, που κάνει λάθη ακόμα και στα βασικά.

Ο δρόμος για την ΑΕΚ είναι μονόδρομος. Πρέπει να στηριχθεί στους πιτσιρικάδες που διαθέτει και να βρει τους παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά για να στελεχώσουν τον άξονα. Η πορεία είναι σχετικά απλή. Και επειδή δεν υπάρχει δυνατότητα, απλά πρέπει να φροντίσουν για να μη λαθέψουν. Όλα τα υπόλοιπα, είναι δουλειά που πρέπει να γίνει σε βάθος και με σωστές προϋποθέσεις.

Υ.Γ.: Ισως το πιο μεγάλο συν της ιστορίας είναι η επιστροφή του Γκουντγιόνσεν. Αν και είναι εμφανώς ανέτοιμος, η απλότητα, κάποιες εξαιρετικές κινήσεις με και χωρίς τη μπάλα, η ικανότητα να ανοίγει χώρους, είναι φανταστική. Και μάλλον θα πρέπει να ξανασκεφτεί το τεχνικό τιμ αν θα πρέπει να συνεχίσει να τον ταλαιπωρεί στον ρόλο του αριστερού ενδιάμεσου. Στην Μπαρτσελόνα των δεκάδων αστέρων, μπορούσε να παίξει και εκεί και κεντρικός χαφ, ακόμα και στόπερ. Αλλά στην ΑΕΚ του Αργυρίου και του Λαγού, ο Γκουντγιόνσεν οφείλει να βρίσκεται γύρω από τη μεγάλη