Τώρα υπάρχουν οι προϋποθέσεις

Όλες αυτές τις ημέρες επικρατεί ο κλασικός πανικός του καλοκαιριού, όπου ουσιαστικά η απουσία επίσημων υποχρεώσεων σε συνδυασμό με την κακή προσέγγιση που έχει ο έλληνας οπαδός για τα μεταγραφικά, δημιουργούν – κυρίως στον ΠΑΟΚ – ένα κλίμα ανυπόφορο.Φέτος βέβαια το έργο ήταν διαφορετικό. Πατήματα για μουρμούρα και εκνευρισμό υπήρξαν. Ο κόσμος που αντέδρασε, είχε τα δίκια του. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην υπόθεση Βιτόλο που κατ εμέ, αποτελεί πολύ μικρότερο κακό από κάποιες άλλες.Ο ΠΑΟΚ είχε χάσει το δρόμο του. Εγκλωβισμένος διοικητικά, χωρίς ιδέες και πρωτοβουλίες, πανικοβλημένος από το κύμα μειώσεων των εσόδων που έρχεται, με σκιές γύρω από το άνοιγμά του, δεν έβγαζε και την καλύτερη δυνατή αύρα.Ταυτόχρονα, με έναν Παντελή Κωνσταντινίδη μόνο του γύρω από το αγωνιστικό, σε μία πολύ δύσκολη εποχή να την διαχειριστείς, δεν προσέφερε ασφάλεια ούτε σε αυτό το κομμάτι. Και αυτό γιατί έπρεπε να κάνει πάρα πολλά πράγματα μαζί, χωρίς ουσιαστική υποστήριξη από τον «θολωμένο» μηχανισμό του ΠΑΟΚ.Ο βαθμός συσπείρωσης της ομάδας, το βασικό της ατού τα τελευταία χρόνια, κλονιζόταν απ όλα τα παραπάνω. Εγώ ποτέ δεν θεωρώ ως δείγμα συσπείρωσης τα εισιτήρια διαρκείας. Αυτά είναι κυρίως για να ψηνόμαστε μεταξύ μας και να πετάμε ένα νούμερο εντυπωσιακό όντως, αλλά ξεχνώντας πως ουσιαστικά είναι η ευκαιρία του οπαδού να δει έναν αγώνα με οκτώ ευρώ. Η κινητικότητα σε αυτά ήταν σημαντική, αλλά όχι για να καταγραφεί ο βαθμός συσπείρωσης του παρελθόντος.Το καλύτερο νέο που μπορούσε να υπάρξει ήρθε εχθές. Ο Ζαγοράκης και ο Βρύζας έκαναν την κουβέντα που έπρεπε. Όχι κουβέντα να χα με να λέγαμε, αλλά αληθινή, ουσιαστική, πάνω στο πρόβλημα και πάνω σε αυτά που κάνουν τζιζ.Το θέμα που είχαν οι δυο τους, δεν ήταν προσωπικό, αλλά φιλοσοφίας. Δεν είχαν πρόβλημα να δούνε μαζί ένα παιχνίδι, αλλά είχαν πρόβλημα να συνεργαστούν στο διοικητικό κομμάτι. Είχαν πρόβλημα χημείας που δημιουργήθηκε μέσα από τη φθορά της καθημερινότητας.Τέτοια θέματα αντιμετωπίζονται μόνο εφόσον η κουβέντα που θα γίνει είναι αληθινή. Και ήταν με το παραπάνω.Ήταν μία κουβέντα ικανή να ενώσει ξανά δύο κόσμους. Γιατί κακά τα ψέματα η διαφορετικότητα του χαρακτήρα των δύο πρωταγωνιστών, λογικά δημιούργησε και δύο μέτωπα διαφορετικής προσέγγισης για το πως μπορεί να προχωρήσει ο ΠΑΟΚ. Δεν χρειάζεται να το επιδιώξουν αυτοί. Από μόνα τους οδηγούνται τα πράγματα σε αυτές τις καταστάσεις.Πλέον, οι δύο κόσμοι είναι ένας, πάλι όμως σε μία δύσκολη εποχή που δεν γίνεται να ξεπεραστεί χωρίς κόπο, ιδρώτα και λύσεις που μέχρι τώρα δεν υπήρχαν. Το τι θα ακολουθήσει μετά το χθεσινό ραντεβού, είναι κάτι που θα το παρακολουθήσουμε και θα το καταγράψουμε με ενδιαφέρον. Περιμένοντας τις εξελίξεις και όχι προσπαθώντας να τις προλάβουμε.Υ.Γ.: Μέχρι σήμερα αυτά που έχω δει από τον Μπόλονι, μου φέρνουν ηρεμία. Η ενσωμάτωση του Καρλάου και ενός ακόμη ακραίου άμεσα, δίνουν περιθώρια αισιοδοξίας. Όσο για 6άρι, μπορεί να περιμένει τον Αύγουστο, αφού θα πρέπει και ο ΠΑΟΚ να γνωρίζει τι έσοδα θα έχει στο ταμείο του.