Υπέφερε αλλά νίκησε

Χαίρετε κύριοι,

Ο Ολυμπιακός συνεχίζει το σερί των εκτός έδρας ευρωπαϊκών νικών και μπαίνει στην τελική ευθεία. Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις που του επιτρέπουν να πετύχει όλους τους στόχους, να κατακτήσει το πρωτάθλημα, να πάρει το κύπελλο και να έχει μια καλή ευρωπαϊκή πορεία.

Για μένα ακόμη και να του στραβώσουν όλα από εδώ και πέρα (απίθανο σενάριο) η χρονιά είναι επιτυχημένη. Ο Ολυμπιακός μεγάλωσε

σαν ευρωπαϊκό μέγεθος. Για να είμαι ακριβής η ομάδα που φτιάχνει ο Βαλβέρδε έχει καταφέρει να έχει το δικό της χώρο μέσα στα μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης.

Μπορεί να μην είναι στο επίπεδο της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ, αλλά είναι φανερό πως έχει βρει το χώρο του. Ξέρουμε τι ποδόσφαιρο παίζει, ποιες είναι οι δυνατότητές του, ποιες οι αδυναμίες του και έχει τον τρόπο η απόδοσή του να μην έχει μεγάλες μεταπτώσεις.

Θυμάμαι τα σχόλια που πήρα μετά το εκτός έδρας παιχνίδι με τη Ρούμπιν που στην πλειοψηφία τους έλεγαν πως ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε καλά. Η αλήθεια είναι πως ούτε χτες ήταν εντυπωσιακός, στο πρώτο ημίχρονο μάλιστα εγκλωβίστηκε, πέρασε δύσκολες στιγμές.

Ακόμα όμως και στο διάστημα που έχασαν οι παίκτες όλες τις μονομαχίες, ο έλεγχος του παιχνιδιού δεν χάθηκε. Στα πρώτα 15 λεπτά οι παίκτες της Μέταλιστ είχαν κερδίσει κατά κράτος τις μάχες σε όλους τους χώρους.

Αν όμως φέρουμε στο μυαλό μας το παιχνίδι, ουσιαστικά μεγάλη ευκαιρία δεν δημιουργήθηκε. Η Μέταλιστ ήταν ένας περίεργος αντίπαλος που έκανε τον Ολυμπιακό να παίξει πιο πίσω από οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι με τον Βαλβέρδε στον πάγκο.

Στο πρώτο ημίχρονο τίποτα δεν πήγε καλά. Οι Μανιάτης, Μακούν, Ορμπάιθ είχαν λίγες φορές τη μπάλα στα πόδια τους και όταν την είχαν οι επιλογές ήταν λανθασμένες. Όλα ξεκίνησαν όμως από τον αιφνιδιασμό που δέχτηκαν οι παίκτες του Ολυμπιακού από τον τρόπο παιχνιδιού της Μέταλιστ.

Οι Ουκρανοί ήταν πολύ γρήγοροι, είχαν επιθετική σκέψη και τη δυνατότητα να βρίσκονται πολλοί παίκτες με τεχνική κατάρτιση σε ένα χώρο ανάμεσα στη σέντρα και στην περιοχή του Ολυμπιακού.

Αυτό έγινε γιατί οι επιθετικοί του Ολυμπιακού έχασαν όλες τις μονομαχίες και όλος ο Ολυμπιακός ήταν σε θέση άμυνας. Χτυπητό παράδειγμα ήταν πως αντί ο Μιραλάς να εκμεταλλευτεί τις αμυντικές αδυναμίες του Βιλάγκρα αυτός έπαιρνε πλεονέκτημα και δυσκόλευε τη ζωή του Μαρκάνο.

Το ίδιο συνέβαινε και στη δεξιά πλευρά που έπαιζε ο Φινίνιο. Τη Μέταλιστ δεν την έχω ξαναδεί ούτε τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή. Ο Φινίνιο, όμως, ήταν λιγότερο μπακ και από τον Γκάμπριελ.

Στην πλευρά του όμως ήταν ο Φουστέρ που δεν τον ακολουθούσε και του έδινε χώρους, ενώ όπως είπαμε στο πρώτο ημίχρονο ο Βιλαγκρα έμοιαζε ως το καλύτερο δεξί φουλ μπακ που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.

Το γεγονός πως οι δύο μπακ ήταν διαρκώς στην επίθεση, έκανε τους Σόσα, Τάισον να αγωνιστούν πιο μέσα. Και με αυτόν τον τρόπο η Μέταλιστ είχε ένα πρώτο ημίχρονο με πολύ υψηλά νούμερα κατοχής και περιόρισε τον Ολυμπιακό σε παθητικό ρόλο.

Οι «ερυθρόλευκ