Ζήτω η «τρέλα» (Νο2)

Προ ημερών κάναμε κουβέντα για την «τρέλα» που κουβαλάνε ορισμένοι προπονητές, παίκτες, ομάδες στο σύνολό τους και όλα τα συναφή.

Δεν πέρασαν παρά λίγα 24ωρα και η Καβάλα μας... δικαίωσε. Κατά μιά έννοια μας δικαίωσε και το Ρέθυμνο που «κάλπασε» προς την 5η συνεχόμενη νίκη του αλλά εκεί είναι άλλου είδους «τρέλα» καθώς τα προβλήματα (οικονομικά) είναι λυμένα: Μιά ομάδα που πριν από ένα χρόνο αγωνιζόταν στην Α2 κατηγορία φαίνεται εξασφαλισμένη στην τετράδα και διατηρεί μαθηματικές ελπίδες για την 3η θέση... Αυτό δε θα

έχει ξαναγίνει αλλά εδώ που τα λέμε δεν είναι και τόσο περίεργο για μιά νοικοκυρεμένη ομάδα.

Η Καβάλα είναι άλλη υπόθεση. Πρόκειται για την ομάδα που ουσιαστικά έκρινε την πρώτη θέση στη βαθμολογία της κανονικής περιόδου μετά τη νίκη της επί του Παναθηναϊκού. Πρόκειται για την ομάδα που... έβαλε φωτιά στην τετράδα μετά το θρίαμβό της στο Ρέθυμνο. Και τελικά πρόκειται για την ομάδα που θα κρίνει την τετράδα με δεδομένο ότι την τελευταία αγωνιστική υποδέχεται στην Καλαμίτσα τον Πανιώνιο.

Πολλές φορές αναρωτήθηκα- αν και τυγχάνει να γνωρίζω καλά τις ικανότητες του Δημήτρη Πρίφτη ο οποίος για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά οδηγεί την Καβάλα σε διψήφιο αριθμό νικών και στα πλέι οφ- πόσο μπορούν ν' αντέξουν αυτοί οι παίκτες. Ήδη «μετρούν» απώλειες (Γκάρισον και Ο' Μπράιαντ), η μισθοδοσία τους βρίσκεται πολύ πίσω (ένα πεντάμηνο...) κι έχουν μείνει τόσοι λίγοι ώστε κάθε τραυματισμός σημαίνει... απαγορευτικό για προπόνηση της προκοπής.

Έξι παίκτες ήταν όλη την εβδομάδα στην Καλαμίτσα και δούλευαν κατά ομολογία του Χριστόφορου Στεφανίδη (του ιδανικού παίκτη για να «φτιάξει» τ' αποδυτήρια αλλά και στο ρόλο του προπονητή στο γήπεδο) και με τον πολύ σημαντικό για τη λειτουργία τους, Σωτήρη Καραποστόλου, να έχει σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού. Έπαιξε με δικό του ρίσκο και «αν γινόταν στραβή τότε θα έχανε κανένα τρίμηνο» πρόσθεσε ο Στεφανίδης για τον συμπαίκτη του. Αλλά και είχε κάτι ακόμα να πει: «Μας ενέπνευσε ο ηρωισμός του» ήταν ο επίλογος του Στεφανίδη την ίδια στιγμή που ο Δημήτρης Πρίφτης κυριολεκτούσε με τη φράση «ήταν από τις λίγες φορές που συγκινήθηκα».

Την ίδια στιγμή ένας αμερικανός (και όχι... βέρος Καβαλιώτης) ο Μάικλ Τέιλορ, που επίσης είχε κάμποσα ζόρια με τραυματισμούς, έπαιρνε δύναμη από το «κλίμα» της ομάδας και με 40 πόντους (8/13 τρίποντα) έδινε το σύνθημα για τη νίκη. Το «δέσιμο» ανάμεσα στους παίκτες, ο τρόπος με τον οποίο αφομοιώνουν τη φιλοσοφία και τα «θέλω» του προπονητή, είναι συγκλονιστικά...

«Τρελοί» ή παλικάρια, λοιπόν; Η ουσία είναι ότι αυτή η ομάδα έχει γερές βάσεις κι αυτό οφείλεται κατά βασικό λόγο στον προπονητή, στο σεβασμό που εμπνέει, στις αρχές με τις οποίες έχει «οχυρώσει» την ομάδα αλλά και στο χαρακτήρα και την ποιότητα των παικτών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Καραποστόλου, ο Στεφανίδης (που πέρυσι έπαιζε ένα... τρίμηνο με ράγισμα στο χέρι αλλά το κρατούσαν κρυφό οι Καβαλιώτες), ο Σύμτσακ, ο Αγγελόπουλος κάνουν φέτος το καλύτερο πρωτάθλημα της καριέρας τους. Ακόμα και ο