Έστω και τώρα, πείτε κι ένα όχι

Να, λοιπόν, τη στιγμή που η τύχη της χώρας κρέμεται από μια κλωστή, ένα θέμα το οποίο σε διαφορετικές περιόδους θα ήταν απλώς το κλασικό θέμα της ελληνικής πολιτικής ατολμίας και μία ακόμα έκφανση του παροιμιώδους μπάχαλου των ελληνικών δημόσιων υπηρεσιών απειλεί να τινάξει στον αέρα τόσο το εναπομείναν πολιτικό σύστημα όσο και την ίδια την κυβέρνηση, η οποία μοιραία στηρίζεται σε τρία κόμματα, το ένα εκ των οποίων ετοιμόρροπο. Ετσι, μία ολόκληρη εβδομάδα η προσοχή της κοινής γνώμης είναι στραμμένη στους υπαίτιους που «λούφαραν» τους φοροφυγάδες της λίστας Λαγκάρντ και ελάχιστα στα αγόρια της τρόικας που κάνουν επίδειξη δύναμης σε μια ετοιμοθάνατη χώρα με εκατομμύρια αναξιοπαθούντες πολίτες. Βλέπετε, ποντάρουν στη δεδηλωμένη θέση των τριών πολιτικών σχηματισμών ότι θα κάνουν τα πάντα για να μείνει η χώρα στο ευρώ. Δεν ξέρω αν τόσο η τρόικα όσο και τα αφεντικά της έβλεπαν στην προγραμματική συμφωνία και μια υποπαράγραφο στην οποία θα έλεγε πάνω κάτω: «Εκτός κι αν οι θυσίες που απαιτούνται είναι παράλογες και οδηγούν σε κοινωνική εξαθλίωση και έκρηξη»...