Για τα πανηγύρια

Οι άνθρωποι γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους. Και να το επιθυμούσαν, μάλλον δεν θα μπορούσαν να είναι άγνωστοι. Με την απογραφή του 2011 είναι περίπου χίλιοι σε όλο το νησί. Ενώ σε άλλα μέρη προσεύχονται τίποτε να μην αλλάξει στη ζωή τους, εδώ αυτό απλώς συμβαίνει. Πόσα χρόνια, άραγε, να επαναλαμβάνεται με τον ίδιο απαράλλακτο τρόπο αυτή η παγανιστική διαδικασία; Πόσους αιώνες, ίσως και χιλιετίες, οι κτηνοτρόφοι προσφέρουν τα σφάγιά τους θυσία προς τιμήν θεών ή αγίων; Σήμερα είναι η ετήσια πανήγυρις της Αγίας Τριάδος. Μπροστά στην ομώνυμη εκκλησία στο Πόλι υπάρχει συνωστισμός. Μόλις μας αντικρίζουν, περιποιητικοί αυτόχθονες βγάζουν καρέκλες από την εκκλησία για να καθίσουμε. Οπως μου εξηγεί ο Μανούσος την ώρα που ανακατεύει με την κουτάλα τον ζωμό από το κρέας -250 μερίδες-, το Πόλι ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός, εξ ου και το όνομα. Επειτα από έναν καταστροφικό σεισμό κτίσθηκε από τις πέτρες που έπεσαν από το υπερκείμενο κάστρο. Ο Μανούσος είναι υπερήφανος για την καταγωγή του. Μιλάει για τον τόπο του και το στήθος του φουσκώνει. Παρατηρώ ότι στο αυτοσχέδιο μαγειρείο διακονούν μόνον άνδρες.