Καουμπόηδες και Αλιεν

Τι σχέση έχουν οι περιπλανώμενοι γελαδάρηδες της αδάμαστης Αγριας Δύσης με το αλαζονικό κλαμπ των ελίτ της ευρωζώνης; Προφανώς καμία. Το παράδοξο είναι ότι υπάρχουν Ελληνες πολιτικοί ηγέτες που συμπεριφέρονται με ύφος που παραπέμπει στις εκδικητικές, άγονες και σκονισμένες πόλεις του Φαρ Ουέστ. Δυστυχώς, λόγω ασυγχώρητης άγνοιας κινδύνου, αληθινού θράσους ή ρομαντικής ιδιοσυγκρασίας τέτοιοι μιμητισμοί προμηνύουν οδυνηρές ανατροπές. Πιθανότατα δεν έμαθαν ποτέ την αμερικάνικη παροιμία ότι «έξω από τα σύνορα καουμπόη σημαίνει ευθανασία». Εν τούτοις, πριν από ενάμιση χρόνο ο πρώην πρωθυπουργός ασκούνταν διεθνώς σε ατάκες ξεσηκωμένες από επικά γουέστερν. Ωστόσο, η ρητορεία του μοναχικού καβαλάρη που απειλούσε τις αγορές σε στυλ «το όπλο πάνω στο τραπέζι» ξεθύμανε σαν ξεχασμένη ανοιχτή γκαζόζα. Μετά ήρθε το ιππικό του ΔΝΤ, γεγονός που έκανε την τότε πρωθυπουργική κωλοτούμπα να μοιάζει με θεαματικό ακροβατικό από το περιοδεύον τσίρκο του Μπάφαλο Μπιλ στη Γιούτα. Παρομοίως, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το ’παιξε εσχάτως αδιάλλακτος γκρίνγκο, αλλά σε μια πιο φουστανελοφόρα εκδοχή: ταμπουρώθηκε με το καριοφίλι στη ραχούλα των θεσμικών δεσμεύσεων, ώσπου τα βόλια της αναδιαπραγμάτευσης αποδείχτηκαν άσφαιρα. Μετά έστειλε προσωπική επιστολή με ταχυδρομική άμαξα στο φορτ-Βρυξέλλες, πράγμα που έκανε τη δική του κωλοτούμπα να φέρνει στις διπλές γυροβολιές της φιγούρας του Μπαρμπαγιώρου στον μπερντέ του Καραγκιόζη.