Κρυφτό 
µε την Ιστορία

Σίγουρα το να κλαίµε και να χτυπιόµαστε ρίχνοντας ο ένας στον άλλον την ευθύνη για τα αδιέξοδα που µόνοι µας δηµιουργήσαµε δεν λύνει το πρόβληµα. Αν αύριο η Ελλάδα χρεοκοπήσει, δεν θα ενδιαφέρει κανέναν η συλλογική ή η ατοµική ευθύνη όλων µαζί και του καθενός µας ξεχωριστά. Αν κλείσουµε το µαγαζί, θα την πληρώσουµε όλοι µαζί, µε πρώτο τον πολιτικό κόσµο που θα αναγκαστεί να φύγει νύχτα και δεν θα µπορεί να σταθεί πουθενά. Κάποτε η Ιστορία, µε τη νηφαλιότητα της χρονικής απόστασης, θα αποδώσει τις ευθύνες που αναλογούν σε µας, στους πολιτικούς και την επιχειρηµατική ελίτ, που, αν και άντλησε δισεκατοµµύρια από το Χρηµατιστήριο και τα δάνεια, αρκέστηκε στα εύκολα λεφτά της ελληνικής αγοράς και δεν διεκδίκησε το µερίδιό της στο εξωτερικό. Σίγουρα δεν υποτιµώ την προ-σπάθεια που καταβάλλουν ο Παπανδρέου και η κυβέρνησή του -έστω και µε καθυστέρηση δύο ο---λό---κληρων χρό-νων- µπας και σωθεί η χώ-ρα. Οµως απορώ µε την αποκοτιά του ΓΑΠ που πολιτεύτηκε ως πρωθυπουργός χωρίς την αίσθηση κινδύνου που ο--φείλει να έ-χει ένας πολιτικός σε τόσο υψηλό θεσµικό επίπεδο.