Ο μαρμαράς συνδικαλιστής του Μετρό, που δεν ξέρει τι του γίνεται

Σε κανένα δεν είναι ευχάριστη η οποιαδήποτε μείωση εισοδημάτων. Και πιστέψτε με, ούτε καν στον γράφοντα που ζει από πρώτο χέρι τη δύσκολη κατάσταση των media σε όλα της τα επίπεδα. Όμως η ίδια η κατάσταση της χώρας είναι που υποχρεώνει σε αλλαγή στρατηγικής, αλλαγή ζωής, ακόμα και σε ανατροπή των οικογενειακών εσόδων. Ταυτόχρονα η κατάσταση επιβάλλει και ανατροπή πολιτικών, τον ενταφιασμό της πολιτικής και μερικές φυλακίσεις επίορκων σε όλες τις βαθμίδες. Όμως αυτό είναι άλλο θέμα.

Σε μια φούσκα ευμάρειας που σκάει ημέρα με την ημέρα, όπου ένας τεχνητός πλούτος ετών ουσιαστικά παύει να υπάρχει, έρχεται λοιπόν η δύσκολη ώρα του «ταμείου». Όλοι γνωρίζουμε πως τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο. Ιδιαίτερα όλοι εμείς που εργαζόμαστε στον ιδιωτικό τομέα το έχουμε «πληροφορηθεί» αυτό εδώ και δύο με τρία χρόνια. Τώρα όμως ήλθε η σειρά και των εργαζόμενων στο Δημόσιο. Σίγουρα είναι δύσκολο να πεις σε οικογενειάρχες να μειώσουν τα εισοδήματα και να προχωρήσουν σε θυσίες. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η φορολογία είναι βαριά και ο τρόπος ζωής τους βάλλεται. Όμως κάπου θα πρέπει να ξεκινήσει και μια ουσιαστική συζήτηση για του τί είδους Κράτος θέλουμε.