Ολοι οι σαλταρισμένοι στους δρόμους

Παρατηρώντας τελευταίως το τι γίνεται στους δρόμους μας, πραγματικά είναι να σαλτάρεις. Οπως άλλωστε σαλταρισμένοι είναι οι περισσότεροι οδηγοί των αυτοκινήτων αλλά και οι επιβάτες τους.
Ελα όμως που… σαλτάρισμα (ιδιαίτερα αν αυτό δεν το επιθυμείς) και οδήγηση δεν πάνε μαζί. Και αν σε αυτό το εκρηκτικό κοκτέιλ βάλεις και τους παντελώς παρατημένους από κράτος και κοινοπραξίες ελληνικούς δρόμους, ε, τότε αυτό μετατρέπεται σε θανατηφόρο. Τονίζω το μη ηθελημένο σαλτάρισμα, που είναι και το πιο επικίνδυνο. Γιατί μπορεί κάποιος να σαλτάρει από έρωτα, από πάθος, από αγάπη, από καψούρα…, όμως όταν σαλτάρεις από την ψυχολογική πίεση που σου ασκούν οι πολιτικάντηδες με τις πολιτικές τους (ο θεός να τις κάνει), τα μνημόνια και τα χαράτσια, τότε τα πράγματα μετατρέπονται σε άκρως επικίνδυνα.

Μέσα στις ορδές των σαλταρισμένων Ελλήνων, λοιπόν, υπάρχουν διάφορες ομάδες, οι οποίες ομαδοποιούνται σε τρεις. Η μία είναι αυτών που «ΟΚ, δεν τρέχει και τίποτα» με μνημόνια κ.λπ. γιατί έχουν βγάλει τα εκατομμύρια του μπαμπά έξω, έχουν και ένα δεύτερο διαβατήριο στα χέρια τους και χαίρονται τα καλά της Ελλάδας (μπουζούκια, τοποθεσίες κ.λπ.) όπως πριν, έχοντας όμως το ένα πόδι έξω, μήπως και τους την πέσουν.

Η άλλη ομάδα είναι του «ναι μεν διαβλέπω ένα πρόβλημα, αλλά δεν το έχω πάρει χαμπάρι ακόμα». Οπότε ζουν τη ζωή που ζούσαν, έστω και αν οι… οβίδες σκάνε δίπλα τους. Σφυρίζουν αδιάφορα και τώρα τις γιορτές θα πάρουν σβάρνα τα χλιδάτα θέρετρα που, σημειώστε, παρά τις τσουχτερές τιμές, έχουν πληρότητα 100%...