Υπάρχει Εναλλακτική στο PSI+: Η Επαναγορά του Χρέους με όρους αγοράς

Στα πλαίσια της αναζήτησης αξιόπιστης και εφαρμόσιμης λύσης για τη βιωσιμότητα και οριστική επίλυση του Ελληνικού δημοσίου χρέους (Greek Sovereign Debt) που κατέχουν οι ομολογιούχοι (ύψους 205 δις Ευρώ περίπου - εκ των οποίων τα 50 δις Ευρώ είναι στην κατοχή της ΕΚΤ), έχω εκφράσει την άποψη ότι το PSI+ (απόφαση 26/10/2011) είναι μία «προβληματική» επιλογή που δεν δίνει οριστική λύση παρά το φαινομενικά σημαντικό «εθελοντικό κούρεμα» (~50%). Αντιθέτως, αναδεικνύει άλλα θέματα (λ.χ. υψηλό ύψος επιτοκίου των νέων «κουρεμένων» ομολόγων που θα εκδοθούν σε αντικατάσταση των παλαιών, εφαρμοστέο δίκαιο κ.ο.κ.) ενώ, παράλληλα, μεταθέτει το πρόβλημα σε απώτερο χρόνο (αφού στην ουσία απαιτεί άμεσες εκταμιεύσεις από την Ελλάδα, οδηγεί σε οριστικό στράγγισμα την αγορά και δεν δίνει τις απαραίτητες «ανάσες» για επανάκαμψη της οικονομίας). Στην ουσία, το PSI+ βασίζεται στην δογματική εμμονή ορισμένων (κυρίως των Γερμανών) για να «τιμωρηθεί» (και όχι να «παραδειγματιστεί») ο ιδιωτικός τομέας (δηλ. τράπεζες και funds) που με «απροσεξία» αγόρασαν Ελληνικό δημόσιο χρέος. Γεγονός που με τη σειρά του τροφοδοτεί νέα σενάρια περί επαναξιολόγησης του αξιόχρεου και της πιστοληπτικής ικανότητας όλων των Ευρωπαϊκών οικονομιών (ακόμα και αυτών που δεδομένα θεωρούσαμε εύρωστες, λ.χ. Γαλλία, Γερμανία) με απρόβλεπτες συνέπειες.