Γήπεδο κι όχι… φύκια για μεταξωτές κορδέλες

Όταν λέμε έχει πάρει μπροστά, εννοούμε έχει πάρει μπροστά. Κι αυτό θα αποδεικνύεται καθημερινά, για να μην πω κάθε ώρα, κάθε λεπτό ή κάθε δευτερόλεπτο. Ειλικρινά λυπάμαι για όσους ελάχιστους έχουν απομείνει να σκέφτονται μίζερα και να έχουν ονειρώξεις περί δημιουργίας προβλημάτων στην διαδικασία της αναγέννησης της ΑΕΚ. Δυστυχώς υπάρχουν. Αλλά είναι πραγματικά για λύπηση.

Για σχέδια για γήπεδο έχουμε ακούσει πολλά. Για μοντέλα κατασκευής βασισμένα σε γνωστά ευρωπαϊκά γήπεδα επίσης. Να μην αναφέρω παραδείγματα

Το να έχεις σαν πρότυπο όταν είσαι σε διαδικασία κατασκευής γηπέδου, κάποιο γνωστό από το εξωτερικό φυσικά δεν είναι κακό. Κακό είναι να πουλάς φύκια για μεταξωτές κορδέλες, όπως έχουμε δει να συμβαίνει στην ΑΕΚ.

Κι ερχόμαστε τώρα στην περίπτωση του Δημήτρη Μελισσανίδη και της προγραμματισμένης για την Πέμπτη επίσκεψης αντιπροσωπείας της ΑΕΚ με επικεφαλής τον ίδιο και τον Μπάγεβιτς, στο Τορίνο.

Θα έβαζα στην ίδια κατηγορία την συγκεκριμένη είδηση με αυτές που ανέφερα παραπάνω, αν μου έλεγε κάποιος ότι... πάνε για να δουν πως είναι. Ξέρω όμως καλά ότι δεν είναι έτσι.

Η επίσκεψη τους στο Τορίνο, είναι το αποκορύφωμα μιας διαδικασίας που έχει δρομολογηθεί εδώ και μέρες. Ενώ πολλά λέγονται και γράφονται περί των προθέσεων του Μελισσανίδη για το ποιος θα είναι ο σχεδιαστής του νέου γηπέδου, ο ίδιος στο παρασκήνιο ας το πούμε, κάνει επαφές βασικά με γραφεία του εξωτερικού.

Φυσικά δεν είχε σκοπό να πάρει...σβάρνα την Ευρώπη και να βλέπει γήπεδα. Έχει μιλήσει πολύ με τους ανθρώπους που σχετίζονται με το σχέδιο του «Juventus Stadium», έχει πάρει στα χέρια του υλικό, έχει κάνει πολύ συγκεκριμένες κι αναλυτικές ερωτήσεις κι έχει πάρει το ίδιο συγκεκριμένες και αναλυτικές απαντήσεις.

Δεν έχει μιλήσει μόνο με αυτούς, αλλά αυτούς έχει ξεχωρίσει μέχρι τώρα και γι' αυτό οργανώνει αυτό το ταξίδι. Η παρουσία του Μπάγεβιτς είναι συμβολική της σημασίας που έχει η παρουσία του στο γενικότερο πλάνο του Μελισσανίδη για την ΑΕΚ, από τους υπόλοιπους όμως που θα τον συνοδέψουν οι περισσότεροι θα είναι ειδικοί που τους εμπιστεύεται και τους θέλει κοντά του στις συζητήσεις που θα έχει.

Το πλάνο του ειδικά για το συγκεκριμένο γήπεδο, είναι γνωστό και στους Πέτρο Παππά, Πόλυ Χατζηιωάννου κι έχουν συζητήσει επί μακρόν για το θέμα. Θεωρώ δεδομένο από την οργάνωση του συγκεκριμένου ταξιδιού, πως όλοι οι βασικοί παράγοντες στην ιστορία του γηπέδου, έχουν συμφωνήσει για την κίνηση αυτή.

Δεν ξέρω αν τελικά θα υπάρξει οριστική συμφωνία, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό ταξίδι, με σοβαρή προοπτική, επιστέγασμα μιας συγκεκριμένης διαδικασίας που έγινε τις τελευταίες εβδομάδες, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Κι επειδή σε αυτή εμπλέκεται ο Μελισσανίδης κι όχι ο κάθε...Φούφουτος, πιστεύω μπορούμε να ασφάλεια να πούμε ότι αποτελεί την πρώτη πραγματικά σοβαρή εξέλιξη σε σχέση με το κεφαλαιώδες θέμα του γηπέδου, εδώ κι αρκετά χρόνια. Από την εποχή της υπογραφής του Μνημονίου Αλογοσκούφη - Ντέμη ένα πράγμα... Πως είπατε;

Ο καθένας μπορεί να λέει το κοντό και το μακρύ του. Μπορεί να λέει κάποιος ότι η ΑΕΚ θα πληγωθεί πολύ σοβαρά από την συμμετοχή στην Γ' Εθνική, μπορείς να βρεις πολλούς λόγους αν θες να μιζεριάζεις και κυρίως, αν δεν θες να δεις την αλήθεια.

Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι η ΑΕΚ για πρώτη φορά εδώ και - για μένα τουλάχιστον - 18 χρόνια, είναι και πάλι υπό τον έλεγχο ανθρώπων που έχουν και την θέληση και την δυνατότητα να λύσουν τα ζωτικά της προβλήματα.

Ειδικά την χρονιά που πέρασε, μπορεί η ΑΕΚ να κατέβαινε και να έπαιζε αγώνες σαν ομάδα της Σούπερ Λίγκα, ωστόσο σε όλο το διάστημα που μεσολαβούσε από αγώνα σε αγώνα, δεν υπήρχε τίποτα που να την κατατάσσει σε αυτή την κατηγορία, ακόμη κι αν βάλει κανείς τα πιο χαμηλά δυνατά στάνταρ.

Για να λέμε την αλήθεια, η κατάσταση της ΑΕΚ από πλευράς δομής, οργάνωσης, διοικητικής στελέχωσης και κυρίως προοπτικής, ήταν κάτω κι από τα δεδομένα της Football League. Και σίγουρα θα βρει κανείς πολλές ομάδες που συμμετείχαν την χρονιά που τελείωσε σε ερασιτεχνικά πρωταθλήματα και λειτουργούσαν πολύ πιο επαγγελματικά από την ΑΕΚ της εποχής των ερειπίων του 2004.

Αυτή τη στιγμή η «Ένωση» βρίσκεται σε μια διαδικασία ριζοσπαστικής αναδιοργάνωσης, τέτοιας που είχε πραγματικά ανάγκη εδώ και χρόνια. Στο επίκεντρο αυτής της προσπάθειας είναι το γηπεδικό ζήτημα, το οποίο για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, ίσως για πρώτη φορά από τότε που γκρεμίστηκε το «Νίκος Γκούμας», βρίσκεται πραγματικά πολύ κοντά στην δρομολόγηση μιας λύσης αντάξιας της ιστορίας και των απαιτήσεων μιας πραγματικής ΑΕΚ.

Τα κροκοδείλια δάκρυα όσων στην ουσία μας λένε ότι θα προτιμούσαν την ΑΕΚ της σφαλιάρας και της ξεφτίλας στην Σούπερ Λίγκα ή και στην Football League με προοπτική υποβιβασμού και διάλυσης, με αφήνουν αδιάφορο. Ειδικά όταν ξέρω πως για κάποιους από αυτούς, ο πόνος δεν αφορά το ότι η ΑΕΚ θα παίξει στην Γ' Εθνική, αλλά ότι παύει να είναι ...δεκτική στην παρουσία τους, εντός ή πέριξ.

Για όσους πραγματικά πονάνε και είναι οι περισσότεροι, που το αντίτιμο για ότι δρομολογείται αυτή την περίοδο είναι ο υποβιβασμός στην νέα ερασιτεχνική κατηγορία, εκτός από την κατανόηση μου, έχω να πω το εξής: Θα έπρεπε να πονάμε αν η κατάρρευση και η πτώχευση που μας χτυπούσαν την πόρτα με το που τελείωσε η αποφράδα φετινή σεζόν, έρχονταν - και θα έρχονταν... - χωρίς καμιά προοπτική ή με προοπτική καφενειακού επιπέδου, με κυνήγι ...δανείων και ...εράνους.

Η ΑΕΚ ζει το αποτέλεσμα συγκεκριμένων πράξεων και παραλείψεων που οδήγησαν εδώ που οδήγησαν. Ένα αποτέλεσμα, που είτε θέλαμε να το δούμε, είτε δεν θέλαμε, είχε γίνει αναπόφευκτο. Προφεσόρος δεν το παίζω. Ούτε εγώ ήθελα να το δω. Και δεν ήθελα να το δω, γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η προοπτική θα ξεδιπλωνόταν μπροστά μας τόσο άμεσα και τόσο χαρακτηριστικά. Από την στιγμή που συμβαίνει όμως, το θεωρώ αστείο και να το συζητάμε.

Είναι η μοναδική, η καλύτερη δυνατή προοπτική που θα μπορούσε να δοθεί για την ΑΕΚ, εδώ που την έφτασαν.