Η αγορά και η ΑΕΚ...

Η αγορά, μεγέθη όπως ο ΟΤΕ ή η Jeep, εξακολουθεί ν' αντιλαμβάνεται και ν' αντιμετωπίζει την ΑΕΚ ως top club. Η απάντηση, γιατί αυτό συμβαίνει ενώ η ΑΕΚ ανήκει στη Football League,

δόθηκε στο φιλικό με τη Ρόμα.
Δόθηκε, κατ' αρχήν, απ' την ίδια τη Ρόμα που, για τελευταίο ματς πριν την εκκίνηση της Serie A, δεν θα έμπαινε σε τέτοιον κόπο (μάλιστα δίχως κέρδος, μονάχα με τα έξοδα της μετακίνησης και της διαμονής τους πληρωμένα...) εάν το έβλεπαν σαν παιγνίδι με ομάδα δεύτερης κατηγορίας. Το είδαν σαν παιγνίδι με ομάδα πρώτης κατηγορίας που, απλώς, συμβαίνει να παίζει στη δεύτερη. Κι έφεραν στην Αθήνα ό,τι είχαν διαθέσιμο, δίχως τσιγκουνιά, σε ρόστερ. Επίσης ήλθαν στην Αθήνα οι δύο πιο υψηλοί, στο οργανόγραμμα, εκπρόσωποι του Βοστονέζου ιδιοκτήτη, ο CEO και ο general manager.
Μετά, η προσέλευση. Όχι τα εισιτήρια. Εισιτήρια, σημαίνει πόσα έβγαλε τούτη τη βραδυά το μαγαζί. Προσέλευση, σημαίνει πόσα αξίζει να επενδυθούν στο μαγαζί. Και προσέλευση δεν ήταν, μονάχα, ο μετρήσιμος όγκος. Είναι τα, ανεκτίμητα, ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ανέβηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο, είδα με τα μάτια μου, παππούς με τους δύο γιους του και τον μικρό εγγονό. Ο παππούς είχε ν' ανεβεί, μου είπε, από...αμνημονεύτων. ΑΕΚ-Μίλαν, Τσάμπιονς Λιγκ, 1-0. Η οικογένεια, όμως, «κράτησε» τον μικρό στα χρώματα, κίτρινο και μαύρο. Οι ΑΕΚτσήδες κράτησαν, αυτή την σκοτεινή εποχή.
Προσέλευση, είναι και όσοι εντός Ελλάδος στήθηκαν στην TV. Προσέλευση, επίσης, είναι όσοι εκτός Ελλάδος στήθηκαν στην ιντερνετική μετάδοση. Για αρχή, καμιά δεκαριά χιλιάδες «γιουνίκ» από 102 χώρες! Ένα κομμάτι, οι Ελληνες έξω, που δεν χωράει ο νους να το αγνοούν οι ελληνικοί σύλλογοι. Ένα κομμάτι, οικονομικά ενεργό. Αγοράζουν. Κι ένα κομμάτι, διαρκώς πολλαπλασιαζόμενο με τους σύγχρονους νεομετανάστες. Οσοι φεύγουν έξω, οι συνΕλληνες, κάποια ελληνική ομάδα υποστηρίζουν. Και θέλουν να τη βλέπουν.
Όλο αυτό το κοινό της ΑΕΚ λοιπόν, είχε σημασία να δει «τι γίνεται». Όχι αν η ΑΕΚ επιστρέφει. Με ποιες προοπτικές, επιστρέφει. Ένας αγώνας δεν είναι δυνατόν, βεβαίως, να τα δείξει όλα. Δεν μπορεί π.χ. να δείξει τι συμβαίνει στην ακαδημία με τον Ζήκο (κι ένα σπουδαίο «μυστικό» όπλο, τον Μητροτάσιο). Δεν μπορεί να δείξει τι δουλειά γίνεται στην οργάνωση της ΠΑΕ μ' ένα άλλο «όπλο», τον Δέδε, γενικό διευθυντή. Η ομάδα, ωστόσο, με την εικόνα της δίνει ένα κλίμα. Μία αίσθηση.
Ο κόσμος είδε μια ενδεκάδα, ισορροπημένα στελεχωμένη. Κανείς κάτω των 22, κανείς άνω των 27, μια «ενιαία» φιλοδοξία, μια καλή αναλογία ελληνόπουλων/ξένων, μια παικτική ποιότητα. Πρόβλεψα, επί τόπου, ότι μες στη χρονιά ο ομοσπονδιακός προπονητής θα χρειαστεί να δει και Β' Εθνική. Χάρηκα ότι, αμέσως, βρέθηκε ένας σημαντικός άνθρωπος που μου έκανε παρέα σ' αυτή την πρόβλεψη, ο Βασίλης Τοροσίδης. «Μερικά απ' αυτά τα παιδιά θα έλθουν στην Εθνική». Μερικά απ' αυτά τα παιδιά, για να το πάω ακόμη παραπέρα, θα φέρουν χρήμα στην ΑΕΚ. Εάν η ΑΕΚ έχει, στο μεταξύ, συστηματικά δικτυωθεί στη διεθνή αγορά...
Η φιλοδοξία «πιάνει», θα ήταν κακό να μη έπιανε, και τον Δέλλα. Ο Ψηλός εξήγαγε ένα ωφέλιμο, και για τη δική του καριέρα, πρώτο δείγμα. Πώς δουλεύεται σωστά, στις βασικές αρχές, η ομάδα του. Όσοι ξέρουν να βλέπουν ποδόσφαιρο, παρατήρησαν πράγματα του ποδοσφαίρου. Ενδιαφέροντα πράγματα. Ετσι όπως είναι σήμερα, την ΑΕΚ στη Σούπερ Λιγκ άνετα τη φαντάζεται κανείς στο πάνω μισό του πίνακα, στο 1-9, ίσως ακόμη-ακόμη, οριακά, και στο top-5.
Αυτό δεν σημαίνει πως η Β' Εθνική θα ‘ναι περίπατος στον κήπο. Κάποτε, στην ιταλική Serie B, είχε υποφέρει με τις Ρίμινι, τις ΑλμπινοΛέφε και τις Αρέτσο η Γιουβέντους. Πήγε η Σπέτσια στο Τορίνο, και τους νίκησε. Πήγε η Γιουβέντους στη Μάντοβα, και ηττήθηκε. Η Γιουβέντους με Ντελ Πιέρο, Μπουφόν, Νέντβεντ. Η ΑΕΚ θα γδαρθεί, εδώ κι εκεί. Θα ματώσει. Θα της μπει στο κεφάλι, πίεση. Αλλά θα ‘χει σύμμαχο, το βάθος χρόνου. Σε βάθος χρόνου, πάντοτε η υπεροχή φαίνεται.
Όσο για τον συσχετισμό ισχύος με τη Σούπερ Λιγκ, πράγμα για το οποίο οι ΑΕΚτσήδες δεν είναι παράξενο ότι αδημονούν, μες στη σεζόν θα έλθει και γι' αυτό η στιγμή. Μέσω του Κυπέλλου Ελλάδος. Ως τότε, μπροστά-μπροστά είναι άλλα, απλά, εύκολα, οφθαλμοφανή. Όπως το είπε με πολύ τακτ κι ο κόουτς της Ρόμα, «εάν γίνεται» τα παιγνίδια...να ολοκληρώνονται φυσιολογικά. Όχι να σφυρίζουν τη λήξη δεκαπεντάχρονα που στερούνται την αγωγή ότι, σε οποιονδήποτε χώρο δημόσιου θεάματος, δεν μπαίνουμε (επειδή έτσι μας κάπνισε) μέσα.
Χάρηκα να μάθω, την επόμενη μέρα, ότι αυτό ενόχλησε και τον Μελισσανίδη...

Πηγή www.coppa.gr