Η «αντικειμενική» ανησυχία…

Εσχάτως έχει πυκνώσει η «αντικειμενικού» τύπου αρθρογραφία, με την έκφραση ανησυχίας για το... μέλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Μάλιστα κάποιοι το πάνε και πιο μακριά... Μπαίνει, λέει, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην χώρα μας, στην χειρότερη κρίση από το 1979 που θεσμοθετήθηκε...

Και ξέρετε σύμφωνα με την συγκεκριμένη αρθρογραφία τι είναι αυτό που απειλεί το μέλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην χώρα μας; Ο ΟΠΑΠ αρνείται, λέει, να καθίσει στο τραπέζι και να συζητήσει για την χορηγία που κάθε χρόνο κάνει και αφορά

Και ξέρετε γιατί γίνεται αυτό, σύμφωνα με τους «ανησυχούντες» για το μέλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην χώρα μας; Λόγω της «φημολογούμενης» παρέμβασης του αυριανού συνιδιοκτήτη του ΟΠΑΠ Δημήτρη Μελισσανίδη στη νυν διοίκηση του Οργανισμού προκειμένου να «παγώσει» η χορηγία.

Δώστε, παρακαλώ, βάση στο «φημολογούμενη».

Και έχει και συνέχεια η... όψιμη ανησυχία: «Όλα αυτά υπό το φως των συγκεκριμένων υπαινιγμών Μαρινάκη κατά Μελισσανίδη στο πρόσφατο συνέδριο της ''ΘΥΡΑΣ 7''...Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο μπαίνει στην πιο κρίσιμη φάση της ιστορίας του από την θεσμοθέτηση του το 1979. Σε όσα διαβάσατε παραπάνω απουσιάζει η Πολιτεία. Φαίνεται ότι εκτός από τις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας, παραχωρεί σε... ιδιώτες και τον ρυθμιστικό - εποπτικό της ρόλο...».

Παρουσιάζουν πραγματικά τεράστιο ενδιαφέρον αυτού του είδους οι «αντικειμενικές» ανησυχίες. Ειδικά ως προς το σημείο της κατηγορίας για την απουσία της Πολιτείας...

Πέρα από το γεγονός ότι όλη η «ανησυχία» δεν βασίζεται παρά σε μια σπέκουλα ενταγμένη στον πόλεμο που έχει ξεκινήσει με στόχο την νέα είσοδο του Μελισσανίδη στο ποδόσφαιρο με την ΑΕΚ...

Αλλά αυτό με την Πολιτεία μου άρεσε περισσότερο από όλα...

Οι «ανησυχούντες αντικειμενικοί» φαίνεται ότι τα τελευταία 17 χρόνια, ζουν σε άλλη χώρα... Δεν εξηγείται αλλιώς...

Αν ζούσαν στην Ελλάδα, με τόση ανησυχία που έχουν για το μέλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου δεν μπορεί παρά να σκεφτεί κανείς ότι από τα Μέσα που διαθέτουν, θα είχαν ξεσηκώσει το σύμπαν, για όλα όσα έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται σε βάρος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και του Έλληνα φιλάθλου του ίδιου.

Θα είχαν ξεσηκώσει τον κόσμο για το σκάνδαλο των στημένων αγώνων, θα είχαν κηρύξει επανάσταση για τις «Παράγκες», θα είχαν βγάλει τον κόσμο στους δρόμους όταν έκθαμβοι ακούγαμε τις κασέτες με τα «ο ΟΣΦΠ και το Αιγάλεω να νικάνε...».

Θα είχαν κάνει παραστάσεις στην Προεδρία της Δημοκρατίας για την οργανωμένη βία και τρομοκρατία, για τις επιθέσεις σε δημοσιογράφους, για...για...για...

Κι όμως, τίποτε από όλα αυτά δεν έκαναν. Και γι' αυτό λέμε ότι πρέπει να ζούσαν σε άλλη χώρα όλα αυτά τα χρόνια... Και συμπτωματικά επέστρεψαν στην Ελλάδα με το που αποφάσισε ο Μελισσανίδης να πάρει την ΑΕΚ. Και διαπίστωσαν ότι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο μπαίνει σε μεγάλη κρίση, λόγω της... ιδιωτικοποίησης του ΟΠΑΠ. Όλα τα άλλα πήγαιναν πρίμα...

Φυσικά και πήγαιναν πρίμα τα πράγματα μέχρι τώρα... Αλλά για ποιους πήγαιναν πρίμα; Και με ποιο τρόπο πήγαιναν πρίμα;

Κι όμως...Μετά από όλα όσα γίνονται στο ποδόσφαιρο της χώρας μας από το 1996 και μετά, σήμερα διαπιστώνουν κάποιοι ότι το ποδόσφαιρο, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, μπαίνει στην «χειρότερη κρίση που αντιμετώπισε ποτέ».

Γι' αυτούς δεν αποτελεί «κρίση» του ποδοσφαίρου να ξεκινάει το πρωτάθλημα εδώ και 17 χρόνια και να ξέρουμε από πριν ποιος θα είναι ο πρωταθλητής. Δεν αποτελεί κρίση του Ελληνικού Ποδοσφαίρου ομάδες που αντιπροσωπεύουν εκατομμύρια Ελλήνων φιλάθλων, να μένουν ετσιθελικά και «δια νόμου» μακριά κι από την υπόνοια ακόμη της διεκδίκησης των τεράστιων εσόδων από το Τσάμπιονς Λιγκ.

Δεν αποτελεί κρίση του Ελληνικού Ποδοσφαίρου να βλέπουμε την Σούπερ Λίγκα να αποτελεί αποκλειστικά από ομάδες «δορυφόρους». Και «δορυφόρους» μέσω συγκεκριμένων μεθοδεύσεων. Πειθαναγκαστικά στις περισσότερες περιπτώσεις, λόγω έλλειψης κάθε άλλης επιλογής.

Απαιτεί πραγματικά πολύ μεγάλο θράσος και πολύ μεγάλη περιφρόνηση προς την νοημοσύνη του Έλληνα φιλάθλου, να μιλάει κάποιος για «κρίση στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο» επειδή ιδιωτικοποιείται ο ΟΠΑΠ...

Και ρωτάω τους «ανησυχούντες»; Δέχομαι, όπως όλοι, πως ο ΟΠΑΠ τα τελευταία χρόνια απέμεινε σαν ο μοναδικός χορηγός των επαγγελματικών ομάδων. Δεν τους έχει απασχολήσει, δεν έχουν νιώσει την ανάγκη να ψάξουν και να εξηγήσουν στον κόσμο, τι είναι αυτό που υπονόμευσε το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, που έφτασε το πρωτάθλημα σε τέτοια επίπεδα υποτίμησης, έτσι ώστε να έχει απομείνει μόνο ο ΟΠΑΠ σαν εν δυνάμει χορηγός;

Γιατί έμεινε η χώρα μας η μοναδική στην Ευρώπη που δεν υπάρχουν πλέον σοβαρές εταιρείες, πέρα από τον ΟΠΑΠ, που να ενδιαφέρονται να προβληθούν μέσα από τα επαγγελματικά πρωταθλήματα που διεξάγονται εδώ;

Αλλά όχι, αυτά δεν έχουν σημασία. Δεν τους απασχολούν. Σημασία έχει να μείνει η κατάσταση όπως είναι με κάθε τρόπο. Σημασία έχει να συνεχίσουμε να διώχνουμε τον φίλαθλο με κάθε τρόπο από το γήπεδο, να συνεχίσουμε να απαξιώνουμε το ποδόσφαιρο. Κι όλα αυτά για τον έναν και μοναδικό σκοπό: Να μην αμφισβητηθεί από τίποτα κι από κανέναν το καθεστώς. Η αποκλειστικότητα στα προνόμια.

Το κακό είναι ότι ο κόσμος τους έχει πάρει πλέον χαμπάρι όλους. Και ειδικά οι ΑΕΚτζήδες, έχουν καταλάβει πολύ καλά τι παίζεται πλέον και γιατί γράφονται και λέγονται όλα αυτά.

Αλλά θέλω να πιστεύω, όχι μόνο οι ΑΕΚτζήδες. Γιατί έχουμε πει πολλές φορές από αυτή την εφημερίδα, πως αυτό που συμβαίνει στην ΑΕΚ, είναι εκτός των άλλων και μια ευκαιρία να αποκατασταθούν οι ισορροπίες και να καθαρίσει το ποδόσφαιρο μας. Κι αυτό, οι «ανησυχούντες» δεν το θέλουν.

* Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα "ΩΡΑ των σπορ"