Η μαγκιά και η καρδιά... Ταλιμπάν

Με καρδιά... Ταλιμπαν

Του Ηλία Τομαρά, αρχισυντάκτη του aek365

Όλα ήταν κόντρα αυτό το βράδυ. Η γκίνια, το γκολ από το πουθενά, η βροχή. Η ομάδα όμως εμφανίστηκε αυτό το ματς σαν μια επέκταση του κόσμου που δεν σταμάτησε στιγμή να φωνάζει . Είχε την ψυχή να μην τα παρατήσει στιγμή και τον τρόπο να πάρει το παιχνίδι. Το πρώτο της ημίχρονο (με εξαίρεση το πεντάλεπτο μπλακ-άουτ που δέχθηκε και το γκολ) ήταν από τα καλύτερα φετινά και επιτέλους βλέπουμε οργανωμένο παιχνίδι και πλάνο.

Γενικότερα στα τελευταία ματς

η ΑΕΚ βγάζει μέσα στο χορτάρι έναν χαρακτήρα που είναι βέβαιο πως μπορεί να την οδηγήσει μακριά από εφιαλτικά σενάρια. Δεν έτυχε αλλά... πέτυχε κυρίως λόγω των παιδιών που ήρθαν και προσέφεραν σιγουριά σε θέσεις που η ομάδα αντιμετώπιζε δεν την είχε. Με τον Μητρόπουλο στο κέντρο είσαι σίγουρος ότι ο αντίπαλος θα περάσει δύσκολα, με τον Πετρόπουλο μπροστά περιμένεις απλά το πότε θα σκοράρει ενώ στο πρόσωπο του Τσουμάγκα η ΑΕΚ φαίνεται να πέτυχε το λαχείο.

Έχοντας πάρει πλέον βαριά ανάσα η Ένωση έχει μπροστά της ένα οριακό παιχνίδι. Το ματς με τον Πανιώνιο θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό αν τελικά αυτή η ομάδα θα καταφέρει να αναπροσαρμόσει τους στόχους της προς τα πάνω. Η ΑΕΚ έχει δείξει πλέον ότι έχει τις δυνατότητες αρκεί να βάλει οριστικά τέλος στα ξεσπάσματα αυτοχειρίας.

Υ.Γ.: Πόσοι Κορδέρο έπαιξαν σήμερα, γιατί ήταν ένας παντού;

Ένα μάγκικο, ΑΕΚτζήδικο με καλό ποδόσφαιρο Σαββατόβραδο

Του Θοδωρή Καρβουνιάρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365

Πόσα θα ζήσουμε φέτος, άραγε; Τι μας έχει, άλλο, γραμμένο η μοίρα; Το καλό πλέον είναι πως όσα συμβαίνουν βγάζουν χαμόγελο, χαρά, περηφάνια. Δεν είναι όπως στο ξεκίνημα της σεζόν όταν η ομάδα έδειχνε σε κάποια ματς καλύτερη και τελικά έφευγε πικραμένη από το γήπεδο. Απόψε ήταν όμορφα. Ήταν ΑΕΚ... Η βροχή τελικά έπεσε και έπεσε δυνατή στο ΟΑΚΑ, αλλά αυτός ο λαός είναι κάτι το μαγεμένο... Κάτι το ονειρικό. Αν έρθει ένας από το... Κουβέιτ, χωρίς να ξέρει τι γίνεται στην ΑΕΚ ή στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα και έβλεπε αυτόν τον κόσμο, στη βροχή, να τραγουδά όρθιος και ασταμάτητα, θα τρελαινόταν σίγουρα αν μάθαινε πως η ΑΕΚ είναι εκεί που είναι στη βαθμολογία. Θα γινόταν... ΑΕΚ αμέσως! Όσοι λοιπόν, αναρωτιούνται «πώς να κάνουμε ΑΕΚ τα παιδιά μας. Δεν είναι ΑΕΚ αυτή», η απάντηση είναι στο ΟΑΚΑ και στα γήπεδα ανά την Ελλάδα φέτος... Δεν είναι ΑΕΚ αυτή, αλλά είναι στις εξέδρες...

Κόσμος και παίκτες πήραν απόψε το παιχνίδι. Ψυχή μέσα και έξω από το γήπεδο. Πάθος! Θέληση! Αγάπη και πείσμα. Πολύ απλά ΑΕΚ! Τεράστια εμφάνιση απ' όλους. Άλλοι με μεγαλύτερη διάρκεια, αλλά όλοι εξαιρετικοί. Ακόμα και στη φάση του γκολ του ΟΦΗ που ο Κουτρουμπής έχασε τον Σόουζα, φαίνεται τώρα σαν μία μικρή ψυχρολουσία που πέρασε. Ο Τσουμάγκας με το γλυκό αριστερό πόδι που βρίσκει πάντα τον Πετρόπουλο (έγινε δικός μας αυτός, τέλος), ο Αρκούδας που έκανε το καλύτερό του παιχνίδι φέτος στην ΑΕΚ τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά, άρπαξε την ευκαιρία. Ο Μητρόπουλος «σκυλί» στο κέντρο, ένα λάθος σε όλο το ματς έκανε, ενώ δίνει στον Κορδερό σιγουριά να βγάλει την ποιότητά του στην επίθεση. Ακόμη και ο Γκερέιρο στο πρώτο μέρος, παρά τα λάθη του, έδειχνε διάθεση να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Ο Ρίκκα: ένα παιδί που είχε αδικήσει τον εαυτό του, έκανε σούπερ ματς σήμερα. Ώριμο παιχνίδι. Και για φινάλε ο Παυλής: Ταλιμπάν! Στα δύο τελευταία παιχνίδια με το που μπήκε έκανε τη διαφορά: στον Άρη ασίστ, απόψε γκολ.

Αυτό το 4-4-2 ταιριάζει γάντι στην ΑΕΚ και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ούτε καν δουλεύτηκε από τον Βλάχο και τον Λίνεν μέχρι και 3 μέρες πριν ο Γερμανός πάρει την απόφαση να το επιλέξει στο ματς με την Ξάνθη. Σήμερα είδαμε κατά διαστήματα και καλό ποδόσφαιρο, απλό ποδόσφαιρο, γρήγορο.

Προχωράμε, πιο δυνατοί από ποτέ φέτος, αλλά ο αγώνας και η μάχη δεν τελείωσε! Ας ηρεμήσουμε κάπως. Γίνονται άλματα μπροστά, όμως δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο τέλος. Η μάχη είναι δύσκολη και θα είναι δυνατή. Όταν παλεύεις όμως σαν ΑΕΚ, όπως απόψε, όλα είναι όμορφα, γλυκά, Ενωσίτικα...