Νέο «εκκλησιαστικό μπλόκο» στα «Κορίτσια με τα μαύρα»

Μετά τις αντιδράσεις της Μητρόπολης Ξάνθης και ο Μητροπολίτης Πατρών, Χρυσόστομος με επιστολή του είχε απαγορεύσει στις αρχές της Πάτρας να ανέβει η παράσταση των Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου «Τα κορίτσια με τα μαύρα». Η μητρόπολη τόνισε ότι η παράσταση «θίγει το θρησκευτικό συναίσθημα». Σε έκτακτη συνεδρίαση του πολιτιστικού οργανισμού της πόλης, τελικά η παράσταση που θα ανέβαινε στις 3 και 4 Σεπτέμβρη υπό την αιγίδα του δήμου ακυρώθηκε. Το συγγραφικό δίδυμο των Ρήγα- Αποστόλου μετά από αυτό το δεύτερο «χτύπημα» με επιστολή τους τάσσονται κατά της απόφασης και χαρακτηρίζουν τους εκκλησιαστικούς παράγοντες «γραμματείς και φαρισαίους». Όλη η επιστολή: «Στην πυρά» Η πρόσφατη επιστολή του Μητροπολίτη Πατρών - επιστολή που είδε και το φως της δημοσιότητας - στις Δημοτικές (και φευ! εκλεγμένες από τους πολίτες) Αρχές της πόλης - μέσω της οποίας ζητάει την απαγόρευση της παρουσίασης της παράστασης του θεατρικού έργου «Τα κορίτσια με τα μαύρα» στην πόλη της Πάτρας το προσεχές Σαβατοκύριακο 3 και 4 Σεπτεμβρίου δεν μας προκαλεί δυστυχώς καμία εντύπωση! Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι μέσα στους αιώνες πολλοί εκκλησιαστικοί ταγοί έχουν δώσει ωραία και «καυτά» «πύρινα» δείγματα ανάλογης φασιστοειδούς συμπεροφοράς μεσαιωνικού τύπου! Με πρόσχημα φυσικά πάντα το καλό και την προστασία των πιστών - που αντιμετωπίζονται ως αγέλη ζώων που χρειάζονται τον ρασοφόρο αρχιτσέλιγγα για να αποφασίσουν τι θα δουν - τι θα σκεφτούν και τι θα διαβάσουν! Είναι γνωστές οι πυρές - μυρίζουν ακόμα οι στάχτες -στις οποίες καίγονταν όσοι είχαν διαφορετική άποψη ή τολμούσαν να σχολιάσουν τα όχι λίγα σκάνδαλα της Εκκλησίας! Ότι ο Μητροπολίτης Πατρών άναψε και πάλι την πυρά δεν μας κάνει εντύπωση- θλίψη, όμως, προκαλεί σε πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους ότι σε αυτή του την απόφαση βρίσκει σύμφωνους και τους Δημοτικούς άρχοντες της πόλης της Πάτρας. Μια απόφαση που βασίστηκε σε ένα παραληρηματικό μανιφέστο σκοταδισμού και ψευδών στοιχείων και μας πληροφορεί ότι το έργο προσβάλλει το θρησκευτικό αίσθημα των πιστών τη στιγμή που δεν είχαν καν την ευαισθησία (για να μην πούμε εξυπνάδα) να διαβάσουν το έργο και να ξέρουν που αναφέρονται και με τι αυτό ασχολείται. Γιατί αν το έκαναν δε θα έμπαιναν καν στον κόπο να ασχοληθούν. Δεν θα ασχοληθούμε, λοιπόν, με τη Συνταγματικότητα της Επιστολής - που σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκού τύπου Δικαστήριο θα συνιστούσε κατάφωρη προσβολή κατά της νοημοσύνης μας και της ελευθερίας μας, ούτε θα κάνουμε χρήση των νόμων του Ελληνικού Έθνους για την ελεύθερη και απρόσκοπτη λειτουργία της Τέχνης, όπως και του νόμου περί προληπτικής λογοκρισίας που θυμίζει άλλες εποχές τις οποίες εποχές, όπως ΟΛΟΙ ΜΑΣ θυμόμαστε καλά, η Εκκλησία ευλογούσε δια των εκπροσώπων της. Θα πούμε μόνο ότι το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων πολιτών ουδέποτε είχαμε την πρόθεση να θίξουμε και δεν το κάνουμε ούτε εδώ. Η πίστη είναι μια ιερή και προσωπική υπόθεση και έτσι αντιμετωπίζεται και στο θεατρικό έργο και για του λόγου το αληθές, είναι στη διάθεση του οποιουδήποτε το κείμενο