Ο Μελισσανίδης και το τραγούδι

Σε ένα από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ που έχουν γυριστεί για τον Ντιέγκο Μαραντόνα και την σχέση του με την Νάπολι, υπάρχει μια πολύ ωραία αφήγηση ενός οργανωμένου οπαδού που έπαθε με τον Μαραντόνα κάτι που θα μπορούσε να πάθει ο καθένας. Συγκεκριμένα, ο Ντιέγκο, στις πρώτες του μέρες στην πόλη που τον λάτρεψε σαν Θεό, θέλησε να επικοινωνήσει με τους οργανωμένους οπαδούς της Νάπολι και να τους γνωρίσει. Του έδωσαν ένα τηλέφωνο, λοιπόν, κάλεσε και είπε στο παιδί που το σήκωσε: "Καλησπέρα, είμαι ο Μαραντόνα". Και βέβαια ο οπαδός που το σήκωσε απάντησε... ανάλογα, όπως θα έκαναν οι περισσότεροι στην

θέση του:" Κι εγώ είμαι ο... Πελέ. Αντε γ.....". Μετά βέβαια όταν κατάλαβε τι είχε κάνει, αφού έγινε η γνωριμία, έκανε 100... μετάνοιες.

Εκτός από τις βρισιές, η περίπτωση αυτή έχει πολλές ομοιότητες, σε ότι αφορά την αντίδραση, με το πώς προέκυψε στην συγκλονιστική ταινία με τον Κώστα Βουτσά και τις εικόνες από το παρελθόν και το μέλλον, το τραγούδι Κωνσταντινούπολη του Στέλιου Καζαντζίδη, με το οποίο ο παραγωγός ντύνει τα πλάνα της Πόλης. Πρόκειται για ένα από τα σχετικά άγνωστα τραγούδια του Στέλιου, που δεν παίζονται και πάρα πολύ στο ραδιόφωνο. Ετυχε όμως ένα βράδυ που ο Μελισσανίδης επέστρεφε από το γραφείο του να το ακούσει σε μια εκπομπή. Αμέσως, λοιπόν, ζήτησε το τηλέφωνο του σταθμού και κάλεσε γιατί λόγω Καζαντζίδη και Πόλης εννοείται πως το θεώρησε το πλέον κατάλληλο για την περίσταση. -"Καλησπέρα είμαι ο Μελισσανίδης. Θέλω το τραγούδι που έπαιζε πριν λίγο στον αέρα". -"Ποιος Μελισσανίδης;". -"Ο Δημήτρης!"... Με τα πολλά ο τηλεφωνητής που ήταν βέβαιος στην αρχή πως του έκαναν πλάκα το... πίστεψε και έτσι το τραγούδι βρέθηκε, γράφτηκε σε cd και την επόμενη μέρα ήταν στα γραφεία της AEGEAN. Πάντως το περιστατικό εκτός από το χιουμοριστικό του σκέλος δείχνει και τον τρόπο που ενεργεί ο Μελισσανίδης σε όλα τα θέματα...